คัพเค้กของมาเฟีย

บอกให้จอดรถไง

คัพเค้กของมาเฟีย 02

"นี่จะไปไหน" เสียงของไวน์ที่วิ่งตามมา ดังไล่หลังของหญฺงสาวมาติดๆ แต่เธอยังคงวิ่งต่อไปอย่างไร้จุดหมาย เธอลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่างานของเธอนั้นยังไม่จบ

"นี่คุณ" ไวน์วิ่งตามเธอมาจนในที่สุดก็ทัน เขารีบคว้าแขนของเธอเอาไว้ และพอเธอหันหน้ามาให้เห็นชัดๆ เขาก็พบว่าใบหน้าของเะอนั้นเลอะไปด้วยคราบน้ำตา

"เป็นอะไร งานของคุณยังไม่เสร็จเลยนะ" เขาแกล้งถาม ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจแล้ว

"ฉันขอโทษจริงๆ ส่วนงานที่เหลือฉันจะสั่งให้คนของฉันจัดการให้ มันเหือแค่ยกเค้กไปข้างใน ฉัน...ฮึก ฉันทำต่อไม่ได้จริงๆ" เธอสะอึกสะอื้นตอบ

"คุณบอกผมได้หรือเปล่า ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ดีๆ คุณถึงได้ร้องไห้สะอึกสะอื้นแบบนี้"

"เรื่องมัน...ฉัน....ฉันสับสน ฉันไม่รู้ว่าควรจะ..."

"ให้ผมไปส่งคุณที่ร้านไหม เหมือนว่าคุณอึดอัดที่จ้องต้องอยู่ที่นี่" ไวน์จำเป็นต้องเปลี่ยนแผนกะทันหัน เมื่อเห็นว่าคัพเค้กไม่ได้อาละวาดและพังงานแต่งของแฟนเก่าเขา ตามที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก

"ฉัน..."

"คุณมากับคนของผม ถ้าต้องกลับแท็กซี่ไปทั้งที่ร้องไห้แบบนี้ ผมคงใจร้ายเกินไป อีกอย่างคุณคงไม่อยากให้พนักงานของคุณมาเห็นคุณในสภาพที่ร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้หรอก จริงไหม?" คัพเค้กในตอนนี้นั้น เธอคิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด ทางเลือกที่ชายตรงหน้ายื่นให้เธอนั้น ก็เหมือนจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดเท่าที่เธอมีอยู่ในตอนนี้

"ค่ะ" เธอตอบตกลงเพียงสั้นๆ ไวน์พยักหน้ารับก่อนะเดินนำเธอไปที่รถของเขา

ทั้งสองขับรถออกมาจากงานทันที โดยที่ไวน์เป็นคนขับ และคัพเค้กนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เธอไม่ได้ฟูมฟายคร่ำครวญ เพียงแค่ปล่อยให้น้ำตาไหลเอื่อย ดวงตากลมเหม่อมองออกไปนอกกระจก ไวน์ลอบมองดูเะอผ่านกระจกหลังเป็นระยะ จนได้จังหวะที่จะชวนเธอคุย

"คุณระบายกับผมได้นะ เราไม่รู็จักกันอยู่แล้ว ผมเอาเรื่องของคุณไปพูดต่อไม่ได้หรอก" เขาเอ่ยขึ้นเพื่อก่อบทสนทนา หญิงสาวปาดคราบน้ำตาที่เลอะเต็มสองแก้ม ก่อนจะสูดลมหายใจเข้า เพื่อให้ตัวเองได้หายใจได้สะดวกขึ้น

"ฉันเอะใจตั้งแต่ป้ายหน้างาน ชื่อของเจ้าบ่าวเป็นชื่อเดียวกับชื่อของ...แฟนฉัน แต่ฉันก็คิดว่าชื่อนี้มันซ้ำกับใครก็ได้ จนตอนที่เจ้าบ่าวเดินขึ้นมาบนเวที ฉันเพ่งมองอยู่นาน ภาวนาให้ตัวเองตาฝาด แต่ยิ่งมองมันก็ยิ่งชัด ว่าผู้ชายคนนั้น คือแฟนของฉัน..." คัพเค้กเล่าด้วยหัวใจที่แตกสลาย คนขับไม่ได้พูดแทรก เขาตั้งใจรอฟังว่าเธอจะพูดอะไรต่อ

"เราคบกันมา 2 ปี นี่เป็นแหวนที่เขามอบให้ฉัน พร้อมกับสัญญาว่าถ้าพร้อม เราจะแต่งงานกัน จัดงานเล็กๆ มีแค่คนรู็จัก เค้กแต่งงานที่ฉันจะทำมันขึ้นมาด้วยสูตรเฉพาะ เป็นเค้กแต่งงานก้อนเดียวในโลกฮึก...ฉันงงไปหมด ว่านี่มันอะไร ฉนกำลังฝันร้าย หรือว่า...มันคืออะไรกันแน่ ฉันอยากจะฟังคำอธิบายจากเขาก่อน แต่มันก็อดเสียใจไม่ได้ เรื่องนี้มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด หรืออะไรสักอย่าง..."

