CHAPTER 2
1155 Words
Dahan-dahang pumasok si Leon sa silid ni Oscar. Nakita niya itong nakahiga at mukhang natutulog. Tahimik siyang naglakad palapit sa higaan nito at kumuha ng isang malaking unan at saka malakas na hinampas ang kapatid.
"What the f*ck!" Balikwas na bangon ni Oscar. Nakita niya si Leon na akmang hahampasin ulit siya ng unan.
"Gago ka! Masakit!"
Pumalahaw ng tawa si Leon. Kabaliktaraan niya ang kapatid. Masayahin ito, ma gimik at maloko. Siya naman ay tahimik, hindi umiinom at halos ayaw lumabas ng bahay.
"Tama lang sayo 'yan, noh! Ang tagal mo kayang hindi nakadalaw dito!" Naglakad ito papunta sa kanyang bintana at tinanaw ang labas.
"Wala na raw kayo ni Angelique?" Sabay lingon muli sa kanya.
Walang plano si Oscar na magkwento. Hindi sya ganoong tipo ng tao. Sinasarili niya ang lahat ng kanyang problema.
Tumango lang si Oscar.
Tumayo siya at inayos ang higaan.
"Bakit mukhang ginabi ka?" pag-iiba niya.
"Hmm. Nagkaroon kasi ng problema sa hotel natin."
Natigil si Oscar sa pag-aayos ng higaan. Hotel? Naroon lang siya kaninang umaga.
"Ano ang naging problema sa hotel natin? Doon ako natulog kagabi at kaninang umaga lang ako nag-checkout."
"Mayroong babae na sumugod dahil naka check-in raw ang asawa niya at kabit nito. Nagkagulo sa hotel. Kaya plano kong i-review ang cctv footage kung paanong nakaakyat ang babae, gayong hindi tayo nagpapasok kung walang i.d."
"Pupunta ka ng Manila?"
"Ganoon na nga."
"Edi, okay pala. Kasi may ipapasuyo ako sa'yo, Leon."
Umupo si Leon sa sofa na naroon at nagdekwatro na para bang hinihintay sya sa kanyang pabor.
"Babalik na ako sa Washington, and it's for good. I already talked to dad and he told me na ipasa ko na sa'yo ang pagiging CEO ng ating Mining Company."
"Pero, kuya! Hindi mo naman kailangan ilipat pa sa akin ang pagiging CEO. I'm willing to help you kahit wala sa akin ang posisyon na 'yan."
"No, Leon! You deserve it! You work hard for this! Besides. I don't wanna go back here. Kaya kung gusto mo akong makita, ikaw ang pupunta sa Washington."
"I don't wanna fall inlove. Ayokong masaktan gaya ng nararamdaman mo ngayon, kuya...
"...paano mo magagawang bitawan ang pagiging CEO sa isang kompanya na halos kalahati na ng buhay mo ang naiukol dito. Isa lang ibig sabihin niyan...
"...sobrang sakit ng nararamdaman mo ngayon."
Tumayo si Leon at lumakad patungo sa pinto at binuksan ito.
"Thank you, kuya. Pangako! Aalagaan ko ang kompanya na 'yun." At lumabas na ito sa kanyang silid.
Napaupo si Oscar sa gilid ng kanyang kama. Hinilamos niya ang mga kamay sa buhok at mukha.
Yes! It's very painful! Sobrang sakit sa puso na para bang sasabog ito kung hindi mo mailalabas ang sakit. Ngunit si Angelique ay hindi para sa kanya. Kasalanan din naman niya dahil nagsinungaling sya dito. Kung noon pa lang sana ay umamin na siya tungkol sa nakaraan nito na nakalimutan. Siguro ay hindi magiging ganito kagulo.
"SERYOSO KA, Annika? Binigay mo ang sarili mo sa lalaking hindi mo kilala?"
"Hindi naman totally, hindi ko sya kilala. Regular customer siya sa restaurant na pinagtatrabahuhan ko."
"Ah, talagang ijustisfy mo pa ang kalandian mo, huh?"
Napanguso si Annika sa sinabi ng kinakapatid na bestfriend din nya na si Mila.
"Crush mo siya! Okay! Nandoon na tayo. Pero tinake advantage mo ang kalasingan nya. Gaga ka! Ni rape mo sya!"
"Hoy! Grabe ka naman sa nirape. Hindi, huh! Gusto niya rin ang nangyari! Sarap na sarap kaya sya."
