พี่ชายชั่วคราว

เด็กดื้อ

EP4

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือของลูกเกดดังขึ้น ขณะที่พนักงานเดินเอาอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟให้ ลูกเกดล้วงเอามือถือขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายข้าง เมื่อเห็นเป็นทิมโทรมาเลยกดรับสาย

"ฮัลโหล"

(เกด เลิกเรียนแล้วใช่มั้ย)

"อืม พี่ทิมมีอะไรรึเปล่า"

(แล้วนี่อยู่ไหน เดี๋ยวพี่ไปรับ)

"เกดมากินข้าวกับเพื่อน พี่ไม่ต้องมารับหรอก"

"ไปกินข้าว? ไปที่ไหน"

"มากินที่ห้าง แค่นี้ก่อนนะ" ว่าจบลูกเกดก็ตัดสายทิ้งไป เธอไม่ชอบให้ใครมารบกวน ถึงแม้ว่าทิมกับลูกเกดจะสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก แต่พอโตขึ้นเธอกลับไม่อยากให้ใครมาวุ่นวาย

"ใครโทรมาเหรอ..." แบงค์ที่เห็นสีหน้าของเพื่อนเลยถามขึ้น

"พี่โทรมาอ่ะ"

"พีี่ทิมเหรอแก" แมทโพล่งถาม ขณะที่ข้าวอยู่ในปาก

"อืม" ลูกเกดครางตอบในลำคอ

"ทำไมไม่ชวนพี่เค้ามากินข้าวด้วยกันอ่ะ" เฟิร์นถามอย่างอยากรู้

"ไม่อ่ะ ฉันไม่ชอบให้เขามานั่งกินด้วย ชอบกวนประสาท" ลูกเกดพูดไปแล้วนึกถึงความกวนของทิมที่ชอบนั่งจับผมเธอเล่นตอนเป็นเด็ก ถึงแม้ว่าตอนนี้จะโตแล้วก็ตาม ทั้งห้าคนไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั้น พากันนั่งทานข้าวต่อ

@คณะวิศวะ

"ไปกินข้าว ทำไมไม่โทรบอกกันบ้าง ยัยเด็กดื้อเอ้ย" ทิมยืนบ่นคนเดียว เขามองมือถือที่วางสายไปได้ไม่นานด้วยอารมณ์หงุดหงิด

"ไอ้ทิม ไปกินข้าวกัน" เสียงทุ้มของริวดังขึ้นมาจากด้านหลัง ริวและมอสเดินเข้ามาหา

"เป็นไรวะ" มอสที่เห็นสีหน้าหงุดหงิดของเพื่อนรักจึงเอ่ยถามขึ้น

"น้องสาวกูไปกินข้าวกับเพื่อน แทนที่จะโทรมาบอกกันก่อน จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง" ทิมบ่นให้เพื่อนรักทั้งสองฟัง ทำให้มอสและริวขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงดูหงุดหงิดกับเรื่องแค่นี้

"น้องเค้าจะไปกินข้าวกับเพื่อน มันผิดตรงไหนวะ แล้วมึงจะเป็นห่วงอะไรขนาดนั้น น้องเค้าโตแล้วนะเว้ย" ริวถาม

"ก็กูมีน้องสาวคนเดียว กูก็ต้องเป็นห่วงสิวะ" ทิมพูด แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าภายในใจเขาคิดกับลูกเกดมากกว่านั้น

"มึงจะเป็นห่วงอะไรวะ นี่..ไปดูรถแข่งดีกว่า เย็นนี้กูทุ้มสองหมื่นเลย" ริวกอดคอเพื่อนรัก ก่อนจะพากันเดินไปขึ้นรถ

@สนามแข่งรถ

17:00

สนามแข่งรถแห่งหนึ่งที่ใหญ่ที่สุด เต็มไปด้วยผู้คนมากมายรอบล้อมสนาม มีทั้งหญิงและชาย นั่งอยู่บนอัฒจันทร์ของสนามแข่ง ทิมและเพื่อนอีกสองคนนั่งอยู่ด้านล่างมองไปที่รถยนต์สองคันที่อยู่ตรงจุดสตาร์ท ที่จะแข่งขันกันในอีกไม่กี่นาที

"พวกมึงจะเดิมพันคันไหนวะ กูลงสองหมื่นคันสีแดง" มอสพูดทั้งๆที่สายตาจะคงจับจ้องไปที่รถยนต์ คันที่ตัวเองเดิมพันเป็นเงินหมื่น

"กูเอาเหลือง สองหมื่น" ริวบอก

"แล้วมึงล่ะไอ้ทิม จะเล่นคันไหน" มอสเอ่ยถาม เมื่อเห็นทิมเอาแต่นั่งมองมือถือ ทิมเงยหน้าขึ้นหันไปมองรถสองคัน ก่อนจะตอบ

