EP.5 : รุ่นพี่

3146 Words

งานแสดงโชว์แต่งรถ ของโซมะกรุป “โห สุดยอดอลังการฟีเว่อมาก ปีที่แล้วว่าเจ๋งแล้ว ปีนี้เจ๋งกว่าอีกนะเนี่ย” เสียงตื่นเต้นดีใจโอเว่อของอีตาไมเคิ้ล “นั่นสิ เพราะปีนี้อู่เราได้รับงานด้วยหรือเปล่าวะ ทำให้เรามองรถในงานสวยไปหมดเลย” เลออนทำเสียงห้าว “นี่เบาๆ หน่อย ฉันอายเค้า อย่าทำตัวเหมือนเด็กเห็นของเล่นสิ” มัวร์ทำหน้าเลิ่กลั่ก แถมยังยกมือปิดปากพวกนั้นพันลวัน “ฮ่าๆๆ ไปดูทางนั้นกันเถอะ เซลลี่ไปด้วยกันมั้ย” แจ็คสันพี่ชายคนโตเอ่ยชวนฉัน “อ๋าาา ไม่ล่ะแจ็กกี้ ฉันไม่อยากเดินกับพวกนั้น น่าอายจะตาย ฉันอยู่เฝ้าบูทดีกว่า -.-” “ชิ ยัยคนปากไม่รักษาน้ำใจ ไปเถอะพวกเรา” ไมเคิ้ลพูดแหย่ฉัน “นี่เธอก็มาเหมือนกันหรอ" ชายผมดำขลับยาวประบ่า ในตาสีบลูแซฟฟลายส์ เอ่ยถามเด็กสาว จริงๆ เขารู้อยู่แล้วแหละว่าเธอต้องมา เขาก็แกล้งทักเปิดประเด็นไปแบบนั้น “โอ๊ะ แทนคุณนายก็มาหรอ” เด็กสาวยิ้มอย่างดีใจที่อย่างน้อยก็เจอคนรู้จักบ้างแล้ว “อืม แม่ลากมาน่ะ อย่างน้อยบ้านฉันก็ส่งตั้ง 10 คันนะ อีกอย่างก็คิดว่าจะได้เจอเธอด้วย” “แหม อยากเจอท่านเซเลน่า ลูกรักพระเจ้าคนนี้มากเลยงั้นหรอ งั้นมองให้เต็มตานะ” ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ “ปะ ป่าว >//หน้าของแทนคุณก็จะอยู่ประมาณนี้ >/// “อะไรกันเด็กๆ มาสวีทกันอยู่แถวนี้เองหรอ” แม่ก็ตามหาอยู่ “โอ๊ะ คุณแม่แทนคุณคะ สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้อย่างนอบน้อม “หญิงสาวในชุดสูทกระโปรงสั้น เผยหน้าอกสุดเซ็กซี่ ที่เหมือนตั้งใจเปิดกระดุมไว้” โผเข้ามากอดฉัน “อะไรกันเซลลี่ ช่วงนี้ไม่ค่อยแวะไปบ้านเราเลย ลืมแม่แล้วหรอ หรือว่าเจ้าแทนคุณทำตัวรุ่มร่ามกับหนู” “เปล่าค่ะ ช่วงปิดเทอมเราไปซ้อมดนตรีที่บ้านฮารุกันหน่ะค่ะ เลยไม่ค่อยได้แวะเข้าไป ว่างๆ หนูต้องเข้าไปแน่ๆ ค่ะ” “งั้นหรอ งั้นหรอ ฮารุกะ โซมะ คนนั้นใช่มั้ย เพื่อนของพวกลูก เดินมานั่นน่ะ” สายตาเด็กสาวเหลือบไปมอง เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลแดง นัยน์ตาสีเงินทอประกาย โห ออร่าลูกคนรวยสินะ ว่าแต่เดินมากับคุณพ่อคุณแม่สินะ ชายสูงวัยในชุดสูท ควงคู่มากับหญิงในชุดกิโมโน ช่างดูเด่นสะดุดตา พวกเขากำลังเดินตรงมาหาพวกเรา “สวัสดีค่ะ ท่านประทาน กับคุณนาย แล้วก็ฮารุด้วย” เด็กสาวนัยน์ตาสีเขียวมรกตเอ่ยทักก่อนตามมารยาท “แหมๆ หนูเซเลน่า ท่านประทานอะไรกันจ๊ะ เรียกคุณแม่เถอะจ้ะ” “นั่นสิหนูเซเลน่า เรียกคุณพ่อเถอะ คนกันเองทั้งนั้น แล้วหนูมาออกแสดงบูทหรอ ได้ยินเจ้าฮารุกะ บอกว่าบ้านหนูส่งงานโชว์ด้วย” “ใช่ค่ะ บ้านหนูได้รับอนิสงค์มาจากบ้านแทนคุณค่ะ หนูจะแนะนำให้รู้จักนะคะ คนนี้แม่ของแทนคุณค่ะ” “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ/ค่ะ” “งั้นแม่ก็ไปดูงานเหมือนกันนะ หนูเซเลน่าอย่าลืมแวะมาบ้านนะจ๊ะ เจ้าแทนก็อยู่กับเพื่อนไปแล้วกัน” “ครับแม่” เด็กหนุ่มรับปากแล้วถอนหายใจตามไปติดๆ เห้อ/เห้อ/เห้อ ทั้งสามคนถอนหายใจพร้อมกันออกมา แล้วหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน “เอ่อ พี่แทนคุณคะ หนูมีเรื่องจะคุยกับพี่ค่ะ พี่พอจะมีเวลาสักนิดมั้ยคะ” เด็กสาวไซด์มินิ กับเสียงสดใสสมวัย อายุน่าจะอ่อนกว่าพวกเราแฮะ เอ๊ะ!! แต่ว่าหน้าคุ้นๆ แฮะ เหมือนเคยเห็นที่โรงเรียน เด็กที่เจ้าแทนมันกุ๊กกิ๊กด้วยนี่ ชื่ออะไรสักอย่าง มิว?? ใหม่?? หมวย?? ฉันพยายามนึก “มายด์ เธอมาที่นี่ได้ยังไง” แทนคุณสีหน้าตกใจเล็กน้อย เออใช่ๆ ชื่อมายด์นี่หว่า แฟนเจ้าแทน “เอ่องั้นพวกเราไปดูรถทางนู้นกันก่อนนะ ไปกันฮารุ” ฉันรีบตัดบทจูงแขนฮารุไป ก่อนจะเป็นก้างของสองคนนั้น “ที่เจ้าแทนบอกว่าอยากจริงจังกับใครสักคนคงจะเป็นเด็กคนนี้หรือเปล่านะ” เด็กสาวพูดขึ้นมาอย่างสงสัย “เฮ้อ เธอนี่เก่งทุกเรื่อง แต่พอเป็นเรื่องแบบนี้ทีไรทำไมไม่ฉลาดเลย” “นี่นายว่าฉันหรอ นี่แนะๆๆ ทุบๆๆๆ” “เธอมองดูหน้าเจ้าแทนคุณสิ นั่นมันหน้าตาของคนที่อยากคุยกันมั้ย” เด็กชายชี้ไปทางเพื่อน “เอ่อ หน้าตาเหมือนคนปวดถ่ายเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ ตลกชะมัด แต่ปล่อยให้เขาคุยกันเถอะ เราไปเดินเที่ยวกัน” “อืม” ฮารุกะตอบอย่างว่าง่าย “พี่แทนคุณคะ พี่ไม่มาหาหนูนานมากแล้ว หนูขอโทษนะคะที่พูดไปวันนั้นทำให้พี่ไม่พอใจ ต่อไปมันจะไม่มีอีกแล้วค่ะ หนูจะไม่ทำตัวน่ารำคาญอีกแล้ว เพราะฉะนั้นพี่มาหาหนูบ้างได้มั้ยคะ เราอยู่กันแบบก่อนเหมือนเดิมได้มั้ยคะ หนูสัญญาว่าจะไม่วุ่นวายเรื่องของพี่อีก หนูจะไม่ถาม หนูจะอยู่เงียบๆ ของหนู นะคะ นะคะพี่” “พี่ก็อยากคุยกับเธอให้รู้เรื่องเหมือนกัน พี่จะไม่ยุ่งกับเธออีกแล้วมายด์ เธอตัดใจจากพี่แล้วมองหาคนอื่นเถอะ ยังไงใจของพี่ก็ไม่คิดจะคบใครอยู่แล้ว