TWO TWIN :: CHAPTER 1 [30%]
1569 Words
TWO TWINS (PATRY & MAX)
1
คำพูดของฉันทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ถึงกับมึนงงไปตามๆ กัน แหงล่ะสิ ก็คงจะตกใจไม่น้อยที่ฉันรู้จักกับพี่ขุนทัพ รุ่นพี่ที่มหาลัยซึ่งตอนนี้น่าจะอายุยี่สิบห้าปีแล้ว ห่างกับฉันแค่ปีเดียวเท่านั้น ใบหน้าหล่อเถื่อนของเขายกยิ้มให้ฉัน อันที่จริงฉันคิดว่าเขาอาจจะจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ทว่ารอยยิ้มกับการโบกมือให้มันเป็นการบอกในๆ ว่าเขาจำฉันได้
“รู้จักกับมันได้ไง?” นี่คือเสียงของเพทาย แน่นอนว่าเขาขมวดคิ้วอย่างมึนงง เพราะนอกจากเพทาย เสือและแข็ง ฉันก็ไม่ค่อยได้ทำความรู้จักกับผู้ชายที่ไหน
“ก็รู้จักกันเผินๆ รุ่นพี่ทักทายแบบนั้น แกจะให้ฉันนั่งหยิ่งหรือไง?”
“หึ ก็แล้วแต่... ฉันก็แค่ถาม” ฉันสบตากับเพทายที่ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปคุยกับสาวสวยที่นั่งเคียงข้าง แน่นอนว่าพี่ขุนทัพเดินออกจากผับไป หลังจากที่นั่งดื่มกันจนได้ทีแล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับไป แข็งอาสามาส่งฉันเนื่องจากว่าเพทายไปต่อที่อื่นกับสาวสวย
“ขอบใจนะแข็ง”
“อือ ไอ้เพทมันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ คิดจะเอาดีทางนี้หรือไง?” จู่ๆ แข็งก็พูดเรื่องของเพทายขึ้นมา ทำให้ฉันหันไปมองเขาที่สบตากับฉันอย่างนิ่งเฉย
“เอาดีทางนี้? คือไร ฉันไม่เข้าใจคำถามแกเลยนะแข็ง”
“ก็เอาดีทางฟันหญิงไง”
“...”
“ไม่เห็นจะสนใจอะไรเลย มันมีแกหรอกนะถึงได้สบายอยู่แบบนี้ บางทีแกน่าจะไปจากมันดูบ้าง เพื่อว่ามันอาจจะอยากทำอะไรบ้าง ไม่ใช่มีแกคอยช่วยเหลือและทำทุกอย่างให้แบบนี้... เพื่อนนะแม็ก ก็แค่เพื่อน” ฉันเม้มปากตัวเองกับสิ่งที่แข็งพูด อันที่จริงที่แข็งพูดมันก็ถูก เพราะทุกวันนี้ฉันทำทุกอย่างให้เพทายหมด เขาแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย วันๆ ก็แต่งตัว นัดสาวและจบด้วยการไปนอนด้วยกัน ซึ่งฉันเองก็ไม่เคยบ่นและเคยว่ามัน เพราะฉันไม่มีสิทธิ์ไง
“เออช่างมันเถอะ แกก็รู้ว่ามันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ”
“แล้วถ้าวันหนึ่งแกมีแฟนขึ้นมาล่ะ แกปล่อยมันวันนี้ยังดีกว่าปล่อยมันไปตอนที่สายไปนะ”
“แกคิดว่าคนอย่างฉันจะมีคนเอาด้วยเหรอ พูดบ้าๆ” แข็งมองหน้าฉันที่พูดแกมหัวเราะ เพราะมันคงไม่มีวันนั้นหรอก สำหรับตัวฉันแล้วเพทายคือคนเดียวที่ฉันรักและอยากอยู่ด้วยตลอดไป
“สักวันมันก็ต้องมีแม็ก เพื่อนกันก็จริง แต่อยู่ด้วยกันไปตลอดไม่ได้หรอกนะ”
“...”
