EP.8 : พี่ชอบหนูมั้ยคะ NC18+

3196 Words

(Talk มายด์) สัปดาห์ก่อนหน้านั้น ที่โรงเรียนโซมะ “พี่จ๋า มาแล้วหรอคะ” ฉันโผเข้ากอดเด็กสาวท่าทางสุขุม ผมลอนยาวสีทองที่มีตาสีเขียวมรกต “เอ้า มายด์ มาโรงเรียนสักที พี่เป็นห่วงแทบแย่” “ค่ะพี่ พอดีพึ่งคิดได้ว่า ยิ่งเราทำตัวให้เหมือนที่คนอื่นพูด เราก็จะแย่เหมือนที่พวกเขาพูด ต่อไปหนูจะไม่แคร์ใครแล้วจะยืนหยัดด้วยแขนและขาน้อยๆ ของหนูเองให้ได้ค่ะ หนูจะไม่ทำให้พี่เป็นห่วงแล้วค่ะ อิอิ” “มายด์ พี่ดีใจจัง แต่ว่า…” ทันใดนั้นสายตาที่เหมือนนางฟ้าก็เปลี่ยนไปเหมือนกับถูกเปลี่ยนโหมด “ตึกเรียน ม.ต้นกับม.ปลายมันไกลกันมากไม่ใช่หรอ แล้วมาหาพี่ได้แบบนี้ไม่ใช่ว่าโดดเรียนมาใช่มั้ย มาโรงเรียนมันก็ดีอยู่หรอก แต่มาแล้วโดดเรียนมันจะมีความหมายอะไรล่ะ” นั่นไงผีนางขี้บ่นเข้าสิง ฉันคิดในใจ “จ้าๆ หนูมาให้พี่เห็นหน้า เดี๋ยวก็จะกลับไปเรียนแล้ว ไปก่อนนะคะ” “อื้ม บาย” เด็กสาวนัยน์ตาสีมรกตโบกมือลา ฉันกลับมาห้องเรียนแบบอารมณ์ดี ต่อไปนี้ฉันไม่สนสายตาใครแล้ว ฉันมีพวกพี่จ๋า แถมตอนนี้ยังมีพี่ไมเคิลเคยดูแลอีก ชีวิตฉันถ้าลองมองดีๆ มันก็ไม่ได้แย่สักหน่อย แค่ฉันพยายามน้อยไปต่างหาก ต่อไปต้องพยายามากขึ้นแล้ว ฮึบๆ สู้ๆ ฉันบอกตัวเอง เลิกเรียนฉันก็เดินเตร็ดเตร่มาที่ม้านั่งประจำ แต่ไม่คิดว่าจะเจอเขา “เอ้า/เอ้า มาด้วยหรอ” ทั้ง 2 คนพูดอย่างพร้อมเพรียง “ฮ่าๆๆ ฉันเดินไปเรื่อยๆ แล้วก็บังเอิญมาหยุดตรงนี้พอดี วันนี้พี่ไม่มีถ่ายแบบหรอคะ” “อืม ช่วงนี้ผมยังไม่มีน่ะ จะไปหนักช่วง เสาร์-อาทิตย์” เราสองคนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน อยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไปจนมืด “งั้นผมไปส่งที่บ้านนะ” ฉันเริ่มสงสัยว่าทำไมพี่เขาถึงใช้สรรพนามแทนตัวเองเปลี่ยนไป แต่ฉันก็ไม่ได้ถามออกไปหรอก “ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” เมื่อมาถึงหน้าบ้าน ไม่รู้ผีใจกล้าหน้าด้านตัวไหน เข้าสิงฉัน ฉันเลยเอ่ยออกไปแบบหน้าไม่อาย “เอ่อ พี่ไมเคิลคะ พอดีวันนี้บ้านไม่มีใครอยู่ พี่อยากเข้ามามั้ยคะ? ” พี่เขานิ่งคิดไปสักพัก ก็แน่ละสิมันแปลกมากที่อยู่ดีๆก็ชวนเขาแบบนั้น คิดว่าคงต้องปฎิเสธมาแน่นอน “อะ อืม ได้ครับ” ////ตึกตัก ตึกตัก หัวใจฉันมันจะระเบิดออกมาแล้ว/// จริงอยู่ที่ว่าคนที่บ้านฉันไม่เคยอยู่บ้านเป็นปกติอยู่แล้ว ฉันอยู่บ้านคนเดียวกับพวกคนรับใช้มาโดยตลอด เหมือนบ้านหลังนี้สร้างมาให้แค่ฉันอยู่คนเดียวเลยแหละ ถึงครอบครัวฉันจะเลวร้าย แต่เหมือนฉันก็ถูกครอบครัวฉันกีดกันออกจาเรื่องเลวร้ายพวกนั้นทั้งหมด ฉันไม่โทษพวกเขาหรอก แล้วฉันจะไม่โทษใครแล้วด้วย ฉันมีแต่ต้องยอมรับและก้าวออกไป โอ๊ย แล้วฉันตื่นเต้นทำไมเนี่ย ปกติก็พาผู้ชายเข้ามาบ่อยออก จะว่าไงดีล่ะ ฉันน่ะ มันเป็นผู้หญิงแบบนี้ไง ฉันคบผู้ชาย สานสัมพันธ์แล้วก็บอกลา นั่นแหละคือฉันเมื่อก่อน กับพี่แทนคุณนั่นก็ด้วย ใช่แล้ว ฉันมันแค่ผู้หญิงแบบนี้แหละ แต่ทำไมความรู้สึกตอนนี้มันเปลี่ยนไปนะ มันไม่ใช่ความตื่นเต้น แต่อาการใจสั่นนี่คืออะไรกันนะ หรือว่าฉันจะชอบเขาเข้าแล้วจริงๆ นะ “เอ่อ พี่หิวมั้ยคะอยากดื่มอะไรมั้ยคะ?” “ไม่ล่ะ ขอแค่ชาก็พอครับ” เขาพูดแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องนอนที่ตกแต่งไว้ด้วยความน่ารัก สไตร์เด็กผู้หญิง ตอนนี้ฉันตื่นเต้นจัง ฉันคิดว่าพี่เขาคงไม่ใช่คนที่จะมาคิดทำเรื่องอย่างว่ากับฉันหรอก แต่ฉันก็แอบหวังว่าพี่เขาจะชอบฉันบ้าง ความรู้สึกของฉันตอนนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา ฉันรู้สึกกับพี่เขามากกว่าทุกคนที่เคยผ่านมา ฉันรู้ว่าการคิดแบบนี้มันเห็นแก่ตัว แต่ฉันอดคิดไปไม่ได้ว่าพี่เขาจะคิดกับฉันแบบนั้นบ้างไหม “ห้องน่ารักจัง มาคราวก่อนไม่ทันได้สังเกตเลย” “ฮ่าๆ พูดถึงคราวก่อนก็นึกถึงพี่เซลลี่เนาะ อุตส่าห์บุกมาถึงบ้านเพื่อมาตามคนแบบหนูไปเรียนหนังสือ เชื่อเขาเลย” “ไม่หรอก เธอสำคัญกับยัยนั่นมากนะรู้ตัวมั้ย และก็สำคัญกับผมมากด้วย” ตอนนี้ชายหนุ่มรู้ตัวเองแล้วว่าทำไมถึงใช้สรรพนามกับเด็กสาวเปลี่ยนไป เพราะเขาอยากให้เธอมองเขาเป็นมากว่าพี่ชาย “หืม จะบอกว่าหนูเป็นคนสำคัญของพี่ ไมค์เคิลผู้แสนโด่งดัง ที่มีดีกรีเป็นถึงนายแบบนะหรอคะ อิอิ” “อืม จะว่าอย่างนั้นก็ได้ ผมเป็นห่วงเธอ จะบอกว่าเพราะเซเลน่าเล่าให้ผมฟังเรื่องของเธอ จนทำให้ผมสนใจเธอก็ว่าได้ แต่มันไม่ใช่แค่ความสงสารหรอก