ใจบางๆ ของผม
3
ผมกอดหมอนกับผ้าห่มเข้ามาในห้องโล่งๆ แล้วทิ้งตัวลงนอนอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กระทั่งหลับไปทั้งๆ ที่ยังโกรธ
ขนาดตื่นมาตอนเช้าอารมณ์ขุ่นเคืองต่อคนร่วมห้องก็ยังไม่หายไป ผมบิดขี้เกียจ ขับไล่ความปวดเมื่อยที่เกาะอยู่ตามเนื้อตัวก่อนตบแก้มเรียกสติตัวเอง ลุกออกจากห้อง
วันนี้ผมไม่มีเรียน คิดแล้วก็อึดอัดเป็นบ้า พี่กันต์ต้องขลุกตัวอยู่ในห้องตลอดทั้งวันแน่นอน โทรชวนตะวันไปเที่ยวดีไหมวะ ไม่ได้สิ ลืมว่าร้านจะมาส่งของวันนี้
เฮ้อ!! ผมกลอกตามองบนอย่างเบื่อหน่าย เดินบีบต้นคอเข้ามาค้นเสื้อผ้าในห้องพี่กันต์ สงสัยต้องเก็บของไปไว้ห้องนั้นแล้วล่ะ
ผมรีบใช้จังหวะที่เขาไม่อยู่ย้ายของออกมา ก็ไม่มีอะไรมาก เสื้อผ้า กระเป๋า หนังสือเรียน กับพวกของใช้ผู้ชายนิดๆ หน่อยๆ
พลั่ก!
“หือ...”
ระหว่างที่ผมกำลังรีบเก็บของแข่งกับเวลา ศอกก็บังเอิญไปชนกับของบนโต๊ะ ของสองสามอย่างหล่นลงบนพื้นหนึ่งในนั้นคืออ
