EP.2 ไอ้พวกคนเลว
1189 Words
EP.2 ไอ้พวกคนเลว
หญิงสาวเดาว่าพวกนี้คงเป็นพวกรีดไถสิบแปดมงกุฎ พกปืน! คิดหรือว่าเธอจะกลัว คงไม่แคล้วปืนหลอกเด็กที่เที่ยวเอาไปขู่จี้ชิงทรัพย์ชาวบ้านร้านตลาด
“ฉันไม่ยักรู้ว่าไผทมีลูกสาวโตถึงขนาดนี้”
ชายหนุ่มยกมือขึ้นกอดอก มองหญิงสาวอย่างพินิจพิจารณาเป็นครั้งแรก ใบหน้ากลมมนล้อมกรอบด้วยผมสีดำนิลเป็นเงาถูกรวบตึงเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง เผยให้เห็นดวงตากลมโตที่กำลังจ้องมองเขาราวกับจะแล่เนื้อเถือหนัง จมูกเล็กเชิดรั้นอย่างคนเอาแต่ใจ ริมฝีปากสวยแดงชาดจิ้มลิ้มน่าสัมผัส หญิงสาวมีผิวขาวทว่าน่าเสียดายที่เธอปกปิดมันไว้ด้วยกางเกงยีนขายาวและเสื้อเชิ้ตสีตองอ่อน
“อย่ามาลามปามถึงพ่อฉันนะ!”
หญิงสาวตะโกนลั่น ผู้ชายตรงหน้าน่าจะมีอายุน้อยกว่าบิดาของเธอร่วมยี่สิบปี แต่เขากลับเรียกชื่อบิดาของเธอว่า ‘ไผท’ อย่างวางอำนาจ สร้างความไม่พอใจให้แก่หญิงสาวอย่างเห็นได้ชัด เธอจึงพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการสุดแรง ชายชุดดำพยายามรวบแขนแล้วลากเธอให้ถอยห่างจากเจ้านาย เพื่อความปลอดภัยเพราะไม่สามารถเดาได้เลยว่าหญิงสาวจะงัดกลวิธีใดออกมาทำร้ายเจ้านายของพวกเขาอีก
“นับดาวหยุดก้าวร้าวเดี๋ยวนี้!”
ล้อมเดือนตวาดเสียงดัง มารดาอ่อนหวานติดจะขี้โรคตวาดบุตรสาวเป็นครั้งแรก นับดาวตะลึงงันนิ่งเงียบ แววตาตัดพ้อมองมารดาด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมมารดาถึงทำท่ากลัวพวกมันนัก หรือเพราะว่ามันข่มขู่จะทำร้ายมารดา นี่หรือเปล่าที่เป็นสาเหตุให้มารดาเข้าโรงพยาบาลกะทันหันเช่นนี้
“ขอโทษคุณชญานนท์เดี๋ยวนี้”
ล้อมเดือนสั่งบุตรสาวเสียงเข้ม นับดาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ความโกรธทำให้หญิงสาวไม่ได้ฉุกใจคิด ว่าเหตุใดมารดาจึงรู้จักคนเหล่านี้
“ทำไมดาวต้องขอโทษ”
“เขาเป็นเจ้านายของคุณพ่อ ลูกก้าวร้าวมากไปแล้วรู้ตัวหรือเปล่า”
ร่างบอบบางบนเตียงแผ่วเสียงลง หัวใจเต้นช้าราวกับจะหยุดเต้นเสียให้ได้
“เจ้านายของคุณพ่อ”
นับดาวทวนคำพูดของมารดาก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มอย่างไม่เชื่อสายตา ประเมินแล้วผู้ชายตรงหน้าน่าจะอายุไม่เกินสามสิบห้า ดูเด็กเกินไปเสียด้วยซ้ำ เธอเคยได้ยินพ่อพูดถึง ‘คุณนนท์’ อยู่บ่อยๆ ที่แท้ก็นายคนนี้เองหรอกหรือ หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ เก็บปากเก็บคำเงียบกริบจนชายชุดดำที่จับกุมเธออยู่นั้นชักลังเล ไม่แน่ใจว่าหญิงสาวจะมาไม้ไหน
“พรุ่งนี้ฉันจะมาเอาคำตอบ เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ แน่ ตำรวจกำลังรวบรวมหลักฐานเพื่อออกหมายจับ จะช้าจะเร็วนายไผทก็ต้องเข้าไปนอนในคุกอยู่ดี ถ้าคุณฉลาดพอควรจะบอกสามีของคุณให้มอบตัวเสีย อย่าให้ฉันต้องหมดความอดทน เพราะหากไม่เหลืออดจริงๆ ฉันไม่อยากเล่นนอกกฎหมาย”
ชายหนุ่มข่มขู่เพียงเท่านั้นแล้วเดินออกจากห้องไป ชายชุดดำปล่อยมือเธอก่อนจะเดินตามผู้เป็นนายออกไป เมื่อนับดาวเป็นอิสระเธอก็วิ่งปราดเข้าหาล้อมเดือนทันที ตรวจดูตามเนื้อตัวของมารดาเพื่อดูว่าคนพวกนั้นไม่ได้ทำร้ายร่างกายท่าน
“พวกมันทำอะไรคุณแม่หรือเปล่าคะ”
ล้อมเดือนถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน หยาดน้ำใสไหลรินจากหางตาหยาดหยดลงสู่หมอน ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงราวกับไม่ต้องการรับรู้เรื่องราวใดๆ อีกต่อไป