ผมแค่อยากเยียวยาใครสักคนเพื่อให้ฉันได้รู้สึกว่าตัวเองมีตัวตนน่ะ เห็นแก่ตัวมั้ยล่ะ” “อะไรกันคะ เราก็เห็นแก่ตัวกันทั้งคู่ พี่มีตัวตนเสมอสำหรับหนูนะคะ” เด็กสาวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ชายหนุ่ม แต่ทันทีที่เธอรู้สึกตัว เธอก็หน้าแดงเองแล้วกำลังจะผละออกจากเขา แต่ไม่ทันแล้วชายหนุ่มคว้ามือของเธอไว้แล้วดึงมานั่งตัก หนึ่งคนที่อยากมีตัวตนในสายตาของใครสักคน นั่นคือสิ่งที่ทำให้เคมีทั้งคู่เข้ากันหรือเปล่านะ อะไรกันตัวเล็กแค่นี้เองหรอ เขาคิดในใจแล้วเริ่มจูบเธอ เด็กสาวไม่ขัดขืน แต่กลับจูบตอบเขาไปอย่างอ่อนโยน ชายหนุ่มค่อยๆ อุ้มเธอไปวางบนเตียง จากนั้นก็เริ่มจูบเธออีกครั้ง ไมเคิ้ลเริ้มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองไล่ลงมาจนถึงเม็ดสุดท้ายแล้วมองไปยังเด็กสาวที่หน้าแดงระรื่อ เขาจูบเธอลงไปอีก แล้วรุกไล่ลงมาเรื่อยๆ ใบหู ซอกคอ หน้าอก เขาเอื้อมือปลดตะขอเสื้อชั้นในตัวจิ๋วของเธอ แล้วไล่จูบลงมาเรื่อยๆจนถึงสะดือ "อ๊ะ อือ อืม พี่ไมค์คะ "เสียงเด็กสาวครางกระเส่า "อืม มายด์ ผมหยุดไม่ได้แล้วนะ เธอโอเคใช่มั้ย" เขาถามเพื่อความมั่นใจเพราะดูเหมือนแกนกายของเขามันพร้อมจะออกมาปลดปล่อย เด็กสาวพยักหน้าตอบ ชายหนุ่มไม่รอช้า หยิบเครื่องป้องกันออกมาจากกระเป๋า เขาเป็นคนที่เตรียมพร้อมมาก เพราะด้วยความน่าตาดีจึงมีสาวๆมาให้กินบ่อยๆ เด็กสาวคิดในใจว่าคงทำจนชินสินะ ได้แต่น้อยใจ แต่ตอนนี้อารมณ์มันพลุ่งพล่านมากกว่า ระหว่างกำลังใส่เครื่องป้องกัน มือเด็กหนุ่มยังซุกซน ไม่หยุด เขาควานเข้าไปในกางเกงในของเธอแล้วบี้เล่นจนเธอแฉะไปหมด "อะ อื้อพี่ไมค์ เสียวค่ะ ชะ ช่วยหยุด อ๊าาา" เด็กสาวไหวตัวตามแรงขับของนิ้วเรียวราว "หยุดใช้นิ้วแล้วใช้ลิ้นแทนใช่มั้ย" เขายิ้มร้ายๆ พูดแล้วเขาก็ไม่รอช้า ก้มหน้าลงไปที่หว่างขาเธอแล้วใช้ลิ้นอย่างชำนาญ เขาเก่งมากจริงๆ "อะ อื้อ ซี๊ด พี่คะหนูจะ หนู อร้ายยย"เด็กสาวร้องกรี๊ดออกมาลั่นห้อง เธอกระตุกเกร็งอยู่พักหนึ่ง "ตาผมบ้างนะ" เขาควักน้องชายออกมาแยกขาเธอให้อ้าออกอีกหน่อยแล้วสอดใส่เอ็นกายเข้าไป เขาเริ่มขยับซ้ำไปมา "อืม อาา" เขาคำรามเสียงในลำคอเป็นระยะ เด็กสาวร้องครางดังลั่น สลับกับเรียกชื่อเขา " พี่ไมค์ค่ะ จะเสร็จ อ๊ะ/อ่าาาส์" . (Talk ไมเคิ้ล) อาาา แย่แล้วสิ ทำไมตอนหลับน่ารักแบบนี้ ผมคิดพลางลูบหัวเด็กสาวที่มีใบหน้าเหมือนตุ๊กตา ที่กำลังนอนหลับ แต่เหมือนเธอจะตื่น แล้วจับมือผมที่กำลังลูบหัวเธอเล่น “เอ๊ะ ทำเธอตื่นหรอ ขอโทษ” “ป่าวค่ะ” เด็กสาวดึงตัวผมที่กำลังเปลือยท่อนบนอยู่ เข้ามากอด “นี่เธอรู้รึเปล่าว่าทำแบบนี้หมายถึงอะไร” ผมแกล้งถามเธอ “หมายถึงอะไรหรอคะ” เด็กสาวทำหน้าตาแบ้วใส่ ทำให้ผมยิ่งหมั่นเขี้ยว “หมายถึงแบบนี้ไง” ผมขึ้นคร่อมตัวเธอ แล้วจูบเบาๆ เด็กสาวไม่ขัดขืน แล้วก็นำไปสู่ฉากเลิฟซีนอีกรอบ . เห้อ เล่นเอาหมดแรงเลยเด็กคนนี้ ผมคิดในใจขณะหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม ตอนนี้ผมกำลังเปลือยท่อนบนอยู่ เสียงใสที่นอนอยู่บนเตียงด้านหลังผมก็เอ่ยขึ้นมานิ่งๆ “พี่ไมเคิ้ลคะ พี่ชอบหนูหรือเปล่าคะ” ผมอึ้งกับคำถามที่เธอถามออกมา ภายในใจผมก็คิดในแง่ดีว่าอาจจะถามออกมาตามประสาเด็กผู้หญิง แต่ผมไม่สามารถถามใจตัวเองให้แน่ชัดได้ในตอนนั้นว่าผมจะตอบเธอได้ยังไง ผมมั่นใจขนาดไหนที่คิดว่าจะดูแลเด็กคนนี้ได้ คำถามพลั่งพลูขึ้นมาในสมอง ด้วยความที่ผมยังไม่เคยคบใครจริงจัง ผมไม่แน่ใจเลยว่าผมจะทำได้ดีมั้ย ตอนนั้นคิดไม่ตกจริงๆ จึงแค่อยากจะปัดคำถามนี้ทิ้งไปก่อน จึงพูดขึ้นไปว่า “เธอจะให้ตอบตอนนี้เลยหรอ มันไม่เห็นจำเป็นต้องตอบตอนนี้เลย” น้ำเสียงเรียบๆ เอง ไม่มีการตะโกน หรือตะคอกใดๆ แต่ทำไมมันทำให้เด็กสาวเจ็บ และจุกไปทั้งหัวใจแบบนี้นะ คำพูดโง่ๆ ที่พูดไม่คิดของผมในตอนนั้นมันจึงกลายมาเป็นบรรยากาศแบบนี้ของผมกับเธอในวันนี้ “ป่าวค่ะ ไม่ต้องตอบหนูก็ได้” เธอยิ้มแป้น เด็กสาวพยายามฮึบน้ำตาไว้ จริงๆ เธอเป็นคนขี้แยมาก แต่ถ้าทำเป็นแกล้งยิ้มตอนไหน ตอนนั้นแหละ คือเจ็บปวดถึงขีดสุดแล้ว “นั่นแหละค่ะ หลังจากนั้นพวกเราสองคนก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย พวกเราอาจจะรู้กันดีว่า ต่างฝ่ายต่างน่าจะต้องกลับไปคิดถึงความรู้สึกจริงๆ ของเราแล้วแหละค่ะ สำหรับหนูคงน่าจะชอบพี่เขาแล้วจริงๆ แต่สำหรับเขา หนูอาจจะเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่แค่ผ่านมาในชีวิตเขาค่ะ” เด็กสาวยิ้มให้เซเลน่าหลังเล่าจบ ตอนนั้นเซเลน่าได้แต่อึ้ง ไม่น่าเชื่อว่าสองคนนี้จะมีความสัมพันธ์กันไปถึงขนาดนี้ จริงอยู่ว่าบ้านเธอ ไม่ถือสาเรื่องพวกนี้ เพราะอาจจะด้วยธรรมเนียมของชาวตะวันตก แต่ในใจก็อดสงสารเด็กคนนี้ไม่ได้จริงๆ “พี่เข้าใจแล้ว ช่วงนี้เธอถึงทำตัวแปลกๆ แล้วชอบไปเตร็ดเตร่เที่ยวหลังเลิกเรียนสินะ” “พี่ไม่ตำหนิหนูหรอคะ” “ตำหนิเรื่องอะไรล่ะ” “เรื่องที่หนูเป็นผู้หญิงใจง่ายไง” “ไม่หรอก พี่ไม่เคยตัดสินใคร ด้วยเรื่องแค่นี้อยู่แล้ว” “หนูรู้อยู่แล้วค่ะ ถึงเล่าให้พี่ฟังไง อิอิ” เด็กสาวโผเข้ามากอดฉัน จากนั้นก็ร้องไห้อยู่อย่างนั้นกว่าครึ่ง ชั่วโมง ดูจากสายตาของไมกี้ ก็น่าจะชอบเด็กนี่อยู่พอตัว ทำไมตอนนั้นไม่ยอมตอบไปชัดๆ นะ ไอ่พี่งี่เง่านี่ เห้อ เด็กสาวคิดในใจ “พี่คิดอะไรดีๆ ออกแล้ว” เด็กสาวพูดพร้อมรอยยิ้มมุมปากชั่วร้ายที่ไม่ได้ผุดขึ้นมานานมากแล้ว “ฮัลโหล เจ้าแทน ฉันมีเรื่องรบกวน คืองี้นะ” มาดูกันว่าแกจะทำยังไง ไมกี้ ว่ากันว่าเด็กน้อยจะไม่เห็นค่าของเล่นของตัวเอง จนกว่าจะถูกแย่งไป เด็กสาวคิดในใจ ติ้งต่อง ติ้งต่อง เสียงออดบ้านเซเลน่าดังขึ้น แจ็คสันพี่ชายคนโตลงไปเปิดประตู “ใครมาเอาป่านนี้ว่ะ” เลออนบ่นเสียงห้าว “อ้าวน้องแทน มาหาเซลลี่หรอ อยู่ในห้องน่ะ” มัวร์เอ่ยนุ่มนวล ในห้องโถงรวมใหญ่ของบ้าน พี่ชาย 4 คนกำลังรวมตัวกันอยู่ “ป่าวครับผมมาหา ยัยมายด์” เพล้ง เสียงแก้วน้ำกระทบพื้นดังขึ้น “อะไรของนายว่ะ ไมกี้ ซุ่มซ่ามเป็นเด็กๆ ดีนะที่เป็นแก้วพลาสติก” เลออนบ่นใหญ่ “อื้อ น้องมายด์อยู่ในห้องกับเซลลี่แหละ เข้าไปสิ” แจ็คสันพูด “เฮ้ย จะให้เข้าไปได้ไง นั่นห้องน้องสาวเรานะ” ไมเคิลค้าน “อะไรของแกว่ะ มันก็ เข้า-ออก ห้องเซลลี่กันประจำไม่ใช่หรอ มาหวงน้องสาวเอาอะไรป่านนี้ ไปเอาผ้ามาเช็ดน้ำเลย” เลออนเริ่มโมโห “ครับ ขอบคุณครับ” แทนคุณ เอ่ยเรียบๆ แล้วเปิดประตูเข้าห้องเด็กสาวไป “สรุปมันเรื่องอะไรไหนเล่ามาสิ ทั้งสองคนเลย” แทนคุณ ทำเสียงดุ ใส่สองสาว ทั้งสองก็เล่าให้ฟังอย่างเสียไม่ได้ “เธอเนี่ยน้า ยัยมายด์ รู้ไม่ใช่หรอ ว่าถามคำถามพวกนั้นกับพวกผู้ชาย แล้วจะถูกมองว่าเรื่องเยอะ เธอนี่ไม่เคยจำจริงๆ” “อืม ฉันเผลอตัวไปหน่อยน่ะ ฉันแค่ถูกปฏิบัติจากพี่เขาราวกับเป็นตุ๊กตา