บำเรอรักเจ้าบ่าวอสูร

บทที่3.ฝนตกฟ้าเป็นใจ

“อืมมมม ด้ายยยย จัดมาขอเบียร์หิ้วหนึ่งด้วยยยย จาอาวววไปกินต่อที่บ้านนนน” เสียงยานคางตอบกลับชายหนุ่มควานหากระเป๋าสตางค์แล้วจึงล้วงบัตรเครดิตให้

“จังยังกินอีกหรือลูกพี่แค่นี้ก็แย่แล้วนา”

“ไหววววว สำบายยยยมากกกก” ศีรษะได้รูปส่ายด๊อกแด๊ก ลำตัวโอนไปเอนมา

“ตามใจบ้านอยู่ไกลไหมล่ะเดี๋ยวผมไปส่งให้” น้ำใจอันดีที่แสนหายากในเมืองใหญ่ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่มีเหลืออยู่

“กลับเองได้ ไหวววอยู่ไม่ต้องห่วงไอ้น้องงงงง”

มือแข็งแรงรับหีบเบียร์หนีบไว้ใต้วงแขน ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินสะเปะสะปะจากไปพร้อมกับเสียงบ่นพึมพำ...

“ปาตูมานหายไปไหนว้า...ก่อนจาออกปายยยมานอยู่ตรงนี้นี่” วิลเลี่ยมบ่นแล้วบ่นอีก มือใหญ่คลำกำแพงห้องและควานหาประตูห้องตัวเองแต่มันไม่ใช่ตำแหน่งประตู ต่อให้หาจนตายก็คงไม่เจอ

โค๊รม!!! ปลายเท้าของวิลเลี่ยมสะดุดถังขยะหน้าห้องจนล้มกลิ้งเสียงดังลั่นกลางดึก

เฮือก!! จอมขวัญสะดุ้งตื่นกลางดึก เธอกระพริบเปลือกตาปริบๆ และเงี่ยหูฟังเสียงดังโครมครามบริเวณหน้าห้องพัก ‘ใคร?’ มาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ

“ปาตูมานหายยยไปหน่ายยยยหว่า”

หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอน เธอขมวดคิ้วและสบถด่าคนที่กำลังสร้างความรำคาญให้กับเธอและเพื่อนห้องข้างเคียง “ไอ้บ้านี่...รำคาญจริง!!” มือเรียวสะบัดผ้าห่มบนตัวออกไปแรงๆ และเดินกระทืบเท้าปึงปัง กระชากประตูเปิดและสาดเสียงเข้มๆ ใส่ ด่าคนขี้เมาที่กำลังโวยวายโดยไม่เกรงใจคนอื่น

“คุณ!! เมาก็เข้าไปนอนในห้อง มายืนโวยวายเสียงดังหน้าห้องทำไมคะ คนจะหลับจะนอน”

“ครายยย หาปาตูห้องให้หน่อยยย ไม่รู้มานย้ายไปอยู่ตรงไหนหาไม่เจอออออ” เสียงยานคางกับกลิ่นเหม็นเปรี้ยวโชยหึ่ง จอมขวัญเบ้ปากและปิดประตูห้องตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปดึงร่างกายของชายหนุ่มที่ยืนโอนไปเอนมาแรงๆ ฉุดกระชากเขาตรงไปยังประตูห้องที่อยู่ไม่ไกล เพียงแต่วิลเลี่ยมหาไม่เจอ

“อยู่ตรงนี้ ไปงมอะไรตรงถังขยะ เข้าไปนอนแล้วหุบปากด้วยนะ ฉันจะนอน...พรุ่งนี้ต้องทำงาน”

“ไขให้หน่อยเส้...มองหารูไม่เจอ ช่วยหน่อยน๊า” วิลเลี่ยมตาพร่า เขามองเห็นยัยตัวยุ่งเต็มไปหมดภาพเบลอๆ ซ้อนทับไปทับมา

ชิ!! เธอกระชากพวงกุญแจจากมือใหญ่และไขประตูหน้าห้องให้เขาอย่างกระแทกกระทั้น พอประตูเปิดผู้ชายแปลกหน้าขี้เมาก็เซหลุนๆ เข้าหาเธอจนล้มกลิ้งเข้าไปภายในห้องโดยมีร่างหนาหนักซ้อนทับอยู่ด้านบน

“ไอ้บ้า!! ลุกไปเลยนะ ออกไป!! ไม่อย่างนั้นฉันร้องจริงๆ ด้วย” เธอพยายามผลักร่างใหญ่โต แต่เหมือนกับว่ากำลังงัดท่อนซุงขนาดใหญ่และมันหนักเกินกว่าที่เธอจะยกไหว

“หืม...ร้องทำมายยย ชอบบบ ชอบให้ร้อง ยิ่งดังยิ่งเกิดอารมณ์” ชายหนุ่มส่ายใบหน้าสูดดมกลิ่นหอมๆ สะเปะสะปะ โดยที่คนใต้ร่างดิ้นขัดขืนเต็มที่ “ปล่อยนะไอ้บ้า ปล่อยซี!!”

