กึก!
ฉันชะงักนิดหน่อยกับคำถามของเขาแต่ก็คิดเอาไว้แล้วว่าเขาคงจะถามสักวัน เพราะว่าเขาบอกไว้แล้วนิว่าจะถามหาวิธีเพราะงั้นเขาเลยต้องมาถามสาเหตุจากฉันอย่างแน่นอน
“ไปนั่งตรงนู้นกันเถอะเรื่องมันอาจจะยาวเกินกว่าจะยืนคุยกันก็ได้” ฉันชี้ไปที่ศาลาที่อยู่ภายในสวนแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะช่วยอะไรได้ไหม ฉันเคยรู้มาว่ามนุษย์ที่เป็นอมตะจะค่อยลืมเรื่องเก่า ๆ เมื่อครบ 100 ปี และจะแทนที่ด้วยความทรงจำใหม่ ๆ เรื่องเก่า ๆ ก็จะค่อย ๆ ลืมไปเอง ส่วนฉันนั้น....
“นายเคยได้ยินไหมว่ามนุษย์จะลืมความทรงจำเก่า ๆ เมื่ออายุเพิ่มมากขึ้น” ก่อนจะขึ้นไปนั่งฉันก็นหันไปถามดันเต้
“อืม ฉันรู้มาจากเบรย์เดนแล้ว ๆ ไงเธอก็เป็นเหมือนพวกนั้นเหมือนกันเหรอ?”
พรึ่บ!!
“เฮ้อออ~ ใช่แล้วละ” ฉันทิ้งตัวนั่งลงที่ศาลาและถอนหายใจออกมา
“จำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ เหรอลองคิดดูหน่อยไหมบ้างทีนั่นอาจจะทำให้เราสามารถแก้ไขปัญหาได้ก็ได้” ถึงจะบอกอย่า
