(เรน่า)
ตึกดันเต้
“บ้าจริงฉันสลบเพราะดันเต้อีกแล้ว...” ฉันก้าวขาลงจากเตียงจับโทรศัพท์มองเวลาว่ามันเป็นอีกวันแล้ว นี่ฉันนอนนานขนาดนั้นเลยหรือไง ดันเต้ดื่มเลือดฉันไปขนาดไหนกันนะถึงสลบไม่รู้เรื่องขนาดนี้
“ตื่นแล้วเหรอ?”
“ว้ายยย!!” ฉันร้องอย่างตกใจเมื่อเสียงของดันเต้ดังขึ้นจากด้านหลังของฉัน และเมื่อฉันหันไปมองก็พบว่าเขานอนอยู่ข้าง ๆ ฉันแต่ฉันกลับไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
“ร้องทำไมฉันก็นอนตรงนี้ตั้งนานแล้ว”
“ก็ฉันไม่เห็นนายไง!” พรึ่บ!! ฉันลุกขึ้นจากเตียงกะทันหันบวกกับเสียเลือดไปเยอะเลยทำให้หน้ามืดนิดหน่อยเซกลับไปนั่งเหมือนเดิม
หมับ!!แต่ว่ามันกลายเป็นตักของดันเต้ซะได้มาเร็วเกินไปแล้วนะ
“นายดื่มเลือดฉันไปขนาดไหนเนี่ย?” ฉันหันไปมองหน้าเขาและถาม
“ไม่รู้สิ รู้แค่ว่าพอกินแล้วมันหยุดไม่ได้เลย” เขาพูดและมองมาที่ซอกคอของฉัน
“ไม่ให้กินแล้วพอ”
“ก็ยังไม่ได้บอกว่าจะกินสักหน่อยก็แค่มอง วันนี้ไปเรียนไหม?” เ