เรียวปากร้อนชื้นส่ายสะเปะสะปะ เขาพยายามควานหาเป้าหมายที่ต้องการ จนเมื่อเจอ วิลเลี่ยมจึงทาบปากของตัวเองปิดเสียงร้องน่ารำคาญกวนใจนั่นทันที!!

จอมขวัญตาเหลือก!! เธอถูกผู้ชายแปลกหน้าแถมเมามายปล้นจูบ!! ลิ้นลื่นๆ เหม็นๆ พยายามซุกเข้ามาในอุ้งปากของเธอ กลิ่นเหม็นเปรี้ยวโชยคลุ้ง นี่หรือคือ ‘เฟิร์สคิส’ ของเธอ พระเจ้าทำไมไม่ส่งผู้ชายรูปหล่อและเพอร์เฟคให้เธอล่ะ ทำไมถึงส่งไอ้บ้าขี้เมานี่มาเป็นคนได้ ‘จูบ’ แรกของเธอไป จูบที่ใครๆ ก็พูดถึงว่ามันรัญจวนชวนให้ลิ้มลอง แต่ทำไมเธอรู้สึกอยากจะอ้วก!!

“ปล่อย!! อี๋!!” เมื่อสามารถผลักเขาออกไปได้สำเร็จ จอมขวัญรีบผุดลุกขึ้นยืน เธอยกมือขยี้ปากอิ่ม กระทืบเท้าเร่าๆ ขยะแขยงสัมผัสที่ได้รับเต็มทน อารามโกรธ เธอกระแทกฝ่าเท้าที่เป้ากางเกงชายหนุ่มเต็มแรง!! เป็นการเอาคืนที่เขาปล้ำจูบเธอ โดยที่เธอไม่ได้เต็มใจ

“โอ๊คคคคคคค” เสียงร้องเหมือนควายถูกเชือดดังลั่น

หญิงสาวเหลือบมองเขา แล้วจึงเบ้ปากให้!! “สม...ไอ้บ้ากาม”

เธอเผ่นแน่บ รีบปิดประตูห้องมือไม้สั่นเอนตัวพิงบานประตูและฟังเสียงวิ่งโครมครามจากคนข้างห้องคนอื่นๆ หลังได้ยินเสียงแหกปากร้องของวิลเลี่ยมกลางดึก

หญิงสาวบีบยาสีฟันใส่แปรงสีฟันมือไม้สั่น... บรรจงขัดถูทำความสะอาดช่องปาก ล้างและล้าง..แทบทุกซอกทุกมุมเพื่อขจัดคราบที่ชายหนุ่มผู้นั้นฝากไว้ จนริมฝีปากช้ำแดงก่ำขึ้นสีจัด ความรู้สึกขยะแขยงก็ยังไม่จางหายไปเลยสักนิด

ผลพวงของการโดนจูบ...ทำให้จอมขวัญนอนไม่หลับเลยตลอดทั้งคืน เธอนอนตาค้าง!! พลิกตัวกระสับกระส่ายและสะดุ้งเฮือกๆ เป็นระยะๆ จนทำให้ขอบตาเธอดำและกลวงโบ๋เมื่อถึงเวลาเช้าตรู่…

“ไปทำงานแต่เช้าเลยนะขวัญ” คุณป้าคนเดิมร้องทัก หญิงสูงวัยกำลังกวาดเศษใบไม้หน้าโถงทางเดิน

“ค่ะ...วันนี้มีจัดเลี้ยง...หนูเลยต้องออกไปช่วยเร็วหน่อย จะได้ทำเสร็จไวๆ” หญิงสาวยิ้มรับเธอตอบคำถามเสียงใส

“กินอะไรยังล่ะป้ามีกล้วยหลายลูก แบ่งเอาไปกินสิจ้ะ” นางกระวีกระวาดย้อนกลับไปที่ห้องทำงานและบิดกล้วยลูกโตๆ มาส่งให้หญิงสาวที่เห็นหน้ากันมาเกือบปี จนรู้นิสัยใจคอของจอมขวัญว่าหญิงสาวประหยัดทุกบาททุกสตางค์จนไม่ค่อยหาอะไรกิน จนร่างกายผอมโซ

“ขอบคุณค่ะ หนูไปนะคะ”

“เดี๋ยวๆ เมื่อคืนนอนเงียบไม่ได้ยินเสียงพ่อหนุ่มนั่นร้องลั่นบ้านเลยรึ!!”

