“ระวังด้วยแล้วกัน ผู้ชายไม่น่าไว้ใจ”
“ยกเว้นแข็งคนเดียว” ฉันยิ้มและเอานิ้วจิ้มไปที่แก้มของแข็งที่ปัดมือฉันออกอย่างหงุดหงิด ผู้ชายที่น่าไว้ใจก็มีแต่แข็งเนี่ยล่ะ ส่วนเสือกับเพทาย สองตัวนั่นไม่ต้องพูดถึง ทั้งเลวและร้าย ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดดีเลยล่ะ หลังจากที่นั่งกินเหล้ากันสักพัก แข็งก็อาสาพาพิมไปส่ง ส่วนฉันก็โบกมือลาเพราะรู้สึกหิวและว่าจะไปหาอะไรกินสักหน่อย แต่ว่าดันเหลือบไปเห็นร่างสูงที่คุ้นตากำลังนั่งอยู่ในรถ สายตาของเพทายจับจ้องมาที่ฉัน แต่ทว่าสีหน้าที่เจ็บปวด หมอนั่นเป็นอะไรหรือเปล่า? ฉันรู้สึกห่วง ถึงแม้ว่าจะทะเลาะกันไปเมื่อกี้ แต่สองเท้าที่กำลังจะก้าวเดินไปก็ต้องหยุด เพราะมีหญิงสาวคนหนึ่งผงกศีรษะอยู่บนตักของหมอนั่น โดยที่ฉันก็รู้ว่ามันคืออะไร? หญิงสาวคนนั้นคือเด็กคนที่ฉันเห็นอยู่ในห้องน้ำกับหมอนั่น เพทายพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งๆ แสยะยิ้มให้กับฉันที่ยืนกำมือตัวเองอยู่
ปี้นๆ
“เอ๊ะ!
