เสือร้ายจะไม่กัดกินเหยื่ออย่างอ่อนโยน แต่แมลง ‘ทำได้’ เขาจะดูดดุน ไล้เลีย และตวัดชิมน้ำหวานหยาดเยิ้มนั้นจนแห้งเหือดและเอ่อซึมมากขึ้นอีก มากขึ้นอีก
“อื้อ... คุณ... อื้อ...”
เนตรดาราหลับตาพริ้มไปกับสิ่งที่เขากำลังรุกเร้า เมื่อริมฝีปากอบอุ่นกำลังแตะไต่ไปมาตามหน้าผาก แนวคิ้ว เปลือกตา ปลายจมูก สองแก้ม ก่อนจะวกมาที่ริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง
ลมหายใจถูกผ่อนปรนเบาๆ เธอกำลังอยู่ระหว่างโลกแห่งความฝันกับความจริง เพราะความรู้สึกว่าร่างกายบางเบาไร้น้ำหนักกำลังตอกย้ำด้วยแรงกดทับจากด้านบนจนแผ่นหลังสัมผัสที่นอนมากขึ้น และยิ่งชัดเจนเมื่ออวัยวะบนใบหน้าถูกสัมผัสไม่ต่างจากริมฝีปากที่ถูกเขาชอนชิมความหวานครั้งแล้วครั้งเล่า
เนตรดาราอยากจะประท้วงว่าสิ่งที่เขากระทำต่อเธอนั้น เธอไม่ได้ต้องการ แต่ไม่มีเลยเสียงห้าม มีเพียงร่างกายเท่านั้นที่พร้อมจะตอบสนองเขาอย่างเต็มที่ ทว่าเมื่อฝ่ามืออุ่นจัดนั้นตรงเข้าครอ
