เจ้าสาวราชาปีศาจ

Devil Bride 1 กระชาก

วันต่อมา...

ห้างสรรพสินค้า

สัปดาห์นี้ยังไม่สัปดาห์แห่งการเรียนเพราะงั้นฉันเลยมาที่ห้างเพื่อซื้อของใช้ที่จำเป็นก่อน ตอนนี้ที่ห้องของฉันแทบไม่มีอะไรเลยนอกจากเฟอร์นิเจอร์ที่ทางคอนโดจัดเตรียมไว้ให้เพราะงั้นวันนี้ฉันเลยต้องมาเลือกของใช้เข้าบ้านหน่อย เพื่อไม่ให้มันโล่งจนเกินไป

“สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ?” ฉันเดินเข้ามาในร้านของตกแต่งโบราณก็มีพนักงานตอนรับอย่างดีแล้วเธอก็เป็นปีศาจด้วย แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปทั้งนั้นเพราะมันไม่ใช่เรื่องของฉันยังไงล่ะ

“ของเดินดูก่อนนะคะ” ฉันพูดและยิ้มให้นิดหน่อยก่อนจะเดินดูของภายในร้าน

ร้านนี้เป็นร้านของเก่าโบราณมีทั้งของโลกปกติและมาจากโลกปีศาจและสวรรค์เจ้าของร้านนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

“ถ้าสนใจชิ้นไหนบอกได้เลยนะคะ” พนักงานบอกแบบนั้นก่อนจะเดินเพื่อปล่อยให้ฉันได้เลือกของตามใจ ดีเหมือนกันฉันไม่ชอบให้ใครมาเดินตามหลังเท่าไหร่นัก

เดินชมไปสักพักฉันก็พบตู้ไม้อันหนึ่งมันสวยมากและน่าค้นหาแต่มันชิ้นใหญ่มากน่ะสิแล้วมันจะขึ้นไปอยู่ที่ห้องของฉันได้ไหมเนี่ย ฉันมองดูก่อนใช้มือลูบไปที่ประตูของตูเหมือนว่าจะเป็นโลกปีศาจนะงั้นฉันไม่ยุ่งดีกว่าไม่อยากเอาข้าวของอะไรที่เกี่ยวกับปีศาจหรือสวรรค์ไปไว้ที่ห้องทั้งนั้น

“ถ้าสนใจเรามีบริการจัดส่งนะคะ” พนักงานคนเดิมมายืนข้างฉัน

“แต่ฉันอยู่คอนโดน่ะค่ะมันอาจจะค้นย้ายลำบาก...”

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ แค่ลูกค้าสนใจเราพร้อมจัดส่งและติดตั้งให้ฟรีตู้ชิ้นนี้มีเพียงตู้เดียวในโลกค่ะถ้าคุณลูกค้าได้ไปต้องดีอย่างแน่นอนค่ะ” ใช่...มันเป็นตู้เดียวในโลกมนุษย์ยังไงละ

มือของฉันยังคงลูบและจับตู้ไม่ปล่อยมันมีแรงดึงดูดบางอย่างให้ฉันเลือกมันสินะ

“งั้นก็ได้ค่ะ” สุดท้ายก็ตกลง

คงไม่เป็นไรหรอกมั้งเพราะคงมีมนุษย์ที่ซื้อของปีศาจไปไว้บ้านเยอะแยะอยู่แล้ว

“ได้ค่ะ รบกวนคุณลูกค้าเขียนที่อยู่ให้เราหน่อยนะคะจะได้นำไปจัดส่งถูก”

“ค่ะ” ฉันเดินไปที่เคาท์เตอร์จ่ายเงินและเขียนที่อยู่ไว้ให้พนักงานนำไปจัดส่ง

“เรียบร้อยจะให้เราจัดการให้วันไหนดีคะ?”

“วันนี้เลยก็ได้ค่ะไปเลยก็ดีนะคะ^^” ฉันยิ้มก่อนจะเดินออกจากร้าน เพราะว่าฉันจะยังไม่กลับคอนโดตอนนี้ไงให้ไปส่งเลยจะใช้วิธีไหนส่งจะได้สะดวก

ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

แกร๊ด!!

