Ulaş sabah uyandığında yine yer yatağı ile ayrı düşmüştü. Bu defa yatağın altında değil kapının önünde buldu kendini. Söylenerek doğruldu. Şu yatak olayına çözüm bulmayan arkadaşını bir ara kenara çekecekti. Dümdüz yerde yatmanın acısını Cem'den çıkaracaktı.
Saate baktığında altıyı gösteriyordu. 'Bu ne ya... Karga bokunu yemeden kalkmışım'. Gözü yatağa kaydığında Selin'in yumuşak yatakta rahatça uyuduğunu gördü. Güzel yüzü tamamen huzur doluydu. Gün içinde çok fazla göremediği bu ifadeyi doyasıya seyretti.
Selin hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Neden o in gibi yerde kaldığı, ailesi, geçmişi, yüzünde her an duran hüzün ve yenilmişlik ifadesi... Hâlbuki arada unutup güldüğünde yeşilleri ne güzel parlıyordu. Uzun kirpikleri bile bu parlamaya gölge edemiyordu. Sonra bir anda bu mutluluğu hak