“ลงไปเถอะ ขอให้แกได้งานเร็วๆ ก็แล้วกัน... เอาคำฉันไปคิดนะ ที่พูดเพราะห่วงแกกับไอ้เพท บางทีมันควรจะเรียนรู้การเป็นผู้ใหญ่บ้าง ไม่ใช่ใช้ชีวิตเหมือนตอนอยู่มหาลัย” ฉันพยักหน้าให้กับแข็งและมองรถหรูของหมอนั่นที่แล่นออกจากตัวคอนโดไป ฉันมาถึงห้องก็ตรงไปที่ห้องนอนของฉันกับเพทาย ห้องที่เราสองคนอยู่ด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน มีสิ่งหนึ่งที่หมอนั่นทำให้ฉันรู้สึกดีคือ เพทายไม่เคยให้ผู้หญิงที่ไหนมานอนบนเตียงของมันนอกจากฉัน แต่นอกเหนือจากนั้นไม่ขอพูดก็แล้วกันนะ คำพูดของแข็งทำให้ฉันครุ่นคิดเกี่ยวกับตัวของเพทาย หมอนั่นแต่ก่อนเป็นยังไงก็เป็นแบบนั้นเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนหรอกจริงๆ
กลับไปเมื่อตอนปี 2 คณะนิเทศศาสตร์ (สาขาการถ่ายภาพ)
“แม็ก ทำรายงานยัง?”
“ทำแล้ว มีอะไร?” ฉันมองร่างสูงของเพทายที่อยู่ในชุดนักศึกษา หัวฟูและหน้าตาคล้ายกับคนไม่ได้นอนกำลังฟุบหน้าลงกับโต๊ะหินอ่อนที่เป็นที่นั่งประจำของพวกเราห้าคนที่ประกอบไปด้วย ฉัน เพทาย เสือ พิมและแข็ง แต่ทว่าสามคนนั้นยังมาไม่ถึงที่หมาย
“ช่วยหน่อยดิ ยังไม่ได้ทำเลยสักตัวเดียว”
“เฮ้ย แล้วแกไปไหนมา ทำไมถึงไม่ทำเล่า!”
“ก็พอดีเจนมีปาร์ตี้ก็เลยเพลินไปหน่อย ช่วยหน่อยดิวะแม็ก นะๆ” ใบหน้าหล่อขยับมาซบกับแขนฉันและทำสีหน้าอ้อนวอนจนหัวใจของฉันมันเต้นแรง และคิดเสมอว่าไม่ควรรู้สึกแบบนั้นกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิท
“แกนี่นา ตลอดเลย เอาของฉันไปส่งไป!”
“แล้วแกล่ะ?”
“ฉันขออาจารย์ยืดเวลาส่งได้ แต่แกไม่ได้แล้วไง ขาดเรียนจนไม่รู้จะขาดยังไงแล้วนะ... ขอเหอะเพท ช่วยกลับมาตั้งใจเรียนหน่อย ปีสองแล้วนะ”
“ขอบใจนะแม็ก แกเป็นเพื่อนที่น่ารักที่สุดเลย” เขาไม่ฟังสิ่งที่ฉันบ่นเลยสักนิด แต่กลับยกยิ้มขึ้นมาและเอนศีรษะซบลงกับไหล่ของฉัน ความรู้สึกที่เคยคิดแค่เพื่อนมันกลับเปลี่ยนไปตั้งแต่ฉันเริ่มหลงรักเพื่อนตัวเอง เพื่อนที่เจ้าชู้ คบซ้อนผู้หญิงและไม่เอาไหน ฉันคิดเสมอว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวของหมอนั่นได้แต่ไม่เลย เพทายเป็นยังไงก็เป็นแบบนั้น หรือมันคือเสน่ห์ของหมอนี่กัน ฉันเองก็ไม่รู้
และดูเหมือนทุกอย่างที่ฉันคิดมันก็เริ่มจะเปลี่ยนไป จากที่ไม่อยากบอกความรู้สึก แต่ตอนนี้ฉันกลับมายืนอยู่ที่หน้าห้องของเพทายด้วยหัวใจที่เต้นรัว ถึงยังไงเก็บไว้ก็เท่านั้น สู้บอกมันออกไปและรอดูว่าเพทายจะรู้สึกยังไงดีกว่า
“อ้าวแม็ก แกมีอะไรหรือเปล่า? เข้ามาดิ” ฉันเดินก้าวเข้าไปในห้องของเพทาย แน่นอนว่าหมอนั่นกำลังนั่งกินเหล้าอยู่ แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่ได้เมาถึงขนาดฟังไม่รู้เรื่องอะไร เพราะเพทายก็ยังปกติดีทุกอย่าง
“ฉันมีเรื่องจะบอกแกเพท”
“เรื่องอะไรอะ?” เพทายหันมาสบตากับฉัน และถอดเสื้อยืดของตัวเองออก ร่างกายแกร่งที่เต็มไปด้วยรอยสัก ผมสีดำที่ยาวประบ่าถูกเสยขึ้นไปจนเห็นใบหน้าที่หล่อคม ฉันยืนจับจ้องใบหน้าหล่อที่เอียงคอมองฉัน
“เฮ้! ว่าไงแม็ก มีอะไรวะ”
“ฉันชอบแก”
“!”