Mabilis siyang binatukan ni Mila.
"Aray, huh!"
"Kulang pa 'yan! Para magising ka sa katotohanan. Ang masaklap niyan, umalis ka pa agad. Dapat hinintay mo na lang sya magising."
"Hindi pwede. Kasi nga lasing na lasing sya. Paano kung paggising niya, ay hindi nya matandaan? Hindi ko alam kung paano ako magpapaliwanag."
"Ewan ko sa'yo! Manyak ka kasi."
Tumawa lang si Annika sa sinabi ni Mila. Kabaliktaran niya ito. Medyo manang ito, at halos hindi umaalis ng bahay.
"Atleast! Nahawakan ko ang kanyang matigas at pink na batuta!" ani ni Annika.
"Ahhhhhhh," sigaw ni Mila at tinakpan pa ang dalawang tenga saka mabilis tumakbo.
Pumalaw ng tawa si Annika sa tinuran ng kaibigan.
Matagal na niyang pinagpapantasyahan ang lalaking regular customer nila sa restaurant. Lagi nitong kasama ang kasintahan. Sobrang ganda ng nobya nito, walang-wala siya kumpara rito. Pero hindi rin naman siya papatalo, ilang beses na kaya siyang nanalo sa mga beauty contest, mapa school man, barangay or municipality pa 'yan. Pero iba ang ganda ng nobya ng lalaki ito. Kaya naman hanggang sa panaginip na lang niya iniisip na darating ang panahon na mahahagkan niya ito.
Ngunit parang kay bait ng tadhana sa kanya, dahil ng gabi na iyon ay mukhang nag-away ang magandang nobya at ang lalaking kanyang pinagpapantasyahan.
Hindi niya maiwasan alalahanin ang ganap ng gabi na iyon.
"Siya na lang ang narito. Hindi tuloy tayo makapagsara."
Napatingin si Annika sa bandang labas na bahagi ng restaurant. Naroon ang lalaki at tahimik na umiinom. Nakarami na rin ito ng order sa kanila ng alak at hindi man lang kinain ang mga pagkain sa lamesa. Nahahabag siya sa nakikita, dahil pugto na ang mga mata nito at halata mong bagong iyak.
Kanina, nang i-serve niya ang mga pagkain ay pinaalalahan niya ito na sinabi ng kanyang lola.
"Ahm, sir? Sabi ng lola ko. Kapag daw may umalis ay mayroon ding darating. 'Yong mas mamahalin mo at mas mamahalin ka.
"Kausapin ko, gusto niyo?" tanong ni Annika sa mga katrabaho.
"Naku, kinausap na 'yan kanina ni Nora, pero sinigawan lang siya. 'Yung manager naman natin walang magawa dahil kaibigan daw nila boss 'yan," sagot ng isa niyang ka workmate.
"Susubukan ko." At lakas loob lumakad si Annika palapit sa lalaki.
"S-sir? Okay lang po ba kayo?"
Tumingin ang lalaki sa kanya.
Halos makalimutan ni Annika ang huminga sa lalim nang tingin ng lalaki.
Thick and bushy eyebrows, bluish upturned eyes. Ang eyelashes nito ay mahahaba at natural curly. He has bow shaped lips, mayroon pang hiwa ang labi nito sa ibaba. He has foreign nose.
'Omg! Sabi nila walang perpektong tao? Ayoko ng maniwala! By just looking at him, para kang nakakita ng Greek God!'
"Get out of my sight! I just wanna drink peacefully."
Nahimasmasan si Annika nang magsalita ang lalaki.
'Sh!t! His voice! Boses pa lang parang namamasa na ang kanyang gitna!'
"Why are you still here? Bingi ka ba? I said, get out of my sight!"
"S-sir. Malungkot uminom mag-isa. Kung gusto niyo ay sasamahan ko kayo. Pero huwag na po tayo dito."
Nakita ni Annika ang pagkunot ng noo ng lalaki.
"Gusto mong sumama sa akin?"
"Yes sir, sasamahan ko po kayo kahit saan niyo gustong pumunta!"
"Let's go to my hotel then." Agad tumayo ang lalaki at muntik pa itong tumumba kung hindi lang naalalayan ni Annika ang mga braso nito.
"Okay, sir. Sasamahan kita sa hotel mo at kahit anong gawin mo sa akin ay hindi ako tatanggi!"
- Writer
