Baba ben bugün 18 oldum biliyor musun? Reşit yani. Artık devlet eliyle bir yetişkin kabul ediliyorum. Ama biliyor musun ben hala 15 yaşımda benden gittiğinden gündeyim. Benim sen yanım hala çocuk. Onu büyütemiyorum ve babası tarafından terk edilmiş çocukluğum hiç durmadan ağlamak istiyor. Sahi baba sana sorsalardı yani fikrin alınsaydı bizi bırakıp gitmek ister miydin yoksa biraz daha mı bizimle kalmak isterdin? Sen bana bu soruların cevaplarını hiçbir zaman veremeyeceksin maalesef. Ve ben ömrümün sonuna kadar bu ve buna benzer sorularla muhatap edeceğim kendimi. Sensizlik neden hala bu kadar zor baba. Acının azalması yerini alışkanlığa bırakması gerekmez miydi, ben de neden öyle olmuyor. Herkes hayatına devam ediyor bir şekilde belki onlar da acılarını hala en derinden yaşıyorlardır bilmi