พี่ก็บอกเธอแบบนั้นมาตั้งแต่แรก” “แต่พี่คะ เราไม่ต้องคบกันเหมือนเมื่อก่อนไงคะ แค่อยู่ด้วยกันตอนที่พี่อยากมาหาหนู แค่นั้นหนูก็พอใจแล้วค่ะ” “ไม่ล่ะ พี่จะเลิกเรื่องแบบนั้นแล้ว เธอไปซะเถอะ” “เพราะอะไรกันคะ หรือว่าเพราะเพื่อนพี่คนนั้น เพราะยัยนั่นใช่มั้ย ทำไมละคะ พี่ก็ไม่ได้คบกันซะหน่อย แถมดูแล้วไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นจะมองพี่เป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อนเลย พี่คะ แค่ร่างกายหนูก็ได้ค่ะ หนูอยากให้พี่ต้องการหนูเพียงแค่นั้นก็ได้ค่ะ นะคะพี่” น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มเด็กสาว “นี่เธอพูดไม่รู้เรื่องหรอ ฉันบอกว่าไม่แล้วไง เธอไปได้แล้ว” ใบหน้าของเด็กสาวที่อาบไปด้วยน้ำตา เดินจากไป สีหน้าเคียดแค้นก็พึมพำออกมา เพราะเธอคนเดียว ยัยเซเลน่าา . เปิดเทอมต้นฤดูหนาว “เซลลี่ ยืนทำอะไรทำไมไม่เข้าโรงเรียน” เสียงใสบวกกับรอยยิ้มแสนสดใส วันนี้ก็สวยจนหน้ามืดเหมือนเดิมนะยัยคนนี้ “อืม ยืนสูดบรรยากาศของโรงเรียนอยู่น่ะ ปิดเทอมไปนาน คิดถึงน่ะ” “หืม คิดถึงใครหรอ” รอยยิ้มเทวดาเอ่ยถาม “เอ้า สตีฟ” หืมจะว่าไปสเตฟาน สูงขึ้นหรือเปล่านะ แล้วดูความล่ำของช่วงไหล่ รู้สึกเปลี่ยนไปแฮะดูสมชายชาตรีขึ้นทุกวันเลย ฉันคิดในใจพลางลูบๆ คลำๆ กล้ามของเขา “นะ นี่เธอทำอะไรน่ะ >///ขณะที่พวกเขาเดินผ่านกลุ่มเด็ก ม.6 ที่กำลังนั่งจับกลุ่มกันอยู่ “หืม กลุ่มพวกนั้นไม่ใช่หรอที่มีวงดนตรี แล้วเล่นอัดเพลงลงคลิปจนดังน่ะ” “ใช่ๆ จะว่าไปในวง เห็นหน้าตากันครบทุกคนในคลิปเลยนะ” “เด็กผู้หญิงผมดำเป็นคนร้อง เด็กผู้ชายฝรั่งนั่นเล่นกีตาร์ เด็กผู้ชายตาสีเงินเล่นคีย์บอร์ด เจ้าคนหน้าตาเจ้าเล่ห์ผมดำนั่นเล่นเบส มือกลองเป็นเจ้าชินกร ม.6 ชั้นปีเดียวกับเรา เอ๊ะแล้วผู้หญิงผมทองนั่น ก็อยู่ในกลุ่มแต่ไม่เคยเห็นออกคลิปเลยแฮะ” “นั่นสิหน้าแบบนั้นหุ่นแบบนั้น ถ้าออกนี่ดังแน่ๆ แค่ออกมายืนเฉยๆ คลิปก็ต้องดังแน่ๆ ดูจากหน้าอกหน้าใจแล้ว” “ที่ไม่เห็นออกมาเลย หรือว่าเล่นหรือร้องไม่เป็น ไม่ใช่ว่ามีดีแค่หน้าตาหรือเปล่าว่ะ” “เห้ยว่าไงไอ้ ริว ลูกเจ้าของค่ายเพลงอย่างแก ออกความเห็นหน่อยสิ” คิริว เด็กหนุ่ม ทายาทหนึ่งเดียวของเจ้าของค่ายเพลงใหญ่ SS มิวสิก ด้วยความที่เป็นคนหน้าตาดี แต่เขาไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับใคร เลยใส่แว่นปกปิดดวงตาอันแสนทรงเสน่ห์ไว้ ด้วยหน้าตาอันหล่อเหลาอีกทั้งมีดีกรีเป็นนักร้องของค่าย เขาจึงไม่อยากเปิดเผยตัวเองนัก จะมีแค่เพื่อนในกลุ่มเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเป็นใคร คิริวขยับแว่นหนึ่งทีแล้วเอ่ยออกไปนิ่งๆ “ฉันว่าไม่ใช่แค่คนที่มีดีแค่หน้าตาหรอก เพราะดูจากอาการของเจ้าพวกนั้น ดูเหมือนจะให้ความไว้วางใจและเคารพเธอมากที่สุด ฉันว่าน่าจะมีอะไรมากกว่าหน้าตากับหน้าอกนั่น” ฉันจะต้องลองไปสืบดูแล้ว เด็กหนุ่มคิดในใจ “เซเลน่าซัง เที่ยงนี้ถ้าไม่ติดอะไร ผมรบกวนไปเบิกอะไหล่ที่ห้องเก็บ เข้าให้ตามลิสนี้หน่อยสิ พอดีเที่ยงนี้ผมไม่ว่าง แล้วจะให้คนอื่นไปเบิกก็ไม่ไว้ใจน่ะ ก็เลยหวังพึ่งเธอ” น้ำเสียงแสนอบอุ่น ปานแสงอาทิตย์ ฉันจะปฏิเสธลงได้ไงล่ะ อ.นัตสึเมะ “ได้ค่ะ เดี๋ยวทานข้าวเที่ยงเสร็จฉันเข้าไปทำให้นะคะ” ฉันยิ้มให้ แล้วเดินออกมา ประตูห้องอะไหล่ถูกเปิดออก ฝุ่นเขลอะเล็กน้อยถึงปานกลาง เป็นห้องที่นานๆ จะมีคนเข้ามาสักทีหนึ่ง เด็กสาวถือกระดาษที่มีลิสสิ่งที่ต้องเบิกแล้วก้าวเท้าเข้าไป เธอกำลังจะไปหยิบตะกร้าสำหรับใส่ของ ทันใดนั้นขาก็สะดุดบางอย่างล้มลง ว้าย!!! เด็กสาวร้องเสียงหลง ก่อนที่ตัวเองจะล้มลงไปกองทับ อะไรบางอย่างนิ่มๆ “เอ๊ะ ไม่เจ็บแฮะ” เด็กสาวพูดขึ้นมาก่อนจะรู้สึกตัวว่าตัวเองได้ทับอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่สิ่งของเข้าไป “เอ่อ ลุกช่วยออกไปก่อนได้มั้ย ผมหายใจไม่ออก” เด็กหนุ่มรูปงาม ภายในดวงตาแสนทรงเสน่ห์ เส้นผมดำยาวประบ่า ให้อารมณ์บอยด์แบรนด์มาก ที่โรงเรียนเรามีคนหน้าตาแบบนี้อยู่ด้วยหรอนี่ ดูจากเครื่องหมายบนเสื้อนักเรียน อยู่ ม.6 งั้นหรอ ก่อนที่เด็กสาวจะตกตะลึงใบหน้าของเขาไปมากกว่านี้ เด็กหนุ่มเริ่มขยับตัว “เอ่อคือ หน้าอกคุณมันทับมาตรงหน้าผมพอดี ช่วยลุกออกไปก่อนได้มั้ยครับ ผมหายใจไม่ออก” “อ๊ะ เอ่อ คือ ขอโทษค่ะ จะลุกเดี๋ยวนี้แหละค่ะ >//นี่มันจังหวะนรกชัดๆ เด็กสาวสะดุ้งโหยง ดีดตัวออกจากเด็กหนุ่มด้วยความเร็วแสง “ขะ ขะ ขะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจแบบนั้นจริงๆ นะคะ ขอโทษจริงๆ ค่ะ” สีหน้ารู้สึกผิดมาก “เฮ้อ เจอคนโรคจิตมารบกวนเวลานอนอีก” อีหมอนี่ว่าฉันโรคจิตงั้นหรอ แต่ก็เถียงไม่ออกแหะ “ขอโทษจริงๆ นะคะ ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ ค่ะ” ฉันผงกหัวรัวๆ คิกๆๆ เด็กหนุ่มหัวเราะ เหมือนสนุกกับการดูปฏิกิริยาของเธอ “นี่เธอน่ะ ใช่เซเลน่า ม.4ห้อง1 ที่เขาลือกันว่าลูกรักพระเจ้าใช่มั้ย” “เอ่อออ >//////เช้าวันต่อมา ตอนฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนฉันก็รู้สึกถึงความผิดปกติแปลกๆ ถึงจะเป็นเสียงซุบซิบตามปกติ แต่รู้สึกเหมือนสายตาที่มองมามันจะต่างออกไป “นั่นไงพวกแก ไม่ใช่ยัยนั่นหรอ ที่โดนขึ้นเว็บบอร์ดของโรงเรียน” “ใช่ๆ เห็นนิ่งๆ แบบนั้นนี่ร่านสินะ พวกผู้ชายคงชอบแบบนั้นสินะ” “ถึงว่าหุ่นขนาดนั้นไม่เหมือนสาวบริสุทธิ์ แอ๊บทำตัวใส เพื่อให้ผู้ชายเดินตามต้อยๆ” “ใช่ ได้ 3 คนนั้นเดินตามต้อยๆ ยังไม่พอ ยังจะไปแอบทำอะไรกับพี่ ม.6 ในห้องอะไหล่อีก” “นี่พวกเธอที่พูดหมายความว่าไง” ก่อนที่ฉันจะก้าวเท้าออกไปถาม แต่ยัยแพรพุ่งตัวออกไปก่อน “ก็ยัย เซเลน่า ลูกรักพระเจ้าเพื่อนเธอไง ไปแอบทำเรื่องลามกกับรุ่นพี่ในห้องเก็บอะไหล่” “ห๊ะ!!!” ฉันตกใจจนหน้าซีด “นี่พวกเธอไปเอาเรื่องอะไรมาพูด” แทนคุณโกรธจนหน้าแดงก่ำ “นี่ไงหลักฐาน” เด็กสาวยื่นมือถือให้พวกเราดู แอคหลุมที่ใช้ชื่อว่า ผู้ไม่หวังดี ในนั้นมีรูปตอนฉันล้มทับรุ่นพี่ ม.6 คนนั้นอยู่ 2-3 รูป แถมคอมเมนต์หยาบคายใต้โพสต์ของแอคเคาท์หลุมนั่นอีกเพียบ “ใครกันมาทำเรื่องแบบนี้” ฮารุกะ โมโหจนเลือดขึ้นหน้า “อืม คนที่ทำเรื่องพวกนี้เป็นใครกันนะ” สตีฟเหมือนข่มอารมณ์สุด ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรแล้วเดินเข้าห้องเรียนไป ฟุ๊ป ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ วางกระเป๋า แล้วนั่งนิ่ง “นี่เซลลี่เป็นอะไรหรือเปล่า” อย่าไปสนใจคำพูดพวกนั้นนะแก “ต้องเป็นฝีมือหมอนั่นแน่ๆ” แทนคุณฟันธง “พวกนายเงียบก่อนฉันกำลังใช้ความคิด ฉันว่ามันไม่สมเหตุสมผลอ่ะ พี่เค้าไม่รู้มาก่อนว่าฉันจะเข้าไปห้องนั้น แล้วล้มทับเขาอันนั้นมันเรื่องบังเอิญมากเลยนะ ยิ่งตอนที่ฉันพลาดไปจับไอ่นั่น” “หยุดพูด/พูดแค่นั้นพอ” เพื่อนๆ ต่างเลิกลัก “อืมมมม ขอโทษ ข้ามจังหวะนรกนั่นไปก่อน จะว่าไปช่วงนี้ฉันก็รู้สึกเหมือนโดนตามนะ บางทีฉันก็นึกว่าฉันคิดไปเองน่ะ” “จริงหรอเนี่ยน่ากลัวชะมัด เดี๋ยวฉันโทรหาพ่อให้ตรวจสอบแอคหลุมนั่นให้ก่อนนะ” สตีฟรีบออกไปโทรศัพท์อย่างร้อนรนเห้อ มีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัวจริงๆ ฉัน ก่อนที่สตีฟจะออกจากห้องไป ชายหนุ่มใส่แว่นตา ก็ร้อนรนรีบเข้ามาในห้องเรียนของฉัน รุ่นพี่คนนั้นนั่นเอง “นี่เซเลน่า เธอเป็นอะไรหรือเปล่า อย่าไปสนใจคอมเม้นหยาบคายพวกนั้นนะ เดี๋ยวฉันจะแก้ข่าวให้เอง ฉันจะหาคนที่ทำแบบนี้กับเธอให้ได้ ฉันสัญญา เพราะฉะนั้นอย่าเกลียดฉันเลยนะ” เด็กหนุ่มทำหน้าเศร้า “ฉันยังไม่เป็นอะไรเลยรุ่นพี่ ขี้เว่ออีกคนละ” น่าจะจับมาอยู่กับเจ้าพวกนี้ ฉันคิดในใจ เสียงคนในห้องฮือฮาแล้วเอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัย นี่หรอรุ่นพี่คนนั้น ที่อยู่ในรูปกับเซเลน่าหรอ/ดูไม่เห็นเหมือนเลย/นั่นสิ ไม่เหมือนเลย “นี่พวกเธอดูให้เต็มตานะ” ฉันถอดแว่นรุ่นพี่ออก “เห้ย นี่มันคิริวนักร้องของค่าย SS นี่หว่า เห็นว่าเป็นลูกชายเจ้าของค่ายด้วยนะ” เสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งตะโกนมา “นั่นสิตอนแรกพวกฉันเห็นรูปในบล็อกของโรงเรียนก็คิดว่าทำไมหน้าคุ้นๆ แต่นึกไม่ถึงเลยเถอะ” อีกคนพูด “เอ่อ อันนี้ฉันไม่รู้มาก่อนแฮะอันนี้เกินความคาดหมายไปหน่อย ผิดแผนแฮะ” ฉันทำหน้านิ่งๆ -.- รุ่นพี่หน้าแดง แล้วตอบคำถามแบบยืดอก “ใช่คนในรูปคือฉันเอง แล้วรูปที่เห็นก็เป็นแค่อุบัติเหตุ ฉันกับยัยนี่ ไม่ได้ทำเรื่องที่คนเขียนบล็อกเขียนแบบนั้น เซเลน่าเป็นผู้หญิง มีแต่จะเสียหาย ฉันขอชี้แจงตรงนี้ว่า ไม่ใช่เรื่องจริง แล้วฉันจะตามตัวคนที่ทำเรื่องนี้ให้เจอ อย่าคิดว่าฉันจะจบแค่นี้” เด็กหนุ่มทำหน้าขึงขัง “ผมขออัพคลิปขึ้นบล็อกนะครับ ถือว่าพี่มาช่วยชี้แจงให้เซเลน่าด้วย” สตีฟ นายรอบคอบมากที่ถ่าย วิดิโอไว้ กู๊ดจ้อบ “ได้ ผมยอมให้ลงคลิป” เด็กหนุ่มพูดท่าทางขึงขังแล้วเดินจากไป “จะไม่เป็นไรแน่หรอน่ะ ดูเหมือนเขาเป็นคนดังด้วย รู้สึกผิดจังแฮะ ทีแรกก็ไปล้มใส่เขา แล้วมาทำให้เขาโดนเปิดเผยตัวจริงอีก” “นี่ ถ้าเธอจะโทษใคร เธอโทษคนปล่อยรูปเถอะ” ฮารุกะพูดนิ่งๆ “เออนั่นสิ สตีฟ เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย” “แน่นอนสิ คิดว่าฉันเป็นใคร” รอยยิ้มชั่วร้ายผุดมุมปาก กล้ามาทำเรื่องแบบนี้กับรักแรกของฉันงั้นหรอ เขาคิดในใจ หึหึ ฉันผุดรอยยิ้มชั่วร้ายตามเขา เดี๋ยวเราเจอกันหน่อยนะ คุณผู้ไม่หวังดี ฉันคิดในใจ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more