EP.8
1017 Words
ตอนที่ 8
“ดาว...ผมขอ”
ชายหนุ่มกระซิบเว้าวอนเมื่อเลื่อนกายลงต่ำจนเข้าไปแทรกอยู่กึ่งกลางระหว่างเรียวขาสวย
ความแข็งแกร่งดุนดันอยู่กับความนุ่มละไม เรียวขาทั้งสองข้างถูกแยกห่าง เปิดเผยความงดงามของธรรมชาติให้ปรากฏแก่สายตาของชายหนุ่มโดยไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้น ความชุ่มชื้นจากน้ำหวานกลิ่นหอมบ่งบอกว่าเธอพร้อมพรั่งสำหรับเขา หากภาคิไนยยังรีรอ ทั้งที่แก่นกายแกร่งจดจ่อสัมผัสอยู่กับปากบ่อน้ำผึ้งอุ่น ตาคมเหลือบมองขึ้นสบตาหวานเยิ้มหรี่ปรือของดาราวดี
หญิงสาวไม่พูดไม่ตอบรับ หากแต่ปิดเปลือกตาลงอย่างยอมจำนน นาทีนี้มีแค่รักและปรารถนา
ชายหนุ่มไม่รอช้าเร่งพาตนเองสอดแทรกชำแรกผ่าน ปราการด่านสุดท้ายอันบริสุทธิ์ถูกล่วงล้ำพร้อมกับเสียงหวีดร้องเบาๆ ร่างกายที่สะท้านเกร็งจนเจ้าตัวขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นสร้างความสงสารให้กับภาคิไนยยิ่งนัก ชายหนุ่มชะลอตัวเองเอาไว้ด้วยการจูบปลอบโยนและเคล้าคลึงปทุมถันนุ่มหยุ่นเพื่อให้เธอได้คุ้นชินกับการมีเขาอยู่ในตัวของเธอเอง
ดาราวดีสะท้าน ความเจ็บปวดแปลบจากการถูกล่วงล้ำและความอึดอัดที่ได้รับทำให้เธอไม่กล้าที่จะขยับตัวด้วยกลัวว่าตนเองจะเจ็บมากขึ้น ดวงตาคู่งามหรี่ปรือขึ้นมองชายหนุ่ม ตาคมทอประกายปลอบประโลม ภาคิไนยเป็นเช่นนี้เสมอ เขาอ่อนโยน อบอุ่น และคิดถึงตัวเธอก่อนเป็นอันดับแรกเสมอ ความรู้สึกเช่นนี้มันช่างเต็มตื้นในหัวใจเสียเหลือเกิน
“อย่าทิ้งผมไปไหนเลยนะดาว เรื่องที่เกิดขึ้นผมจะรับผิดชอบเอง”
“คุณไนย...ดาว”
ดาราวดีแทบอยากร้องไห้ คำวิงวอนของเขากระทบหัวใจอ่อนๆ จนสะท้านสั่นราวกับลูกนกกลางสายฝน เธออยากจะตอบรับใจแทบขาด หากปมปัญหาในใจทำให้ไม่อาจทรยศทำตามใจตัวเองได้ เธอได้เลือกเส้นทางระหว่างเขาและเธอเรียบร้อยแล้ว
“อย่าทิ้งผม รับปากสิครับ”
“ค่ะ ดาวจะไม่ทิ้งคุณ”
“น่ารักมาก ผมรักคุณมากนะดาราวดี รักจนยอมอภัยให้ทุกอย่าง ไม่ว่าคุณจะทำมันด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ผมไม่แคร์รู้ไหม ขอเพียงมีคุณ”
“ภาคิไนย...”
