Kaan, sağa sola yürüyen kızın yanına geldiğinde ne yapacağını bilmez haldeydi. Başına gelen şey tamamen saçmalıktı. Belki de kendi hatasının alenen aynasıydı. Çiğdem tırnağını kemirirken gözlerini kapayıp “Allah’ım ne olur bir şey olmasın.” derken “Durumu nasıl?” diyen Kaan ile dişlerini sıktı.
“Çok mu umurunda? Para verip kurtulmaya çalışmıyor muydun en son?”
Acar kaşları çatık biçimde bakarken Kaan soluğunu sertçe verip yüzünü sıvazladı.
“Bak, ben böyle bir şey beklemiyordum tamam mı? Bir anda karşımda görünce ne diyeceğimi şaşırdım. Şimdi ne olacak bilmiyorum. Ne oldu onu da bilmiyorum.”
Çiğdem sertçe yutkundu. Adamın yeşillerine bakarken sinirle soluyordu.
“Zenan sana aşıktı. Resimlerine bakar, ulaşamayacağını bildiği halde seviyordu. Platonikti. Sonra sen çalıştığı yerde