“ร้อง!! ใครร้องคะ? หนูหลับลึกไม่ได้ยินอะไรเลย” เธอตอบหน้าตาย แสร้งทำไม่รู้ไม่เห็น แถมตอนนี้ยังคันริมฝีปากยิบๆ

“ก็พ่อหนุ่มนั่นสิ เมากลับมาแล้วคงล้ม แหกปากร้องลั่นบ้าน จนคนตื่นกันแทบทุกห้อง ขวัญอยู่ห้องติดกันกับเค้า กลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยไง”

จอมขวัญไม่ได้ตอบโต้เธอยิ้มเหยเกให้กับป้าเจ้าของห้องพัก

“เดี๋ยวป้าจะเตือนเค้าให้ ดึกๆ ดื่นๆ คนจะหลับจะนอน”

หญิงสาวเดือนตัวปลิวจากไปหลังฟังจนจบประโยค มุมปากอิ่มกระตุกยิ้ม เธออยากหัวเราะด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่าเธอเสียเปรียบเขาคนนั้น มันเป็นความทรงจำแย่ๆ และไม่ประทับใจกับจูบเห่ยๆ นั่นสักนิด

จอมขวัญมัวแต่วุ่นวายกับงานในหน้าที่ตัวเอง จนลืมเรื่องของผู้ชายคนนั่นเสียสิ้น ถ้าหากเขาไม่โผล่หน้ามาที่ร้านอาหารที่เธอทำงานอยู่ เขาดูดีขึ้นเมื่อใส่เสื้อผ้าดีๆ ไม่ได้ยับยู่ยี่เหมือนเมื่อวาน...กางเกงยีนส์พอดีตัวกับสูทผ่าหน้าแบบไม่มีกระดุม หนวดเคราบนใบหน้าถูกจัดการทำความสะอาด ไม่ได้รกรุงรังเหมือนเก่า เขากลายเป็นคนละคนไปเลย

“หู้...หล่อเป็นบ้าเลยขวัญ...หลุดออกมาจากแมกกาซีนเล่มไหนน้อ?” เสียงพึมพำของสาวเสิร์ฟข้างตัว ดวงตาเธอลอยคว้างและเพ้อฝัน

“งั้นๆ เธอดูแลเองนะแองจี้ เราไปดูโต๊ะนู้นแทนให้” อะไรไม่เท่าเค้าดันมานั่งโต๊ะในโซนที่เธอดูแลเสียอีก มันจะซวยซับซวยซ้อนอะไรปานนี้ ไม่อยากเจอหน้าดันโผล่มาทั้งตัว

“ได้เลย... คนนี้ฉันบริการพิเศษ หากจะลากฉันไปปู้ยี้ปู้ย้ำ ที่ห้องเขาต่อฉันก็ยอม” สาวสะเด็ดสุดแสบพูดตอบกลับ เจ้าหล่อนกระวีกระวาดรีบตรงเข้าไปหาชายหนุ่มพรางร้องถามเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน

“PadThai Cafe ยินดีต้อนรับคร๊า รับอะไรดีคะ ชา กาแฟ หรือว่าอาหารมื้อเช้า” วิลเลี่ยมไม่ได้ตอบ เขามองเลยไปยังด้านหลังของพนักงานเสิร์ฟสาวสวยทรงโต ชายหนุ่มคิดว่าตาเขาไม่ได้ฝาด ในเมื่อเขามองเห็นยัยตัวยุ่งข้างห้อง เดินหายลับไปอีกมุมหนึ่งของร้าน เธอทำงานอยู่ที่นี่รึ!! เป็นพนักงานต๊อกต๋อยจับฉ่าย ทั่วไป มิน่าถึงปากจัดฉิบ!!

“อืม...มีอะไรแนะนำไหม? ผมไม่คุ้นกับอาหารไทย แต่เห็นว่าบรรยากาศน่านั่งเลยแวะเข้ามา”

“โอดีเลยค่ะ คุณผู้ชายจะได้ลิ้มรสความอร่อยของอาหารโซนเอเชีย เชื่อไหม? คะว่าแองจี้ติดใจเพียงแค่ชิมครั้งแรก จนต้องมาทำงานที่นี่เพื่อจะได้รู้วิธีทำ เอาไว้เป็นเสน่ห์ปลายจวัก เพื่อคนรักจะได้รู้สึกดี” สาวเสิร์ฟอวบอึ๋มพูดจ้อยๆ เธอบรรยายถึงความเลิศรสของอาหารไทยและแนะนำเมนูที่รับประทานง่ายๆ ให้ชายหนุ่มได้ลองชิม

“ตามนั้นเลยครับ ขอเบียร์เหยือกด้วยนะครับ” วิลเลี่ยมพยักใบหน้า เขาตกลงตามคำแนะนำ ก่อนจะมองหายัยตัวแสบข้างห้อง เขาจำหล่อนได้ดี ถึงจะเมา!! ว่ายัยนั่นทำอะไรกับเขาบ้างเมื่อคืน!!

“ไม่เกิน30นาทีค่ะ คุณจะได้ลองชิมอาหารที่อร่อยที่สุดในโลก”

แองจี้เดินยักย้ายส่ายสะโพกไปสั่งออเดอร์ในห้องครัวด้านหลัง หล่อนส่งสายตาวิบวาวให้วิลเลี่ยมเผื่อฟลุ๊คขึ้นมาใครจะไปรู้ล่ะ...