เซี๊ยะกงผลักพลังไปที่เรือนสามหลัง ที่มีคนจากเมืองหลวงของตนเพียงนั้น ไฟไหม้แค่สามหลัง
"โถ...ช่างเบาปัญญานัก คนอยู่จนล้นจวน เรือนคราแรกเปิดหน้าต่างได้ ยามนี้มีผู้ตอกตะปูเรือน มิมีผู้ใดรู้ เห็นทีคงต้องเชือดให้สิ้นไปทั้งเรือน!!!! "
คนของเซี๊ยะกง ตื่นมางุนงงคราหนึ่ง และตวาดลั่น
" มันผู้ใดกล้าวางยาเรา!!!"
ผู้คนดุร้าย คว้าสิ่งของและดาบออกมาจนสิ้น กระโดดมาล้อมคุ้มกันนายหญิงและปล่อยนายท่านกระโดดลอยขึ้นฟ้า ทำลายประตูเรือนไปทีล่ะหลัง
มิคาด...คราแรกนั้น กรุ่นโกรธผู้คนในเรือน คราถัดมากลับสลดใจ ท่านป้าถูกทำร้าย นางกำลังกระเสือกกระสน หนีความตาย เซี๊ยะกงเร่งหยิบผ้ามาห้ามเลือดและเร่งมือทำแผลนาง มือหนาจุดเชิงเทียนและออกมาด้านนอก ใช้กระบี่โยนลงในกองเพลิง เผามันจนร้อน นำไปนาบแผลทันใด ท่านป้ากรีดร้องและสลบไป
ผู้อื่นในเรือนนั้น โดนลอบทำร้ายสิ้น หายใจรวยริน เซี๊ยะกงช่วยทุกผู้คน แต่ทว่ายามพบคนผู้หน
