ชิงเฉิงเลือกปิ่นไข่มุก และยังได้เครื่องประดับมากมายอีก จากสายตาแหลมคมของเซี๊ยะกง เซี๊ยะกงกางฝ่ามือให้นางประทับฝ่ามือลงไป และพานางเดินเข้าออกร้านอาภรณ์ของสตรี ร่างบางดวงตาแวววาว เซี๊ยะกงมิรู้ใจนางมาก่อน แต่ครานี้ได้รู้แล้วว่า นางก็คือสตรีทั่วไปเช่นนั้นเอง
นางชอบสิ่งของงดงามเฉกเช่นสตรีในห้องหอ เซี๊ยะกงยิ้มในใบหน้าและปรายตา แอบมองนางสัมผัสคัดเลือกผืนผ้าอย่างเบามือ เคยคาดคิดว่า นางจะมิประสาสิ่งใด แต่นางนั้นเหมาะสมแล้วในตำแหน่งบุตรสาวของสกุลซู และยามนี้เหมาะสมยิ่งนัก ในตำแหน่งของฮูหยินสกุลฝาน
เซี๊ยะกงทอดมองผ้าผืนหนึ่ง แสร้งมองอย่างตั้งใจ แต่ทว่าสายตากลับเหล่มองไปทางฮูหยินของตนเองบ่อยครั้งนัก นางทำใบหน้ายุ่งเหยิง มองผืนผ้าสลับไปมา ดวงตาคู่คมหรี่มองผืนผ้าสลับกับผิวของนาง และก้าวเท้าไปหานาง เอ่ยถามนางเบาๆ
"เจ้าชื่นชอบทั้งสองผืนเช่นนั้นหรือ เหตุใดจึงมิจ่ายออกไปทั้งสองเล่า "
ร่างบางพลันดวงตา
