“มีความสุขแบบที่ผมบอกหรือเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยถามคนที่นอนซุกอกอย่างใส่ใจ แอนดริวยกมือขึ้นปัดปอยผมที่หลุดลุ่ยคลอเคลียหน้าผากชื้นเหงื่อของคนในอ้อมกอดให้เข้าที่ แล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นกลั้วหัวเราะอย่างชอบใจ เมื่อคนขี้อายไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เอาแต่ซุกหน้ากับอกเขาราวกับหลุมหลบภัย
กรกานต์มีทั้งมุมที่ทั้งน่ารักและเซ็กซี่เกินห้ามใจ จนเขาชักหลงเธอหัวปลักหัวปลำเข้าไปทุกวัน
“ไม่ตอบแบบนี้ สงสัยผมต้องลองพิสูจน์เองอีกรอบ” เขาเย้ากลับ ได้ผล…คนตัวเล็กรีบผงกหัวขึ้นมาส่ายหน้าปฏิเสธให้วุ่น
“ไม่ต้องแล้วค่ะ แค่นี้ฉันก็เหนื่อยแทบหมดแรงแล้ว” ท้ายประโยคหญิงสาวอ้อมแอ้มตอบ ก้มหน้างุดนึกต่อว่าเขา
…แค่นี้เธอก็อายจะแย่อยู่แล้ว
แอนดริวหัวเราะร่วน ก้มจูบขมับปลอบคนขี้อายจะตัวแดงเป็นกุ้งต้มอย่างทะนุถนอม
“เหนื่อย แล้วมีความสุขหรือเปล่า” แต่พอเห็นเธอน่าแกล้งเขาเลยอดใจที่จะไม่แกล้งไม่ไหว
ชายหนุ่มนึกแปลกใจตัวเอง เขาไม่เค
