Continuation...
NANG makarating ako sa bahay nila Kurt. Nakita kong umiiyak si Manang. Sigurado akong nag-aalala siya sa alaga niya na ngayon ay nasa hospital. Sinalubong naman niya ako at tinanong kung kumusta na ang alaga niya. Bakas sa boses niya ang labis na pag-aalala. Nanginginig pa ang ibabang parte ng labi niya. Hindi ko naman siya masisisi roon dahil sobrang mahal niya ito.
"Kahit papaano, okay na po siya, manang. Sige na po, may kukunin lang ako sa itaas," marahang sagot ko. Bago ako umakyat papunta sa kuwarto namin ni Kurt. Tiningnan kong muli si Manang. "Makakayanan niya iyon. Malakas naman iyon."
Matapos kong masabi iyon ay ipinagpatuloy ko na ang paghakbang patungo sa kuwarto namin ni Kurt. Pagdating ko roon, hindi ko mapigilan na muling mapatulo ang luha sa mga mata ko. N
