ตอนที่ 16
“อย่าเข้ามานะ!”
“หึ เธอคิดว่าไอ้โคมกระจิ๋วแค่นั้นจะทำอะไรฉันได้” ภาคินชะงักเท้า หากนั่นก็เพราะความสมเพชคนตรงหน้าแทนคำว่ากลัวจะถูกทำร้าย
“ไม่รู้แหละ แต่รับรองว่าฉันฟาดแน่ บอกมาดีกว่าจับฉันมาทำไม ต้องการอะไร”
“ถามได้ดี ฉันจะบอกให้เธอจำใส่กะลาหัวเอาไว้ก็ได้ว่า ฉันจับเธอมาก็เพราะสิ่งที่พี่เธอทำ ในเมื่อพี่เธอมันขี้ขลาดจนบินหนีไปอยู่เมืองนอก ก็จงโทษความโง่ของเธอเองก็แล้วกันที่ยังอยู่ที่นี่ เธอคิดหรือว่าฉันจะปล่อยให้คนที่ทำร้ายครอบครัวฉันไปเสวยสุขง่ายๆ ปรางอินท์...ต่อไปนี้เธอจะต้องอยู่ที่นี่ ทำทุกอย่างที่ฉันสั่ง”
“แล้วทำไมฉันจะต้องเชื่อคุณ”
หญิงสาวแหวกลับ ใจเต้นระทึกไปหมด ท่าทางของเขาอย่างกับปิศาจร้าย สายตาที่จ้องมองเธอราวกับจะแผดเผาให้เธอมอดไหม้เป็นจุณ แต่อาการดูถูกดูแคลนที่แฝงมาจากดวงตา รอยยิ้ม และท่าทางของเขานั่นต่างหากที่เธอทนไม่ได้ มือเล็กๆ กุมโคมไฟมั่น หากเขากล้าก้าวเข้ามา