เขาทะนุถนอมฉันมาก ฉันเลยคิดว่าเขาจะคิดแบบเดียวกันกับฉัน ฉันผิดเองแหละที่ถามออกไป” “เห้อ” แทนคุณส่ายหัว ปั๊ก แล้วเสียงกระทบกันกับหนังสือและหัวของแทนคุณก็ดังขึ้น “ไอ่แทน แกนี่ปากปีจอ เหมือนที่ยัยแพรพูดจริงๆนะ แกคิดว่าคนอื่นจะนิสัยเลวเหมือนแกหมดหรอ แล้วขนาดไอ่เลวแบบแกยังมีคนที่อยากชอบด้วยใจจริงได้ แล้วทำไมคนอื่นจะมีบ้างไม่ได้ว่ะ” “โอ๊ยยยย นี่พวกเธอทำไมชอบตบตีฉันจังว่ะ” “ก็ปากแกมันน่าโดนนี่ แล้วฉันก็คิดว่าว่าไอ้พี่ชายฉัน มันก็ชอบยัยมายด์อยู่พอตัวแหละ แค่มันกำลังสับสนในความรู้สึกตัวเอง แล้วที่เรียกแกมาวันนี้ก็เพราะแบบนี้แหละ ฉันจะเรียกแผนการนี้ว่า ปฏิบัติการแย่งของเล่น หึหึ” “ป่ะ กลับกันมายด์ เธอไปนอนบ้านฉันเหมือนเมื่อก่อนก็ได้ บ้านเรารู้จักกันมานาน พ่อแม่เธอก็คงโอเค” แทนคุณพูดเสียงดังเพื่อให้คนอื่นได้ยิน “อืม มายด์เธอไปกับเจ้าแทนเถอะ บ้านนั้นน่าจะสะดวกสบายกว่าบ้านฉัน” เซเลน่าพูดเสียงดังขึ้นอีก “ค่ะพี่ งั้นไว้เราเจอกันที่ โรงเรียนนะคะ” เด็กสาวตอบหงอยๆ “อ้าว น้องมายด์จะไปแล้วหรอ” มัวร์เอ่ยถามนิ่งๆ “จะว่าไปเจ้าแทนกับน้อยมายด์ เคยกุ๊กกิ๊กกันนี่ แหมไอ่เสือร้ายแทน ฮ่าๆๆๆ” เลออนหัวเราะชอบใจ แทนคุณได้แต่อ้ำอึ้ง พลางหันไปมองสายตาสุดเย็นชาเคียดแค้น ที่พร้อมจะกระโจนใส่ตัวเองได้ทุกเมื่อ ของไมเคิล “อ่ะ ของของเธอ มายด์” เซเลน่ายื่นกระเป๋าให้เธอ “ขอบคุณมากนะคะพี่” “งั้นหนูขอโทษที่มารบกวนนะคะ หนูขอตัวก่อนค่ะ” เด็กสาวโค้งให้ทุกคนในบ้าน ทันทีที่เด็กนั่นรับกระเป๋าไปใจผมมันก็ไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่แค่ใจร่างกายผมมันดีดตัวเข้าไปรั้งแขนเธอไว้แบบห้ามตัวเองไม่ได้ ใจผมทั้งสั่น ทั้งโกรธ ทั้งเจ็บแค้น และสมเพชตัวเองที่ปล่อยเธอไปไม่ได้ ผมพึ่งรู้ใจตัวเองจริงๆ ก็ตอนที่เธอกำลังจะเดินออกไปพร้อมกับผู้ชายคนอื่น ผมไม่สนว่าใครจะมองแบบไหนอีกแล้ว ใจผม ผมจะเลือกเอง “อย่าไปนะ” ผมดึงแขนเธอไว้ ….. เด็กสาวได้แต่ตะลึงกับการที่เขามีปฏิกิริยาแบบนี้ “ผมชอบเธอ ขอโทษนะที่บอกช้าไป แต่ผมชอบเธอจริงๆ เพราะฉะนั้นอย่าไปเลยนะ อย่าไปจากผมเลยนะ” น้ำตาไหลอาบแก้มเด็กสาว แต่ใบหน้าของเธอทำไมกำลังยิ้มอยู่นะ “เยส