ซ่อนเงารัก...จอมทัพ

ถึงเวลาต้องจาก

จอมทัพนัดเจอกับคามิเลียในร้านอาหารที่โรงแรมที่พวกเขา มักจะไปด้วยกันเป็นประจำ แต่วันนี้เขารู้สึกหนักใจผิดปกติ เพราะมีเรื่องสำคัญที่เขาควรจะบอกเธอ นั่นคือการแต่งงานที่พ่อเขาบังคับและเลือกผู้หญิงให้ วันนี้ที่นัดเธอมาเจอ เขาก็ตั้งใจจะพูดเรื่องนี้กับเธอ เพราะรู้ว่ามีเวลาไม่มากแล้ว

เมื่อคามิเลียเดินเข้ามาในร้านด้วยรอยยิ้ม จอมทัพรู้สึกความกดดันยิ่งเพิ่มขึ้น เขารอคอยให้เธอนั่งลงก่อนจะเริ่มพูด

“ขอโทษนะที่นัดกะทันหันแบบนี้...ช่วงนี้เครียดเรื่องงานนิดหน่อย” จอมทัพเอ่ยเสียงเบา หลีกเลี่ยงการพูดถึงเรื่องที่ตั้งใจในตอนแรก รอยยิ้มของเธอทำให้หัวใจเขาเต้นแรงได้เสมอ คามิเลียพยักหน้า ยิ้มให้กำลังใจเขา ก่อนจะวางกระเป๋าในมือของเธอลง เธอเห็นความเครียดในแววตาของแฟนหนุ่มอย่างชัดเจน

“ไม่เป็นไรค่ะ คามี่เข้าใจ แต่จริงๆ ก็ไม่กะทันหันนะคะ เพราะจอมบอกคามี่ตั้งแต่เช้าแล้ว” เขาพยักหน้ารับ และพยายามเรียบเรียงคำพูดที่ตั้งใจมาวันนี้

“ทานอะไรมาหรือยังคะ?” หญิงสาวเอ่ยถาม เธอรู้สึกว่าคนตรงหน้ามีบางอย่างในใจ แต่เขาไม่ยอมพูดออกมา เธอแอบระแวงว่ามันอาจจะเป็นเรื่องที่เธอทำผิด แต่ถ้าใช่เรื่องนั้นจริง เขาจะเก็บอาการโกรธได้ขนาดนี้เชียวหรือ

ทั้งสองคนนั่งเลือกเมนูอาหาร และพูดคุยกันอย่างตึงเครียดเล็กน้อย ต่างฝ่ายต่างก็มีความลับที่ยากจะพูดออกมา

“ที่ทักผิดเมื่อวาน เพราะรู้จักกับไอ้จอมนี่เองสินะ” เสียงของใครบางคนทำให้ทั้งคามิเลีย และจอมทัพต่างก็ตกใจจนต้องหันไปมองต้นเสียง

เป็นนักรบที่ยืนมองคนทั้งสองด้วยใบหน้ายิ้ม เขาแอบตามคามิเลียมาตั้งแต่คอนโดฯ ของเธอ เขาไม่คิดว่าเธอจะนัดเจอกับพี่ชายฝาแฝดของเขา เพราะเขารู้มาว่าพี่ชายของเขามีนัดกินข้าวกับว่าที่คู่หมั้น

“เคยเจอกันด้วยเหรอ?” จอมทัพเอ่ยถามพลางหันไปมองที่แฟนสาวของตน สายตาของเธอค่อนข้างออกอาการ แต่คามิเลียก็พยายามประคองสติก่อนจะตอบ

“ก็อย่างที่เขาบอก คามี่ทักผิด เพราะคิดว่าเขาเป็นคุณ” เธอตอบพลางเหลือบตามองนักรบอย่างกลัวๆ เธอไม่มั่นใจว่าเขาจะพูดเรื่องที่มันผิดพลาดเมื่อคืนนี้หรือเปล่า

นักรบยิ้มเจ้าเล่ห์มองไปทางคามิเลีย ก่อนจะกลับมามองที่พี่ชายฝาแฝดของเขา ดูแล้วคามิเลียคงไม่อยากให้จอมทัพรู้เรื่องที่มันเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา

“แล้วนี่ไปดูตัวกับคู่หมั้นมาแล้วเหรอ” แต่เขากลับเลือกที่จะเปิดประเด็นเรื่องหมั้นของพี่ชาย คามิเลียเบิกตากว้าง พร้อมกับจ้องหน้าแฟนหนุ่มของตัวเองเพื่อรอคำตอบ

“หมายความว่าไงคะจอม?” เมื่อเขาไม่พูดอะไร เธอจึงต้องถาม แต่จอมทัพยังคงเงียบ ถึงเขาจะตั้งใจมาพูดเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ที่นักรบมาชิงพูดก่อนแบบนั้นเขาก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน

“อ้าว นี่ไม่ได้บอกแฟนเรื่องนี้หรอกเหรอ”

“เราไม่ได้เป็นแฟนกัน!” จอมทัพเอ่ยเสียงแข็ง ทำให้คามิเลียหน้าชา แต่เธอก็เข้าใจ ว่าเขาไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องมารับรู้เรื่องที่เขากำลังจะหมั้นกับคนอื่นด้วย

“อ๋อเหรอ...สงสัยจะเข้าใจผิดงั้นสิ ไม่รบกวนแล้วดีกว่า แค่แวะมาทักทายคุณคนสวยเฉยๆ ไว้เจอกันนะครับ” ทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้แล้ว นักรบก็หนีไปทันที เขามั่นใจว่าประโยคสั้นๆ ที่เขาทิ้งไว้นั้น ต้องสร้างความร้าวฉานให้กับผู้หญิงที่เขาหมายตาและพี่ชายฝาแฝดของเขาได้อย่างแน่นอน

“ที่เขาพูดเมื่อกี้มันหมายความว่าไง” เมื่อนักรบเดินออกไปแล้วคามิเลียก็ถามทันที

“ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลยว่าเคยเจอกัน” จอมทัพไม่ได้ตอบ แต่เขาถามเอกลับ

“ก็แค่ทักคนผิด แต่ของคุณ...”

“ทักผิดเหรอ? เมื่อเช้าผมได้ยินมันคุยโทรศัพท์กับคุณ ทักกันผิดแบบไหนถึงได้มีเบอร์กันด้วย” จอมทัพเถียงอย่างไม่ยอม

“อย่าเปลี่ยนเรื่องได้ไหมจอม เรื่องที่คามี่เจอ...ผู้ชายคนเมื่อกี้ เทียบไม่ได้เลยกับเรื่องที่คุณกำลังจะหมั้น คามี่เข้าใจนะคะเรื่องที่เราต้องแอบคบกัน แต่ถ้าวันหนึ่งคุณแต่งงานกับคนอื่นแล้ว เราก็ต้องเลิกกัน เพราะคามี่ไม่อยากเป็นเมียน้อย” หญิงสาวยื่นคำขาด เธอมั่นใจว่าท้ายที่สุดมันจะต้องจบแบบนั้น เขาไม่มีทางแต่งงานกับเธอแน่

“คามี่ เรากำลัง...”

“ที่คุณตั้งใจนัดคามี่ออกมาวันนี้ ก็เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม เพราะตอนแรกคุณบอกคามี่ว่ามีเรื่องสำคัญจะคุย แต่ก็ทำอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่พูดอะไร จน...ผู้ชายคนเมื่อกี้ ที่หน้าตาเหมือนคุณมาบอกเรื่องหมั้น คุณก็มาพาลเรื่องอื่น”

“นี่มันไม่ใช่เรื่องอื่นนะคามี่” หญิงสาวลุกขึ้นแล้วหยิบกระเป๋า ก่อนจะเดินออกมาทันที แม้ว่าเธอจะทำผิดมาก็ตาม แต่ความผิดของเธอมันเกิดขึ้นด้วยความไม่ตั้งใจ

“คามี่กลับมาคุยกันก่อน” เสียงจอมทัพร้องเรียกเธอ แต่หญิงสาวไม่แม้แต่จะหันกลับไปฟัง ถือซะว่าสิ่งที่เธอได้ทำผิดต่อเขา ถูกชดใช้ด้วยการปล่อยให้เขาได้ไปเจอกับคนที่พ่อของเขาเลือกให้ก็แล้วกัน