11
835 Words
“ฉันจะเอาไปทำนม” เมรีบอกพลางฝันไปถึงการได้มีส่วนเว้าส่วนโค้งเหมือนกับดาริน ที่ไม่รู้ว่าชาติก่อนทำบุญมาด้วยอะไร ทั้งเบ้าหน้าและหุ่นถึงได้ เพอร์เฟกต์ ในขณะที่เธอหน้าอกก็น้อย บั้นท้ายก็แบนจนต้องใส่ก้นปลอม และยัดฟองน้ำที่หน้าอกอยู่ตลอด เวลาจะมีอะไรกับผู้ชายก็ต้องมอมเหล้าให้อีกฝ่ายเมาจนแทบจะไม่เหลือสติ เพราะอายในรูปร่างที่แท้จริงของตัวเอง
“ฉันจะเอาไปซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมใช้” นิสา บอกด้วยสายตาเป็นประกาย เมื่อก่อนเธอมักจะยืมกระเป๋าหรูเเบรนด์เนมของดารินมาถ่ายรูปโพสต์อวด จนกระทั่งวันหนึ่งมีคนที่ไม่ชอบขี้หน้าเข้ามาแซะว่า...คุ้นๆ นะกระเป๋าใบนี้ เหมือนเคยเห็นดารินถือไม่มีผิด แถมอีกฝ่ายยังไปโพสต์ต่อที่เฟซบุ๊กของตัวเองอีกว่า...ไม่มีปัญญาซื้อยังไม่น่าอายเท่ากับยืมกระเป๋าเขามาโพสต์อวดทุกใบ คอมเมนต์มากมายนับพัน ต่างพากันตบเท้าเข้ามาขยี้จนเธอเกิดปมขึ้นในใจ และสาบานกับตัวเองว่าวันหนึ่งจะต้องมีกระเป๋าแบรนด์เนมเป็นของตัวเองให้ได้
โรงแรม ร็อฟเวลล์ เวลา 19:10 น.
ดารินที่ให้คนขับรถมาส่งที่โรงแรมเสร็จ ก็ให้อีกฝ่ายกลับไป เพราะแอบหวังว่า...หลังรับประทานอาหารเสร็จ โจเซฟจะขับรถไปส่งเธอกลับบ้าน เฉกเช่นที่สุภาพบุรุษส่วนใหญ่ทำกัน
“มากี่ที่คะ?” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามสาวสวยที่สวมชุดเดรสเข้ารูปของแบรนด์ดังได้ออกมาเพอร์เฟกต์และงดงามเกินคำบรรยาย
“สองที่ค่ะ เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณโจเซฟ อีนอฟ ได้จองโต๊ะไว้หรือเปล่าคะ” ดารินถามอย่างรู้สึกตื่นเต้น
“สักครู่นะคะ” พนักงานต้อนรับรีบกดเข้าไปรายชื่อลูกค้าที่จองโต๊ะทันที
“ค่ะ” ดารินพยักหน้าเบาๆ ขณะที่สายตาของใครต่อใครต่างพากันหันมามองที่เธอ จนทำให้รู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก
“เอ่อ...ไม่มีนะคะ” พนักงานต้อนรับบอกหลังจากที่ไล่ดูรายชื่ออย่างละเอียด
“งั้นไม่เป็นไรค่ะ อีกเดี๋ยวคงจะมา” ดารินบอกยิ้มๆ คิดว่าอีกฝ่ายคงจะงานยุ่งเลยลืมจองโต๊ะ จึงเดินตามพนักงานต้อนรับไปยังห้องอาหารอย่างรู้สึกประหม่านิดๆ กับเดตแรกอย่างเป็นทางการ
ดารินเข้าไปนั่งรอที่โต๊ะได้ประมาณสิบนาทีก็กลั้นใจโทร. หาพ่อเทพบุตรสุดหล่อ ที่แม้ว่าเขาจะรับปากเธอหนักแน่น แต่เธอยังแอบกังวลอยู่นิดๆ
ตู๊ด...ตู๊ด...เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ หลังจากที่โทรไปแล้วแต่อีกฝ่ายไม่รับสาย จึงเรียกพนักงานมาสั่งอาหารกับเครื่องดื่มรอ เพราะคิดว่าเขาอาจจะรถติด หรือกำลังขับรถอยู่จึงรับสายไม่ได้
ชั่วโมงต่อมา...คนที่ดื่มไวน์รอไปจนเกือบจะหมดขวด เริ่มจะเมากรึ่มๆ ขึ้นมานิดๆ จึงต่อสายโทร. หาพ่อเทพบุตรสุดหล่ออีกครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมรับสายเช่นเดิม ทำให้เธอหน้าตึงจนอยากจะลุกขึ้นมากรีดร้องระบายความเครียดและความขุ่นเคืองใจออกมากลางห้องอาหารสุดหรูแห่งนี้ แต่กระนั้น...ก็ทำไม่ได้ จึงเรียกพนักงานมาเช็คบิล แล้วขับรถออกไปยังไนต์คลับใกล้ๆ ตั้งใจว่าจะนั่งดื่มต่อสักพัก แล้วค่อยจะโทร. เรียกให้คนขับรถที่บ้านมารับ หรือไม่ก็เปิดห้องที่โรงแรมร็อฟเวลล์หรือโรงแรมมะลิฉัตร แกรนด์ เพราะทั้งสองโรงแรมมีบริการขับรถไปรับลูกค้าที่ดื่มหนักตามสถานบันเทิงยามค่ำคืน
ไนต์คลับหรู...ขณะที่คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัว ว่าทำไมโจเซฟถึงได้เทเธอเป็นครั้งที่สาม ทั้งที่เขาก็รับปากเอาไว้แล้วว่าจะมา แต่ก็เปล่า เขาทำลายความมั่นใจที่เธอเคยมีมาทั้งหมด และเหยียบย่ำความรู้สึกของเธอให้พังอย่างไม่มีชิ้นดี
ดารินกำลังดำดิ่งสู่ห้วงความคิดของตัวเองอยู่นั้น อยู่ๆก็บังเอิญได้ยินสาวๆ โต๊ะข้าง ตะโกนคุยกันแข่งกับเสียงเพลงที่ดังบนเวที
“ไม่อยากเชื่อ ฉันเห็นคุณโจเซฟ อีนอฟ ไปดินเนอร์กับยัยเอวาด้วยล่ะ”
“ที่ไหนแก”
“ที่โรงแรมมะลิฉัตร แกรนด์”
“จริงเหรอ?”
“จริงสิ แต่พวกเขาเช็คบิลกลับไปแล้วนะตอนนี้”
“ว้า...เสียดายจัง ฉันน่ะอยากจะเห็นตัวจริงของคุณโจเซฟจังว่าจะหล่อขนาดไหน”
“อย่างกับเจ้าชายกรีกแน่ะ ว่าแต่...ยัยเอวาทำยังไงถึงได้ออกเดตกับคุณโจเซฟนะ”
“นั่นสิ ได้ยินข่าวมาว่านางคลั่งคุณโจเซฟมากถึงขนาดตามสืบประวัติของเขาเลยนะ”
“จริงเหรอ?”
“จริง ป่านนี้คงจะสมใจนางแล้วล่ะ”
- Writer