สำเร็จ กู๊ดจ๊อบ แทนคุณ” เสียงเซเลน่าแอบดีใจ พลางยกนิ้วโป้งให้แทนคุณ “เห้อ” แทนคุณถอนหายใจ ในใจคิดว่าถ้าไมเคิลเกลียดเขา เขาจะทำยังไงดีนะ พี่ๆ ทั้ง 3 คนได้แต่ตกตะลึง นึกไม่ถึงว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ แต่ต้องขอบคุณแม่ ที่สอนมารยาทให้พวกเราตั้งแต่เล็กจนโต ทำให้เวลานี้ทุกคนในบ้านต่างรู้ดีว่าไม่ควรจะพูดอะไร หรือทำอะไร ปล่อยให้เหตุการณ์ ดำเนินไปเองก่อน “อะเอ่อ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” แทนคุณเอ่ยขึ้นมาขณะที่บรรยากาศกำลังอึดอัด “อื้ม ขอบใจมากนะแทน ที่มา ไม่ได้แก ไอ่พี่งี่เง่านี่ก็คงจะยังงี่เง่าอยู่อีกนานเลย” ในห้องของไมเคิ้ล “อะเอ่อ ปล่อยหนูก่อนได้มั้ยคะพี่” เด็กสาวพูดพลางเขินอาย ในขณะที่โดนทำโทษให้มานั่งบนตักของชายหนุ่ม ในห้องที่มีเขาแค่ 2 คน “ไม่ นี่เป็นการทำโทษ ที่คิดจะไปนอนบ้านผู้ชายคนอื่น” “โถ่ หนูก็บอกไปแล้วนี่คะ ว่ามันเป็นแผนของพี่เซลลี่เขา” “นั่นแหละ ยังไงก็น่าโมโหอยู่ดี แล้วเจ้านั่นมันก็แฟนเก่าเธอด้วยนี่” “ไม่ใช่แฟนสักหน่อยค่ะ” “นั่นแหละ ยังไงผมก็หวงอยู่ดี” “โถ่ พี่ไมค์ เข้าใจแล้วค่ะ ปล่อยก่อนนะคะ ที่บ้านพี่คนอยู่เยอะเกินไปค่ะ อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ” “อืม ปล่อยก็ได้ แต่เธอต้องสัญญานะ ว่าจะไม่ไปยุ่งกับหมอนั่นอีก กับผู้ชายคนอื่นด้วย” “ค่ะ ฉันสัญญาค่ะพี่ไมค์ (.//.) ” “แล้วเรียกผมว่าพี่ไมค์แบบนี้จะให้ผมปล่อยลงได้ไง แล้วยังมาทำหน้าตาน่ารักแบบนี้อีก” “อะแอ่ม จะปล่อยก็ปล่อยเถอะ ไอ่พี่จอมหื่น ยังไงยัยนี่ก็ต้องไปนอนที่ห้องฉัน” “ยะ ยัยเซลลี่ เข้ามาโดยพลการนี่” “โถ่ ทำยังกะตัวเองล๊อกห้องงั้นแหละ อยากโชว์สวีทขนาดนั้นเลยหรอ” “ป่าว ฉันแค่ลืมโว้ย” “ป่ะ มายด์ ไปนอนกัน อย่าอยู่กับเจ้านี่นานเลย เดี๋ยวติดเชื้อคนบ้า” “ชิ ยัยคนปากไม่รักษาน้ำใจ” “เด็กสาวลุกออกจากตัวผมไป แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างอายๆ ว่า” “ฝันดีนะคะ” ผมก็ตอบกลับไปแบบเขินๆ “ฝันดีครับ” . . NC พอหอมปากหอมคอก่อนนะคะ จะเริ่มร้อนแรงและหนักหน่วงขึ้นตามการเติบโตของตัวละครค่ะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more