คัพเค้กของมาเฟีย

ฉันแค่ให้คุณมากันคอปออกไปจากฉัน

"คงไม่ถึงกับต้องเซ็นสัญญากันหรอกใช่ไหม?" ไวน์เอายถามหญิงสาวตรงหน้า หลังจากที่พูดแผนการคร่าวๆ ของตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว

"คุณไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วก็พูดได้สิ เกิดคุณไม่พอใจแล้วฆ่าฉันทิ้งฉันจะทำยังไง" คัพเค้กโวยลั่น ยิ่งเธอรู้ว่าไวน์เจ้าเล่ห์ขนาดไหน เธอก็ไม่อยากจะไว้ใจเขาสักเท่าไหร่

"พูดแบบนี้แปลว่าคุณอยากให้มีสัญญา?" ไวน์เลิกคิ้วถาม เขาไม่มีปัญหาอยู่แล้วหากต้องทำสัญญากันแบบเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนั้น แต่เขาเพียงมองว่ามันดูไร้สาระ ตัวเขานั้นไม่ได้คิดจะทำอะไรคัพเค้กอยู่แล้ว ก็แค่อยากเอาเธอมาใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นคอปเตอร์ กับป่านแฟนของเขา ถ้าสะใจแล้วก็แยกย้ายทางใครทางมันเท่านั้น

"มีติดไว้ก็ดี เกิดคุณทำอะไรฉันขึ้นมา อย่างน้อย..."

"คิดว่ากระดาษโง่ๆ มันจะช่วยอะไรคุณได้จริงๆ เหรอ ถ้าผมจะทำอย่างที่คุณว่า?" ไวน์แทรกขึ้น และมันก็ทำใฟ้สาวน้อยฉุกคิดขึ้นมาทันที 'นั่นสินะ จริงๆ เขาจะบังคับเราให้ยอมก็ได้ แต่ก็ยังถามหาความสมัครใจ จริงๆ แล้วเขาอาจจะไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นก็ได้มั้ง'

"ฉันจะลองเชื่อใจคุณดูก็แล้วกัน แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าฉันแค่ต้องการให้คุณช่วยกันคอปเตอร์ไม่ให้มายุ่งกับฉันอีกแค่นั้น แลกกับที่ให้คุึเอาฉันไปแอบอ้างว่า...คุยๆ กันอยู่"

"คบ...เราแอบคบกันอยู่" ไวน์แทรกขึ้น

"แบบนั้นฉันก็ดูเป็นคนไม่ดีสิ" คัพเค้กรีบแย้ง

"แล้วที่พวกนั้นหนีไปแต่งงาน ทั้งที่มีแฟนอยู่นี่มันเป็นวิถีของคนดีรึไง?" ถึงไวน์จะพูดอย่างนั้น แต่คัพเค้กก็ไม่ได้รู้สึกเห็นด้วยอยู่ดี เธอถอนหายใจก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก

"ไม่รู้แหละ ฉันให้ได้เต็มที่แค่ คนคุย ถ้าตกลงตามนี้ไม่ได้ ฉันก็ไม่เอาด้วยหรอก" เธอยืนยันว่าจะเอาตามที่ตัวเองต้องการเท่านั้น

"ตามใจ แต่แน่ใจนะว่าจะไม่ใจอ่อนง่ายๆ ถ้าไอ้คอปเตอร์มันมาง้อน่ะ" ไวน์เอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เพราะดูๆ แล้วคัพเค้กคงจะรักเพื่อนของเขามากเลยทีเดียว และธรคของผู้หญิงนั้น พอถูกง้อตรงจุด ก็มักจะลืมได้ไปซะหมดทุกเรื่อง

"นี่คุณ...ถ้าแฟนคุณมาขอโทษ แล้วก็ง้อคุณ คุณจะกลับไปคบกับเธออีกเหรอ?" พอถูกถามกลับ ไวน์เอาแต่เงียบไม่พูดอะไรสักคำ

"คุณถามตัวเองเถอะ ว่าจะกับไปคบกับเธออีกเหรอ หรือว่าจริงๆ ที่มายุ่งกับฉัน เพราะอยากให้สองคนนั้นเลิกกัน แล้วแย่งเอาคนรักของตัวเองคืน?" คัพเค้กถามต่อ เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่เงียบ

"ลูกอมที่อมอยู่หลุดออกจากปากแล้วล่วงลงไปที่พื้นดิน ใครจะเก็บขึ้นมาอมต่อ?"