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณแม่ แล้วทำไมคนพวกนั้นถึงบอกว่าคุณพ่อจะถูกตำรวจจับ ทำไมต้องมอบตัวกับตำรวจคะคุณแม่ คุณพ่อทำอะไรผิดงั้นหรือ”
หญิงสาวเค้นถาม ทว่ามารดากลับไม่ยอมลืมตาขึ้นมาพูดคุยกับเธอ ล้อมเดือนเลือกที่จะเงียบเพราะไม่ต้องการเอ่ยถึงเรื่องราวที่ทำให้เธอทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส นับดาวได้แต่ยืนนิ่ง เธอเพิ่งกลับมาจากเกาะล้านเพราะได้รับโทรศัพท์จากธาวินว่ามารดาอาการโรคหัวใจกำเริบจนต้องนำส่งโรงพยาบาล การไปเที่ยวพักผ่อนกับเพื่อนๆ จึงยุติลงกลางคัน เธอรีบเดินทางกลับมาหามารดาทันที
ทว่าเรื่องราวกลับซับซ้อนเกินกว่าที่เธอจะคาดคิด เมื่อมารดาไม่ยอมปริปากเล่าความจริงให้เธอรับรู้ คนเดียวที่จะทำให้เรื่องราวทั้งหมดกระจ่างขึ้นก็คือ...คุณอารวิชญ์
อาการของล้อมเดือนค่อนข้างน่าเป็นห่วง เมื่อมีเรื่องมากระทบกระเทือนจิตใจจึงทำให้เหนื่อยหอบง่ายกว่าทุกครั้ง แพทย์จึงให้ล้อมเดือนพักรักษาตัวเพื่อดูอาการที่โรงพยาบาลอีกสักระยะ นับดาวมองร่างบอบบางของมารดาสลับกับฟังแพทย์รายงานอาการของคนไข้ ตั้งแต่เธอลืมตาดูโลกใบนี้เธอก็พบว่ามารดาเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วสุขภาพร่างกายของท่านไม่แข็งแรง ทว่าอาการไม่น่าเป็นห่วงนักเพราะมีบิดาคอยดูแลเอาใจใส่มารดาเป็นอย่างดี
“ถ้าอาการทรุดหนักเราคงต้องผ่าตัดซ่อมลิ้นหัวใจ”
เมื่อแพทย์และพยาบาลออกไปแล้วนับดาวจึงทรุดตัวลงนั่งที่โซฟามุมห้อง อาการของมารดาแย่ลงเพราะมีอาการซึมเศร้าร่วมด้วย ท่านเอาแต่นิ่งเงียบแล้วร้องไห้จนบุตรสาวใจหาย ไม่รู้จะปลอบประโลมท่านอย่างไรให้หายจากอาการโศกเศร้าที่มิอาจทราบสาเหตุได้ เธอเดินไปกุมมือมารดาเอาไว้แน่น
“คุณแม่คะ อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ ดาวจะไปซื้อมาให้”
ล้อมเดือนตอบเพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ แล้วเบือนหน้าหนีเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง อีกไม่กี่นาทีถัดมาคนไข้ก็ผล็อยหลับไปเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ นับดาวลอบถอนหายใจก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องผู้ป่วย พยายามโทรหาบิดาอีกครั้ง ทว่าปลายสายกลับปิดเครื่องไม่สามารถติดต่อได้ จะว่าไปแล้วทันทีที่เธอทราบข่าวจากธาวินว่ามารดาอาการไม่ค่อยดี เธอก็พยายามโทรหาบิดาหลายครั้ง จนกระทั่งบัดนี้เธอก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าท่านไปอยู่ที่ไหน
“หนูดาว เดือนเป็นยังไงบ้าง”
ชายวัยกลางคนรูปร่างสันทัด ผิวขาวเหลืองอย่างคนมีเชื้อสายจีนเดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวคราวลูก ใบหน้ามีเหงื่อเกาะพราวบ่งชัดว่าเขารีบร้อนเดินทางมาที่โรงพยาบาลทันทีเมื่อทราบข่าว
“คุณแม่หลับไปแล้วค่ะคุณอา”
หญิงสาวยกมือขึ้นประนมไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะผสานมือเข้าหากันไว้แน่น ท่าทางหนักใจทำให้ผู้มาใหม่ยิ่งเกิดความกังวล
“คุณอาคะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ คุณอาพอจะทราบหรือเปล่าคะว่าคุณพ่อหายไปไหน ดาวงงไปหมดแล้วดาวพยายามถามคุณแม่ แต่คุณแม่ก็เอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมบอกอะไรดาวเลย”
- Writer
