Devil Bride 6 ข้อตกลง
1017 Words
“รู้แล้วยังไงละฉันจำเป็นต้องกลัวด้วยเหรอ?” ฉันปรับสีหน้าท่าทางเพื่อให้เขารู้ว่าฉันไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะรู้อะไรมา
“เหอะ!!อวดเก่งดีจริง ๆ เลยนะมนุษย์น่ะไม่ง่ายนักหรอกที่จะเป็นอมตะทำอะไรเอาไว้ละทำไมเป็นแบบนี้ได้?” เขาเอ่ยถามนั่นสินะมนุษย์ธรรมดา ๆ แต่เป็นอมตะมาตั้ง 1000 ปี
“เธอนะอยากตายหรือเปล่า?” เขาถามพร้อมขยับหน้าเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
“ถอยออกไปหน่อยได้ไหมเหม็นขี้หน้า!” หมับ! ฉันพูดและดันหน้าของเขาออกไปให้ห่างจากหน้าของฉัน
“เหม็นขี้หน้าหรือกลัวว่าจะชอบฉันขึ้นมา?”
“ไร้สาระฉันอยู่มาจนป่านนี้ฉันยังไม่เคยรักใครเลย แล้วจะมารักแวมไพร์อย่างนายอะนะ? ก่อนพูดคิดซะบ้างเถอะดันเต้ =_=” ฉันบอกออกไปอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
“ทำเป็นพูดระวังจะตกหลุมรักฉันแล้วกัน”
“บอกตัวเองเถอะอย่าลืมว่านายเป็นคนเข้าหาฉันเอง ฉันไม่ได้เสนอตัวหรือพิษวาทอะไรนายทั้งนั้น”
“นั่นก็เพราะเลือดถ้าเธอไม่มีเลือดดี ๆ คิดเหรอว่าฉันจะมองคนอย่างเธอ”
“เลือดมันก็เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายฉัน จะชอบอะไรหรือถูกใจอะไรในตัวฉันมันก็คือฉันอยู่ดีนี่นาย...ไปดื่มเลือดคนโง่มาเหรอถึงได้พูดอะไรโง่ ๆ แบบนั้นออกมา?” อดไม่ได้ที่จะด่าทั้งที่ไม่ชอบพูดเท่าไหร่แท้ ๆ
“อ่ออ เลือดคนโง่สินะแต่คนล่าสุดที่ฉันกินคือเธอนะ^^”
กึก!!อย่าจะบ้าตาย
“-_-”
“สรุปว่าเธอตายได้หรือเปล่าละ?”
“ทำไมนายจะช่วยให้ฉันตายหรือไง?” ฉันถามด้วยท่าทางสบาย ๆ
“ใช่ ฉันจะช่วยเองแต่ว่ามีข้อแม้...” ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรี ๆ สินะ
“อะไรละ?” ถ้ามันทำให้ฉันตายได้ก็น่าสนใจอยู่นะลองฟังดูสักหน่อยก็ไม่เสียหายอะไรนิจริงไหม?
“เธอต้องแต่งงานกับฉันและเป็นราชินีของโลกปีศาจจนกว่าฉันจะครบการครองราชย์ 1000 ปี”
“ฉันต้องอยู่อีก 700 ปีเลยนะ” ฉันบอกออกไปอย่างเหนื่อยใจ
“แล้วเธออยู่มากี่ปีแล้วละ?”
“1000 ปี”
“ก็ตั้ง 1000 ปีแล้วจะอยู่ต่ออีกสัก 600-700 ปีจะเป็นไรไปเมื่อฉันได้ครองราชย์เป็นราชาปีศาจที่สมบูรณ์แล้วฉันจะช่วยให้เธอหลุดพ้นเอง”
“แล้วถ้าฉันไม่ทำละ?”
“ก็ตามใจฉันไม่บังคับแต่บอกเลยว่าไม่มีใครเก่งกว่าฉันแล้ว และฉันก็จะประกาศว่าเธอมีเลือดพิเศษทำให้ชีวิตเธอวุ่นวายให้เธอต้องหนีจนเงินหมดไม่มีกินและนอนข้างถนน...อุ๊บ!”
“พอ! แค่นายฉันก็เหนื่อยจะตายแล้วถ้าเจอปีศาจทั้งหมดฉันคงได้ตายและฟื้นเป็นร้อยเป็นพันรอบแน่”
“แล้วจะตกลงไหมละ?”