"เหรอ? แล้วถามทำไมไม่ตอบ" ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังนั่งคุยกันอยู่หลังร้าน พนักงานหลายคนต่างพากันมาแอบดู

"คนนี้มันลูกค้าที่จ้างคุณเค้กวันนั้นนี่ คุยอะไรกันนะ ดูเครียดจัง" เสียงพนักงานสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

"พี่แพรๆ คุณคอปเตอร์มา หนูควรจะให้้ขาเข้าไปหาคุณเค้กไหมพี่ เหมือนทางนี้ก็คุยธุระอยู่"

"เค้กล่ะ" ไม่ทันที่แพรจะได้พูดอะไร ร่างสูงก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าเคาน์เตอร์แล้ว

"เอ่อ....คุณเค้กคุยกับลูกค้าอยู่ค่ะ" แพรตอบกลับ พรางหันมองออกไปที่โต๊ะพิเศษหลังร้าน แต่เมื่อคอปเตอร์ มองเห็นว่าลูกค้าคนนั้นเป็นใครเขาก็รีบปรี่เข้าไปหาทั้งคู่ทันที และในตอนนี้คำถามที่ค้างคาอยู่ในใจของเขา เรื่องที่ใครเป็นคนเอาเรื่องแต่งงานมาบอกคัพเค้ก ก็ได้กระจ่างแล้ว

"เค้ก!!" เสียงเรียกของผู้มาเยือน ทำฝห้ทั้งสองคนที่นั่งคุยกันอยู่ต่างก็พากันหันไปมองที่เขาเป็นจุดเดียว

"คอป..."

"เค้กไปรู้จักกับมันได้ยังไง!!?" คัพเค้กไม่ทันได้ตั้งตัว เรื่องที่ตกลงกับไวน์ก็ยังไม่ได้ข้อสรุปที่แน่ชัด เธอไม่คิดว่าคอปเตอร์จะกล้าย้อนมาหาเธอได้เร็วขนาดนี้

"ปล่อยนะ!!" เธอพยายามสะบัดมือของอีกฝ่ายออก ตาก็มองหาไวน์เพื่อขอความช่วยเหลือ

"สุภาพหน่อยสิวะ ปกติรับแต่บทสุภาพบุรุษไม่ใช่หรือไง?" ไวน์เอ่ยขึ้น

"มึงมาทำอะไรที่นี่" คอปเตอร์ร้องถามคนที่นั่งอยู่

"มากินเค้ก" คำตอบเรียบๆ แต่แฝงความหมายสองแง่สองง่ามยิ่งทำให้คอปเตอร์โมโหมากขึ้นไปอีก

"กลับไปคุยกันที่บ้าน" คอปเตอร์หันไปบอกกับผู้หญิงที่เขาจับแขนอยู่ แต่มือเล็กๆ ของเธอนั้นกำลังพยายามที่จะแกะมือของเขาออก

"คอป...เค้กเจ็บ ปล่อย!!"

"ไม่ กลับบ้านเดี๋ยวนี้!!"

"คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉันแบบนี้นะ!!" คนตัวเล็กโวยลั่น

"ทำไมจะไม่มี ผมเป็นแฟนคุณนะ!!!" แต่กลับถูกตะคอกกลับเสียงดังไม่แพ้กัน ดีที่ในจัดนี้เป็นโซนส่วนตัว มีกระจกป้องกันเสียง ทำให้ไม่มีเสียงดังออกไปในร้าน คนที่จะเห็นเหตุการณ์พวกนี้ มีพนักงานเท่านั้น

"แฟนเหรอ?" เสียงไวน์ดังแทรกขึ้น

"กูจำได้ว่า เพิ่งจะไปงานแต่งของมึงเมื่อไม่กี่วันนี้เองนะ"

"ไม่ใช่เรื่องของมึง หมดธุระแล้วก็กลับไปซะ"

"ยัง...ยังไม่หมดธุระเลย กูมารอคุณเค้กปิดร้าน พวกเราจะไปดูทำเลเปิดร้านใหม่ด้วยกัน" เค้กส่ายศีรษะไปมา 'นี่มันไม่ได้อยู่ในข้ตกลงเลยสักนิด'

"หมายความว่าไง?" คอปเตอร์หันมาถามหญิงสาวข้างกายของเขา

"ก็หมายความว่าคุณเค้กจะขายร้านโง่ๆ นี่ทิ้งแล้วเอาเงินส่วนที่มึงหุ้นอยู่คืน แล้วจะไปเปิดร้านใหม่ โดยมีกูเป็นหุ้นส่วนแทน"

"จริงเหรอเค้ก..." เมื่ออีกฝ่ายหันมาถาม คัพเค้กก็ทำได้แค่อึกอัก เพราะแผนด้นสดของไวน์มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงตั้งแต่แรก

"คือ..."

"มันไม่จริงใช่ไหม" คอปเตอร์เอ่ยถาม พร้อมกับบีบแขนของเธอแรงขึ้น เพื่อกระตุ้นเอาคำตอบ ไงน์ที่เห็นท่าไม่ดีแล้วจึงลุกขึ้นแล้วรีบชิงตัวคัพเค้กไปหลบข้างหลังของเขา

"แขนคุณเค้กช้ำหมดแล้ว มึงกลับไปสงบสติอารมณ์ของมึงซะเถอะ"

"ไม่!! เค้กมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"

"ไม่มีอะไรที่มึงจะต้องคุยกับเธออีกแล้ว มึงกลับไปดูแลเมียมึงเถอะ หรือจะให้กูบอกเมียมึึง ให้ดูแลมึงมห้ดีกว่านี้?" ไวน์ยกเอาแฟนเก่าของเขาขึ้นมาขู่ และดูเหมือนว่ามันจะได้ผล คอปเตอร์บอมถอยออกไปก่อน แม้สายตาจะดูไม่ยอมง่ายๆ

"คุณพูดบ้าอะไร ฉันไม่ได้จะขายร้านสักหน่อย!!" เมื่อคอปเตอร์จากไปแล้ว คัพเค้กรีบหันไปพูดกับอีกฝ่ายทันที

"นี่ผมยังไม่ได้บอกเหรอ ว่าเราจะไปหาร้านใหม่กัน?"

"ยัง แล้วก็จะไม่ไปหาด้วย ฉันแค่ให้คุณมากันคอปออกไปจากฉัน"

"คุณดูสภาพแขนตัวเองหรือยัง คิดว่ามันจะยอมจบง่ายๆ หรือไง ถ้าไม่ขายๆ ทิ้งไปเปิดร้านใหม่ เดี๋ยวมันต้องวนกลับมากวนคุณอยู่แบบนี้แหละ" คัพเค้กไม่มีทางเลือก เธอไม่อยากจะเจอกับอดีตแฟนคนนี้อีกแล้ว เขาดูเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน แฟนของเธอนั้นไม่เคยทำร้ายให้เธอต้องเจ็บแบบนี้ แต่นี่แขนเล็กๆ ช้ำด้วยแรงบีบของเขา ไวน์ว่ายังไงก็คงต้องตามน้ำ เพราะเธอต้องการความช่วยเหลือจากเขาจริงๆ