จะแรดร้ายให้ได้ครอง

12

ทุกประโยคที่สองสาวพูดกันทำให้ดารินถึงกับเดือดขึ้นมาทันทีทันใด “หึ! แบบนี้นี่เองเหรอ? รับรองว่าเธอจะได้สมใจแน่เอวา” ดารินยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก ไม่คิดว่าหญิงสาวที่ชื่อเอวาอะไรนั่น จะใช้มุกเดินชนกับโจเซฟเช่นเดียวกับเธอ

แต่ต่างกันก็ตรงที่อีกฝ่ายได้ออกเดตด้วย แต่เธอกลับรอเก้อจนต้องหาอะไรดื่มต่อย้อมใจเพื่อกลบเกลื่อนความอับอายที่ถูกเทถึงสามครั้งติดกัน ซึ่งเธอก็ได้เตือนเขาไปแล้วว่าหากคืนนี้ผิดนัดอีก นั่นคือการเปิดสงครามกับดาริน สิรันปรียา อย่างเป็นทางการ

คนที่นั่งกลุ้มกับการแอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง แต่เขากลับเมิน เพราะมีตัวเลือกเข้ามาแทรกตรงกลาง ซึ่งดูจากขนาดหน้าอก เอว เรียวขากับเบ้าหน้าแล้ว อีกฝ่ายก็ไม่มีอะไรเลยที่จะสู้เธอได้แม้แต่น้อยนิด

“คอยดู ฉันจะทำให้คุณหลงฉัน จากนั้นก็จะเขี่ยทิ้งอย่างไร้เยื่อใยเลยคอยดู” ดารินยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มจนหมด จากนั้นก็โทร. ไปจองห้องพักของโรงแรมดังพร้อมกับให้พนักงานมารับที่หน้าไนต์คลับ

วันต่อมา...บริษัท J C คอนสตรักชัน

“เป็นอะไรวะ หน้าบูดเชียว” คัลเลนเอ่ยถามเพื่อนรักทันทีหลังจากที่นั่งลงบนโซฟาตัวโปรดเสร็จ

“รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่” โจเซฟบอกอย่างรู้สึกเครียดนิดๆ

“เมื่อวานแกไปดินเนอร์กับน้องคนนั้นไม่ใช่เหรอ” คัลเลนถามอย่างสงสัย

“ยังไม่ได้ไป”

“อ้าว! นี่แกเทน้องเขาอีกแล้วเหรอวะ?” คัลเลนขมวดคิ้วถามอย่างมึนงง

“ไม่ได้ตั้งใจเท พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ก็เลยทำให้ไปไม่ได้ แล้วก็ไม่ได้รับสายของเธอด้วย” โจเซฟบอกด้วยสีหน้าตึงเครียดนิดๆ เพราะเมื่อวานไปคุยงานกับลูกค้าที่โรงแรมมะลิฉัตร แกรนด์ แต่ดันไปเดินชนเข้ากับหญิงสาวที่ชื่อเอวาอีกเป็นครั้งที่สอง และอีกฝ่ายข้อเท้าแพลง ตนก็เลยต้องนั่งรอเป็นเพื่อน เพราะเธอบอกว่าอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงเพื่อนจะขับรถมารับ ระหว่างนั้นก็ชวนไปนั่งทานอะไรรอในห้องอาหารของโรงแรม ทำให้ตนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะมีนัดกับดารินที่โรงแรมร็อฟ ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก จึงคิดว่าหากเพื่อนของเอวามารับเมื่อไหร่ก็น่าจะไปทัน

ครั้นจะโทร. ไปบอกดารินว่าติดธุระและอาจจะไปช้าหน่อย แต่ก็ดันลืมมือถืออีกเครื่องที่บันทึกเบอร์โทรของเธอ เอาไว้ที่บริษัท ใช่! ทุกอย่างผิดแผนไปหมด รวมถึงเพื่อนของเอวาที่มารับช้าไปเกือบจะสามชั่วโมง พอตนไปถึงที่โรงแรมร็อฟเวลล์ ดารินก็เช็คบิลกลับไปแล้ว

“ก็รีบโทรกลับไปหาสิ” คัลเลนบอกเพื่อนรักให้รีบแก้ไขสถานการณ์

“เฮ้อ...ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นหรอกนะ แต่ติดอยู่นิดเดียว นิดเดียวจริงๆ” โจเซฟถอนหายใจ กับเหตุผลที่ทำให้ตนไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้ แม้ว่า...จะอยากขนาดไหนก็ตาม

“คำว่าเด็กเสี่ยสินะ” คัลเลนกลอกตาอย่างเซ็งๆ

“ใช่ ฉันกลัวว่าหากตัวเองก้าวล้ำเส้นไปแล้วจะถอนตัวกลับยาก” โจเซฟเอ่ยจบก็มีสายเรียกเข้าของโทรศัพท์บนโต๊ะทำงาน จึงรีบกดรับ

ติ๊ดๆ

[บอสคะ เอ่อ...คุณดารินมาค่ะ]

[ให้เธอขึ้นมาได้เลย]

[เธอกลับไปแล้วค่ะ แต่ฝากช่อดอกไม้ให้บอส]

[ส่งมาที่ห้องผมทีครับ ขอบคุณ] โจเซฟตอบก่อนจะกดวางสาย

“ขนาดโดนแกเท ยังแวะเอาดอกไม้มาให้ ผู้หญิงอะไร? น่ารักจริง” คัลเลนบอกอย่างรู้สึกชื่นชม ที่สาวเจ้ามีความพยายามสูง แถมยังไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ตนเคยเจออีก

ก๊อกๆ

“เชิญครับ” โจเซฟขานรับ ขณะที่หัวใจเต้นแรงๆ นิด เพราะอยากจะรู้ว่ายัยแม่มดคนสวยจะให้ดอกไม้อะไรกับตน ระหว่างกุหลาบแดงกับกุหลาบขาว

คลิก! พนักงานต้อนรับเปิดประตูห้องพร้อมกับหิ้วกระเช้าดอกไม้เดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะวางลงบนโต๊ะทำงานของเจ้านาย

“นี่ดอกอะไรครับ” โจเซฟขมวดคิ้วถามอย่างสงสัยเพราะมันไม่ใช่ทั้งดอกกุหลาบขาวหรือดอกกุหลาบแดงอย่างที่ตนเองแอบหวังเอาไว้

“ดอกหน้าวัวค่ะ” พนักงานต้อนรับตอบพลางนึกไปถึงสีหน้าเดือดดาลของสาวสวย ที่วันก่อนยังแนะนำตัวว่าเป็นคนรักของโจเซฟ แต่ไม่รู้ว่าขุ่นเคืองใจกันเรื่องใด วันนี้ถึงได้หิ้วกระเช้าดอกหน้าวัวมาฝากให้กับเจ้านาย