“ถ้าเธอตกลงเธอก็จะอาหารของฉันคนเดียวแต่ถ้าไม่...ก็เป็นอาหารของปีศาจทั้งโลก”
“แล้วทำไมต้องให้ฉันอยู่จนครอบ 1000 ปีด้วย?”
“การแข่งแย่งตำแหน่งราชาปีศาจ เธอคิดว่ามันง่ายเหมือนข้อสอบที่พวกมนุษย์สอบกันหรือไงพวกเราต้องต่อสู้และเสียเลือดเสียพลัง แม้ว่าพวกเราจะเป็นปีศาจแต่การโจมตีซ้ำ ๆ ก็สร้างความเสียหายให้ได้เหมือนกัน แล้วฉันก็อยากได้พลังเพิ่มเพราะคนสองนั้นมันร่วมมือเพื่อโคนฉันน่ะสิ” หมายถึงปีศาจอีกสองตระกูลสินะเพราะว่ารับตำแหน่งมาแล้ว 300 ปีเลยอยากจะทำลายมันสินะ
“แล้วจำเป็นต้องครบ 1000 ปีด้วยหรือก็จับสลากสลับเปลี่ยนกันไปสิจะตีกันให้เหนื่อยเพื่อ?” ฉันถามอย่างไม่เข้าใจอย่างโลกมนุษย์ก็มีการเลือกตั้งผู้นำที่เราต้องการไงโลกปีศาจก็อยู่โลกมนุษย์กันทั้งนั้นทำไมไม่ทำตาม มาต่อสู้ทำสงครามกันอยู่ได้แล้วก็มีคนตายตลอด
“แบบนั้นมันจะไปสนุกอะไรละโลกปีศาจพวกเราไม่ได้มีการศึกษาหรือวุฒิภาวะขนาดนั้นหรอกนะ ปีศาจก็ไม่ได้ต่างอะไรจากสัตว์ ที่เห็นว่าไปเรียนกันก็ยังไม่สามารถสลัดความดิบเถื่อนและความรุนแรงออกไปได้มันเป็นสัญชาตญาณของปีศาจ ถ้าอยากรอดต่อสู้เท่านั้น”
“เฮ้อออ!!เข้าใจยากแต่ก็นั่นมันเป็นเรื่องของพวกนาย”
“สรุปว่าไงเธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแค่แต่งงานและเป็นอาหารพลังให้ฉันชนะการแย่งชิงตำแหน่งทุก 100 ปีก็พอ”
“แต่ถ้าฉันแต่งงานกับนายเหล่าปีศาจก็ต้องรู้ว่าฉันไม่ตาย”
“แล้วไงเพราะเธอเป็นของฉันไม่มีใครหน้าไหนกล้ามายุ่งอยู่แล้ว” เขายักไหล่อย่างมั่นใจ
“นาย...ทำให้ฉันตายได้จริงไหม?” ฉันถามอย่างลังเลถ้าทำไม่ได้จริงฉันต้องอยู่กลับเขาตลอดไปนะ
“ระดับฉันไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้อยู่แล้ว”
“วิธีคือ?”
“ยังไม่รู้สิ”
“เอ้า!!อะไรของนายเนี่ย?!”
“ก็ตอนนี้ยังไม่รู้แต่ถ้าเธอยอมตกลงเมื่อไหร่ฉันจะสั่งคนออกหาวิธีทันทีต่อให้นานและยากแค่ไหนฉันก็ทำมันให้ได้”
“...” ฉันเงียบอย่างใช้ความคิดตั้งแต่ที่ฉันรู้ตัวว่าตัวเองไม่มีวันตายนอกจากพยายามตายฉันก็เคยหาวิธีอื่นเลยด้วยซ้ำแค่ใช้ชีวิตไปวัน ๆ เท่านั้น
“คิดดูให้ดีนะเรน่ามันคุ้มจะตาย เธอแทบไม่ต้องอะไรเลยด้วยซ้ำแต่แต่งตัวสวย ๆ เข้าพิธีแต่งงานหรือว่าอยากได้อะไรฉันจะหามาให้เอง”
“ก็ได้...ฉันตกลง” ในเมื่อไม่มีทางเลือกแล้วก็ลองดูก็ได้บางทีอาจจะเจอวิธีก็ได้
“ดีมากเธอทำถูกต้องแล้วเรน่า^^” เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อฉันตอบตกลงแม้จะรู้ว่าต่อจากนี้ชีวิตวุ่นวายแน่ก็เถอะ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
- Writer