"สีเหลือง ห้าหมื่น" พูดจบก็ก้มหน้าเล่นมือถือต่อ

"ห้าหมื่นเลยเหรอวะ" มอสพูดด้วยความตกใจ ริวที่เห็นสีหน้าเพื่อนรัก เลยถามขึ้น

"ทำไม? มึงกลัวแพ้เหรอวะไอ้มอส ที่กูกับไอ้ทิมเล่นเหลืองมึงเล่นแดงอ่ะ"

"ใครกลัว ถ้ากูชนะก็ได้คนเดียวตั้งเจ็ดหมื่น ทั้งของมึงกับไอ้ทิมรวมกันไม่ต้องแบ่งใคร" มอสพูดอย่างมั่นใจว่าจะชนะ

"รอดูก่อนเถอะ อย่าเพิ่งดีใจไป" ริวพูด แต่มอสกลับยิ้มอย่างมั่นใจ ทั้งสองหันไปมองรถยนต์ที่กำลังจะเริ่มแข่งขัน โดยที่ทิมยังคงนั่งก้มหน้าเล่นมือถือ

"เร็วๆ รถจะเริ่มแข่งแล้ว" แบงค์บอกอย่างรีบๆ เร่งฝีเท้าเมื่อมาถึงสนามแข่ง ทำเอาเพื่อนคนอื่นรีบเดินตาม โดยเฉพาะลูกเกดที่ดูจะตื่นเต้นกว่าใคร เพราะเป็นครั้งแรกที่เธอมาสนามแข่งจริง และที่นี่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายทำให้ดูครึกครื้น

ครื้น~ ครื้น~

เสียงบิดคันเร่งของรถสองคันที่อยู่ในสนาม เรียกเสียงร้องจากผู้รับชมบนอัฒจันทร์และตามจุดต่างๆได้ดี ลูกเกดและเพื่อนคนอื่นๆ เดินขึ้นไปนั่งบนอัฒจันทร์ที่ยังพอมีที่ว่างให้นั่ง

"สองคันนั้นจะแข่งกันแล้วเหรอ" ลูกเกดหันไปถามเพื่อนชายสองคน

"ใช่" โอ๊ตบอกแต่สายตายังคงมองที่รถยนต์

ครื้น~ ครื้น~

กรี๊ดดดดดดดดดด... วู่~

เสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิงที่นั่งเชียร์บนอัฒจันทร์ร้องลั่นทั่วสนาม ไม่นานรถสองคันก็ออกตัวขับออกไปด้วยความเร็ว ลูกเกดนั่งดูอย่างตื่นเต้น และลุ้นไปด้วย

"เฮ้ย รถออกตัวแล้วไอ้ทิม" ริวสะกิดเพื่อนรักให้เงยหน้ามองการแข่งขัน ทิมเงยหน้ามองไปยังรถยนตร์สองคันที่กำลังแล่นวิ่งในสนามอย่างสูสี แต่ทิมกลับไม่ได้รู้สึกลุ้นอะไรกับมันเลย ต่างจากริวและมอสที่นั่งลุ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย

ทิมเบือนสายตามองจากรถ หันไปมองอัฒจันทร์ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะหยุดสายตาไปยังเด็กสาวที่นั่งอยู่กับเพื่อนอีกสี่คนด้วยชุดนักศึกษา เขาแสดงสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นว่าลูกเกดมาที่แบบนี้ แล้วยังมาเพื่อนผู้ชายอีก เด็กคนนี้ดื้อจริงๆ บอกว่าไปห้างกับเพื่อน แต่ทำไมถึงมานั่งยิ้มอยู่ตรงนี้

ทิมที่นั่งมองลูกเกดอยู่นาน เขาลุกขึ้นเดินตรงไปยังที่เธอนั่งอยู่ ริวที่เห็นอย่างนั้นจึงเรียกตามหลัง

"อ้าว ไอ้ทิมจะไปไหนวะ เฮ้ย! ไอทิม" ริวตะโกนเรียกตามแต่ทิมกลับไม่หันมามอง

"โห รถคันสีเหลืองแซงหน้าตลอดเลยอ่ะ" ลูกเกดพูด เมื่อเห็นว่ารถสีเหลืองที่แข่งอยู่แซงหน้าอีกคัน

"ฉันว่าสีเหลืองชนะแน่เลยอ่ะ" เฟิร์นที่นั่งดูเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น

ไม่นานรถคันสีเหลืองก็พุ่งเข้าเส้นชัยก่อน เล่นเอาคนที่เดิมพันรถคันสีนี้ไว้ ต่างพากันลุกเฮอย่างดีใจ

"โห โครตมันส์เลยอ่ะ สนุกมาก" ลูกเกดโพล่งออกมาเมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลง แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น เสียงทุ้มที่คุ้นหูก็ดังขึ้น

"สนุกมากไหม!?" ลูกเกดและเพื่อนของเธอหันไปมองตามเสียงทันที

"พะ..พี่ทิม!!" เธอเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อเห็นทิมยืนกอดอกมองเธอด้วยสายตาไม่สบอารมณ์