“ฉันจะนอนเพท ทุกเรื่องที่แกถามและสงสัย ฉันจะตอบแกก็ต่อเมื่อกลับกันแล้ว” ฉันนอนหันหลังให้กับเพทายทันที เพราะรู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ ต้องตื่นเช้าด้วยที่สำคัญ... ครั้งสุดท้ายแล้วไงที่เราสองคนจะทำอะไรแบบนี้ ต่อจากนี้มันจะไม่มีอีกแล้ว ไอ้คำว่าเพื่อนที่นอนเอาท้องชนกัน หลังจากนี้จะมีก็แต่เพื่อน เพื่อนเท่านั้นเพท
“โซล เดี๋ยวนายช่วยขยับไปที่ต้นมะพร้าวหน่อยสิ นั่นแหละดีๆ แล้ว ท่านั่นเลยนะ” โซลโพสท่าถ่ายแบบให้ฉันอย่างเต็มที่มากจริงๆ ตั้งแต่ฉันร่วมงานกับเขามา รู้สึกว่าวันนี้จะเป็นอีกวันที่เขาทำงานได้อย่างไม่งอแงเลยสักนิด เผลอแปบเดียวก็จะเสร็จแล้วด้วย เมื่อเช้าฉันตื่นขึ้นมาก็รีบไปซื้อยาคุมฉุกเฉินกินทันที เพราะคนที่บอกจะไปซื้อให้ป่านนี้ยังไม่ตื่นเลยไง แต่ช่างเหอะ!
“นี่ตั้งแต่คุณแม็กมาเป็นช่างภาพ คุณโซลดูจะงี่เง่าน้อยลงไปเลยนะ”
“นั่นน่ะสิ อีกแบบนี้พวกเราก็ได้ผลพวงไปด้วย ไม่โดนวีน ไม่โดนด่า ต้องขอบคุณคุณ