“เก็บเงินด้วยค่ะ” เมื่อทานอาหารเสร็จแล้วฉันก็เรียกเงินหลังจากออกมาจากร้านของโบราณฉันก็เดินซื้อของนิดหน่อยก่อนจะมาทานข้าวเพื่อรอเวลาให้พวกนั้นเอาตู้ไปส่งให้เสร็จเรียบร้อยก่อน เดินไปเดินมา นั่งไปนั่งมาตอนนี้ท้องฟ้าก็มืดซะแล้ว

“ทั้ง 2,300 บิลค่ะ” บิลเป็นค่าเงินของที่นี่น่ะ

“นี่ค่ะ” เมื่อจ่ายเงินรับทอนเงินเรียบร้อยฉันก็ออกจากร้านทันทีแต่เหมือนว่าโชคจะไม่เข้าข้างฉันเท่าไหร่เพราะว่าฝนดันเทลงมาน่ะสิ

ซ่าาาา~

“จะตกอะไรตอนนี้เนี่ย?” ฉันบ่นนิดหน่อยก่อนจะเลี่ยง ๆ ไปตามหลังคาและพยายามมองหาแท็กซี่เพื่อกลับคอนโด

แต่เวลาแบบนี้และฝนตกหนักขนาดนี้จะไปมีรถได้ยังไง เฮ้ออ~

เพราะงั้นฉันเลยเดินไปที่ร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อร่มเพื่อกางไปก่อนระหว่างทางเจอแท็กซี่ก็ค่อยเรียกแล้วกัน

ตึก..ตึก..ตึก..

แต่ว่าเดินมาสักพักแล้วไม่มีวี่แววของรถเลยแหะ แถมผู้คนก็ไม่ค่อยมีด้วยเนื่องจากฝนตกใครมันจะมาเดินกันละ

“หนาวชะมัดเลย...” และสายตาของฉันก็เห็นว่ามีรถแท็กซี่กำลังมาพอดีและกำลังโบกมือเรียก

หมับ!!

“กรี๊ดดด!!!อุ๊บ!!!” ฉันโดนใครบางคนกระชากเข้าซอกตึกอย่างไม่ทันตั้งตัว ฉันพยายามดิ้นให้หลุดออกจากพันธนาการ

พรึ่บ!!เมื่อหลุดฉันก็หมุนตัวและผลักคนนั้นเข้ากำแพงอย่างแรง ฉันอยู่มา 1000 ปีมีทักษะการต่อสู้ทุกแบบนั้นแหละ

“นายต้องการอะไร?”

“แฮ่ ๆ ๆ” เขาไม่ยอมพูดและหายใจหอบแรง ฉันก่อนจะพบว่าเขาไม่ใช่มนุษย์แต่เป็น

‘แวมไพร์...’ ฉันพูดในใจ

ปีศาจในโลกนี้มีมากมายเต็มไปหมดแต่ว่าแวมไพร์คือสิ่งที่หายากมากและเจอได้ไม่บ่อยเท่าไหร่นักแต่วันนี้ฉันกลับเจอเนี่ยนะ จะโดนกินเลือดหาเปล่าเนี่ย

“เลือด...” นั่นไงว่าแล้วเชียว

“เลือดหมูหรือเลือดหมาละ?” ฉันถามอย่างกวน ๆ

“เลือด...เธอ” หมับ!!และจังหวะนั้นเขาก็กระชากคอของฉันเข้าไปและกัดลงทันที

กึก!! ไอ้บ้านี่มันอาศัยจังหวะฉันเผลอเขาฝั่งเขี้ยวลงมาที่ซอกคอของฉันก่อนจะพยายามดูดเลือดออกไป

“อ๊ะ!!พะพอแล้ว” ถ้าเป็นปีศาจตัวอื่นพอสู้ได้แต่นี่แวมไพร์นะทั้งพละกำลังทั้งความเร็วและการเคลื่อนไหวฉันสู้ไม่ได้อยู่แล้วน่ะสิ

“อ่าส์!!!หวานเลือดหวาน...”

“พะพอแล้ว”

“เลือดแบบนี้กินเท่าไหร่ก็ไม่พอหรอก” เขายังคงก้มหน้าดูดเลือดของฉันออกไปไม่อยู่ร่างกายของฉันเริ่มหมดเรี่ยวแรง ตัวเย็นไปหมดหรือว่านี่ฉันกำลังจะตายแล้วนะ??

ดีสิ...

ตายตอนนี้เลย

ตุบ!!