“คนร้ายยังปิดปากเงียบ ไม่ยอมให้การซัดทอดว่าใครเป็นคนส่งพวกมันมาครับ”
“นี่มันอยากติดคุกตายกันมากหรือไง!! ”
เสียงทุบโต๊ะดังลั่นห้อง ร่างสูงลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห ลูกน้องของเขาตามจับคนร้ายลากคอมาส่งตำรวจได้ในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง ชายหนุ่มคิดว่าเรื่องนี้คงจะจบได้ไม่ยาก แต่ความปากแข็งไม่ยอมซัดทอดต่อ แม้นี่จะเป็นเพียงขั้นเริ่มต้น แต่เขากลับมีลางสังหรณ์ว่าทุกอย่างอาจจะไม่ง่ายอย่างที่คิดเหมือนครั้งก่อนๆ
ความเครียดตีปะทะขึ้นมา ความปวดแผ่ร้าวไปทั้งศีรษะสะท้านจนกะโหลกแทบแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ ใครจะรู้ว่าบนสีหน้าเรียบ แอนดริวต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนกัดฟันต้านทานความรู้สึกเจ็บปวดที่กำลังปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง
เขาเกลียดความรู้สึกแบบนี้ แต่ทุกครั้งก็ไม่เคยจัดการกับมันออกไปได้เด็ดขาดตั้งแต่เล็กจนโต
“นี่ความเคลื่อนไหวของทางซี.เจ.กรุ๊ป ครับ”
ชายหนุ่มหยิบซองสีน้ำตาลที่จัสตินยื่นมาวางบนโต๊ะขึ้นมาเปิดอ่า