ถ้อยคำเขาช่างหวานล้ำและเข้ามานั่งในหัวใจของหญิงสาวได้อย่างง่ายดายนัก ดาราวดีโอบกอดเขาแน่นและเป็นฝ่ายเบียดกายเข้าหาก่อน
“ดาวไม่เป็นไรแล้วค่ะ” เธอกระซิบแก้มแดงซ่าน
“น่ารักที่สุด คนดีของผม”
ภาคิไนยยิ้มหวาน ก่อนเริ่มสานสัมพันธ์รักบทต่อไป ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับ ถอดถอนตัวตนร้อนผ่าวออกจากความอ่อนนุ่มก่อนจะเบียดกลับเข้าหา เนิบช้าในคราแรก และหนักหน่วงมากขึ้นตามลำดับ
ดาราวดีครวญครางไม่เป็นภาษา ความเจ็บปวดหายไปเหลือเพียงความรัญจวนและความทรมานแสนวาบหวาม เสียวซ่านและโหยหาการเติมเต็ม สะโพกกลมมนหนั่นเนื้อหยัดขึ้นและตอบรับโดยมีมือหนาสอดเข้าฟอนเฟ้นความนุ่มเนื้อนั้นไปด้วย เสียงคำรามลึกในลำคอแกร่งบ่งบอกว่าเขาเองคงรู้สึกไม่ต่างกัน สิ่งนี้เองที่ทำให้ดาราวดีปล่อยตัวปล่อยใจให้โลดแล่นไปบนเส้นทางแห่งความหฤหรรษ์ นี่อาจจะเป็นสิ่งเดียวที่เธอจะให้เขาได้ หญิงสาวคิดด้วยความเศร้าท่ามกลางวังวนแห่งปรารถนา
จากความหนักหน่วงเร่งเร้าที่โหมเข้าหาจนเหงื่อชุ่มกาย เสียงหวีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นพร้อมกับร่างกายที่เกร็งสะท้าน ความอึดอัดทั้งหมดระเบิดพร่างจนตาพร่า ความซ่านเสียวไหลบ่าไปทั่วทั้งกายจากความหฤหรรษ์ที่ได้รับ มันคือความสวยงามและแสนหวาน สุดท้ายเหลือเพียงลมหายใจแรงกระเส่าจนทรวงสาวสะท้อนขึ้นลงถี่ๆ
ภาคิไนยไล้มือเช็ดเหงื่อที่หน้าผากมนเบาๆ ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเล็ก รอยยิ้มพอใจแต่งแต้มมุมปากเข้มจนดาราวดีเอียงอายเมื่อได้สบตาพราวระยับ เขายังอยู่ในตัวเธอขณะที่ทอดกายลงเคียงข้าง
“คุณ...”
“หายเหนื่อยรึยัง มีความสุขรึเปล่าจ๊ะดาว”
“บ้า ถามอะไรก็ไม่รู้”
“อ้าว บ้าตรงไหน ผมต้องถามสิครับ เพราะว่าผมอยากจะกินคุณต่อแล้วทูนหัว” ชายหนุ่มหัวเราะหึหึกับแก้มสุกปลั่ง
เขาไม่รอให้เธอต้องอายนานเมื่อจัดการเบียดกายที่ยังแข็งชันเข้าหา แม้จะเพิ่งผ่านพ้นความสุขมาหมาดๆ ทว่า...ทันทีที่ถูกเติมเต็ม ความเสียวซ่านรัญจวนก็กลับมาก่อตัวในช่องท้องของดาราวดีอีกครั้ง หญิงสาวจำต้องยอมจำนนให้กับเขาอีก
ภาคิไนยเฝ้าวนเวียนบอกรักเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ท่ามกลางความขัดแย้งและปัญหาที่กำลังจะโหมเข้าหา เขาบอกตัวเองเพียงอย่างเดียวนั่นคือขอให้มีเธออยู่เคียงข้างเท่านั้นก็พอ
ทั้งสองหลับลงด้วยความเหนื่อยอ่อนไปกับความสุขจนล้นอก บทรักอันเร่าร้อนและสวยงามถูกเก็บเอาไว้ในความทรวงจำที่ไม่อาจลืมของดาราวดี เมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าคมคายในยามหลับของเขาช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน มือบางไล้เบาๆ กับแก้มและคางก่อนจะก้มลงจุมพิตเรียวปากเข้ม หัวใจสะท้านจนแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ เมื่อยามที่แต่งตัวและพาตัวเองออกไปจากที่นั่น
กว่าความอ่อนเพลียจะหมดฤทธิ์ ร่างกายแกร่งเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งเป็นเวลาเกือบห้าโมงเย็น ภาคิไนยยิ้มกริ่มโดยไม่ลืมตาแต่ควานมือหาร่างนุ่มที่กอดแนบนอน ความว่างเปล่าและความเย็นเยียบของที่นอนทำให้เขาทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่ง
“ดาว...”
ตาคมกวาดหาร่างอุ่นไปทั่วห้องเล็กๆ นั่น หากมีเพียงความว่างเปล่า ห้องน้ำที่เปิดอ้าไม่ต้องไปดูก็รู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ในนั้น ชายหนุ่มรีบลุกลี้ลุกลนควานหาเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งๆ คว้างๆ โดยไม่ใส่ใจมาสวมใส่อย่างรีบร้อน
“ดาว...อย่าหนีผมไปนะ”
- Writer
