กลลวงราคี

เสียงฝนสาดกระหน่ำในยามราตรี ชายหนุ่มตัวเปียกชุ่ม ซุ่มมองหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่สาวอยู่ตรงหน้าประตูห้อง ด้วยสายตาหยาดเยิ้มเสน่หา ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ หรือเพราะเขาหลงเสน่ห์ความงดงามที่เฉิดฉายนี้กันแน่ ปรี่เข้าหาด้วยความเร็วในขณะที่เธอนั้นกำลังยืนสวมเนื้อผ้าเตรียมเข้านอนในยามดึก หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ช่างเป็นจังหวะให้เขาได้เข้ามาใกล้ชิดแนบเนื้อ โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว... ริมฝีปากของภามทาบทับบดจูบเรียวปากของเธออย่างเน้นหนัก ภายใต้อ้อมแขนแกร่งที่หญิงสาวยากจะขัดขืน แม้จะออกแรงฝืนดิ้นรนสักเพียงใด ก็เหมือนจะไร้ประโยชน์ เธอไม่อาจต้านแรงชายชาตรีเพื่อให้หลุดพ้นได้ “ปล่อยฉันนะภาม” “.....” “ฉันเป็นพี่สาวของนายนะ..ปล่อย” “พี่สาวงั้นเหรอ...หึ!” เขาไม่คิดฟังเสียงต่อต้าน ละห่างเพียงเล็กน้อยจากกลีบปากอวบอิ่มสีชมพูธรรมชาติเท่านั้น ก่อนจะสบถและยกยิ้มมุมปากด้วยสายตาที่ดูเย็นยะเยือกราวกับก้อนน้ำแข็งจากเทือกเขาอันหนาวเหน็บ “ฉันไม่เคยมองเธอเป็นพี่สาว” “!!!...ภาม!...ฉันบอกให้นายหยุด” “เคยบอกแล้วไงว่าฉันเป็นคนหวงของ ไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องของ ๆ ฉัน...แต่เธอ!” “นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้…ปล่อย!” “เธอกอดกับไอ้นั่น” “มันเป็นแค่อุบัติเหตุเท่านั้น...ภามหยุด ฉันบอกให้ปล่อยไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย” “ไม่มีใครหน้าไหนช่วยเธอได้หรอก แม้กระทั่งพ่อ” “สารเลว!” “ฉันเลวได้มากกว่านี้อีก...เดี๋ยวจะแสดงให้ดู”