LIAN'S POV
Ilang taon na ang lumipas pero bakit parang kahapon lang nangyare? Bakit parang sariwa pa. Hindi ko lubos maisip na ang pamilya nila ay pumapatay ng tao para sa dugo na iinumin nila. Kaya pala naamoy ko ang dugo tuwing naglalakad ako papasok sa silid na tinutuluyan ko. Kaya pala ang dilim ng lugar nila at malayo sa mga tao. Dahil naiiba sila sa lahat.
"Lian!" Napatalon ako sa gulat sa tawag ni kuya.
"P-po?" sagot ko.
Nababalisa na ako. Hindi ko alam kung paano ko lalabanan ang takot ko.
"Alam mo. H'wag mo nang isipin ang nangyare kanina ok. Wala na 'yon," sabi ni kuya at saka ako bumuntong hininga.
May mga pulis at ambulance sa bahay. Hanggang ngayon ay ayaw kong makakita ng patay, ayaw kong makakita ng dugo. Pero bakit? Bakit ang daming kong inaayaw
