เธอได้ยินเสียงกลั้วหัวเราะต่ำในลำคอ สายตาที่เขาใช้มองมาทำให้กรกานต์ต้องเผลอหลบตาครั้งแล้วครั้งเล่า
“เอาอีกแล้ว คุณกำลังทำให้ผมสงสัยนะกรกานต์ ลืมไปหรือเปล่าว่าเงื่อนไขที่จำเป็นมากสำหรับงานนี้คืออะไร” ลมหายใจร้อนเป่ารดแก้มพอให้คนสวยได้หน้าร้อนผ่าว ยิ้มยั่วโมโหที่เขาตั้งใจส่งมาให้ เรียกอารมณ์คุกรุ่นของหญิงสาวให้ปะทุขึ้นมา
ถ้ากลัวจนถึงที่สุด บางครั้งคนอย่างเธออาจสลบลงไปต่อหน้า หรือในทางตรงกันข้ามคือไม่คิดจะกลัวอะไรอีกเลย
และตอนนี้กรกานต์กำลังเลือกที่จะทำในอย่างหลัง โดยลืมไปว่าตัวเองกำลังเถียงกับผู้ชายที่ทรงอำนาจในวงการธุรกิจโลก ความร้ายกาจอย่างหาตัวจับยากของเขาคือภายใต้ใบหน้าเรียบ นัยน์ตาน่าค้นหา ไม่เคยมีใครเคยเดาได้ว่าแอนดริว ครูสกำลังคิดที่จะทำอะไร
“ไม่ต้องสงสัยอะไรในตัวฉัน ฉันคิดว่ามีความสามารถมากพอที่จะสอนหลานคุณได้เป็นอย่างดีแน่”
“อย่างนั้นเหรอครับ…” หางเสียงสุภาพ แต่น้ำเสียงช่างกวน