“ฉันชอบ... แกว่ะ เพทาย” หัวใจเต้นรัว น้ำเสียงขาดห้วง ลมหายใจที่ร้อนระอุเมื่อสบตากับเพทายที่อึ้งไปไม่น้อยกับสิ่งที่ฉันโพลงออกไป ใบหน้าหล่อเผยรอยยิ้มขึ้นมา และนั่นมันทำให้ฉันใจชื้นมากที่คิดว่าหมอนั่นอาจจะคิดแบบเดียวกับฉัน
“แก ชอบฉันเหรอ?”
“อืม ฉันชอบแกมากกว่าเพื่อน...” ใบหน้าหล่อพยักหน้ารับก่อนจะเดินตรงมาหาฉัน ก้มหน้าลงมามองฉันที่ตกใจเกือบจะหงายหลังถ้าไม่ติดว่าฝ่ามือร้อนจะประคองแผ่นหลังฉันเอาไว้
“มากกว่าเพื่อนก็คือรักเหรอ?”
“มั้ง ฉันชอบแกมากนะเพท ฉันรู้ว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันและไม่ควรมารู้สึกอะไรแบบนี้ แต่ว่าฉันห้ามความคิด ห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้เลยเพท ฉันควรทะ... อื้อ!” ริมฝีปากร้อนระอุกดจูบลงมาจนฉันเบิกตากว้างและค่อยๆ หลับตาลง เมื่อรสจูบของเพทายทำให้ฉันอ่อนแอและแทบจะยืนทรงตัวไม่ไหว ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไง แต่ฉันรู้แค่ว่าฉันรักเขา รักเพื่อนสนิทที่กำลังจูบฉันตอนนี้อยู่
ตุ้บ
“อ้ะ พะ เพท...”
“แกรักฉัน งั้นแกก็ต้องยอมฉันด้วยใช่ไหม?”
“เพท”
“ยอมด้วยได้ไหมแม็ก... แล้วเรามาอยู่ด้วยกัน นะแม็กนะ” ร่างของฉันถูกโยนลงบนเตียงนุ่ม โดยมีร่างของเพทายทาบทับลงมา สีหน้าของเพทายและคำพูดที่อ้อนวอน มันทำให้ฉันใจเต้นรัว เมื่อรับรู้ถึงฝ่ามือแกร่งที่ลากไล้ไปตามแขนของฉัน ก่อนจะเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออก ปล่อยให้ฉันนอนหอบหายใจมองการกระทำของเขาอย่างตื่นกลัว
“อยู่ด้วยกันกับฉันนะแม็ก ถ้าแกรักฉัน อืม” ใบหน้าหล่อจู่โจมลงที่บริเวณซอกคอของฉัน ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ฉันถลำตัวลึกซึ้งกับเพทาย รู้อย่างเดียว... รู้แค่ว่าฉันอยากให้เขายอมรับฉันมากกว่าเพื่อน สีหน้าและน้ำเสียงอ้อนวอนของเขา มันเลยทำให้ฉันตกอยู่ในห้วงของเขาที่เป็นคนสร้างขึ้น ฉันพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะรู้สึกตัวเมื่อเพทายได้ถลำความต้องการที่มีเข้ามาในกายของฉัน ถึงแม้จะรู้ว่าเขาฟันหญิงไม่เลือก เจ้าชู้แค่ไหน แต่การได้อยู่กับเขา มันอาจจะทำให้ความรักที่ฉันมี ทำให้เขาเห็นคุณค่า และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการคิดผิด... คิดผิดที่ยอมให้เขา และตัวเองก็มานั่งเสียใจอยู่แบบนี้
- Writer
