เมื่อได้ยินอย่างนั้นฉันก็ตาเบิกโพล่งอย่างตกใจ เมื่อกี้เขาว่ายังไงนะ?
อีก 7 วันงั้นเหรอ???
"แล้วทำไมไม่บอกฉันเล่า?" ฉันหันไปถามเขาอย่างโมโห
"ทำไมต้องบอกเพราะยังไงเธอก็ไม่ต้องอะไรอยู่แล้ว" เขายักไหล่พูดสบายๆส่วนฉันที่รับฟังรู้สึกถึงความปวดหัวอย่างมาก ถึงจะไม่ได้ทำอะไรอย่างน้อยฉันก็เป็นเจ้าสาวงานนี้นะ
"แต่มันก็ควรบอกไหมฉันเป็นเจ้าสาวนะ" ฉันยังไม่เลิกโวยวายง่ายๆเพราะว่าเขามันชอบทำอะไรตามใจตัวเองเพราะงั้นต้องโดนด่าซะบ้าง
" ก็บอกแล้วนี่ไง"
"อีก 7 วันพึ่งมาบอกเนี่ยนะ? ถามจริงเอาอะไรคิด"
" ไม่คิดอะไรทั้งนั้นแหละเพราะบอกหรือวีไม่บอกมันก็มีค่าเท่ากัน" เพี๊ยะ! ฉันตีที่ไหล่ของเขาอย่างมันไส้ รู้ว่าตีไปเขาก็ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นแหละเพราะแวมไพร์ขึ้นชื่อเรื่องความด้านอยู่แล้ว ด้านทั้งตัวด้านทั้งหน้าเลย
" ชุดสวยๆสำหรับงานแต่งมาแล้วขอรับ" ขณะที่เรากำลังเถียงก้นปีศาจเจ้าของร้านก็เอาชุดมากมายมาวาง