"มันคือเรื่องจริง นี่คือการ์ดแต่งงานของพวกเขา" ไวน์รำคาญคำพูดเพ้อเจอแสนโลกสวยขงหญิงสาว เขายื่นการ์ดแต่งงานให้กับเธอ มือเรียวสั่นริกก่อนจะหยิบมนไปเปิดอ่าน

"ผมก็ไม่ได้ต่างจากคุณ เจ้าสาวคือแฟนของผมที่คบกันมา 7 ปี ส่วนไอ้คอปเตอร์แฟนของคุณ มันเป็นเพื่อนของผมเอง" คัพเค้กอ้าปากค้าง เมื่อได้ยินแบบนั้น

"แต่รู้อะไรมั้ย มันไม่เคยบอกใครเยว่ามีแฟน มันคือหนุ่มโสดไฟแรงของกลุ่ม ไปไหนมัมักจะถูกจับจ้องเพราะโสดนี่แหละ ไม่ว่าใครจะเข้าหามัน มันก็ไม่เคยบอกเลยว่ามีแฟนแล้ว ผมไม่ได้อยากพูดให้คุณเสียใจหรอกนะ แต่ไหนๆ ก็เจ็บแล้ว เจ็บมันซะทีเดียวเลยก็แล้วกัน" เขาพูดต่อ

"งั้นที่คุณมาจ้างฉันทำเค้ก ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น

"ใช่ ผมตั้งใจพาคุณไปรับรู้ว่ามันแต่งงานกับคนอื่น"

"ถ้าอปเตอร์ไม่เคยรับรู้เรื่องของฉัน แล้วคุณรู้เรื่องของพวกเราได้ยังไง"

"ผมใหคนไปสืบ จนร็ว่ามันแอบคบกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เธอมีร้านขนมเล็กๆ ที่เปิดด้วยเศษเงินของมัน" คัพเค้กเดือดขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น

"เงินที่เอามาเปิดร้านไม่ใช่เงินของคอปเตอร์เดียว มันมีเงินที่ฉันกู้มาด้วย"

"งั้นเหรอ โทษทีนะนักสืบของผมได้ข้อมูลมาแบบนั้น"

"จอดรถ!!!" คัพเค้กได้สติแล้ว เธอร้องลั่นให้เขาจดรถ ดูจากสถานการณ์แล้ว ผู้ชายคนนี้คงไม่ได้ดีสักเท่าไหร่ การที่ตั้งใจพาเธอไปเห็นงานแต่งงาน เขาคงมีเจตนาแอบแฝงแน่

"ยังไม่ถึงร้านเลยไม่ใช่หรือไง"

"ฉันกลับเองได้ จอดรถ ฉันจะลง"

"ผมมีข้อเสนอดีๆ จะคุยกับคุณหน่อย" ไวน์เห็นท่าไม่ดีแล้ว จึงได้รีบบอกความต้องการของเขาออกไป แต่ดูเหมือนว่าคำพูดแทงใจดำของเขา จะทำให้คัพเค้กไม่ฟังออกไรอีกแล้ว

"ไม่ คุณมันเจ้าเล่ห์ คงหวังจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือแก้แค้นใช่ไหม ถึงได้พาฉันไปที่งานแบบนั้น"

"ฉลาดกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลยนะ" เขาพูดขึ้น

"บอกให้จอดรถไง"

"ไม่ อยากลงก็เปิดประตูรถกระโดลงไปเลย" เขาพูดขึ้น เพราะรู้ว่าคัพเค้กคงไม่กล้าทำอยู่แล้ว เขามองดูคนที่นั่งอยู่เบาะหลัง และแน่นอนว่าเธอยังคงนั่งนิ่ง

"ถ้ายอมฟังข้อเสนอของผมดีๆ ผมจะขับรถไปส่งคุณที่ร้าน" เขาเอ่ยขึ้นอย่างคนได้เปรียบ คัพเค้กมองดูเส้นทางและพบว่านี่ไม่ใช่ทางกลับร้าน เธอไม่มีทางเลือกอื่น จึงจำใจต้องยอมให้เขา

"ก็พูดมาสิ ฉันทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่ คุณขับรถเร็วขนาดนี้ ถ้าฉันกระโดดลงไป ก็มีแต่ตายกับตาย" เธอพูดประชดประชัน แต่นั่นก็คือเรื่องจริง บนทางที่รถวิ่งด้วยความเร็วเท่านี้ ถ้ากระโดดลงไปถึงไม่ตายทันที ก็คงจะโดนรถที่ขับตามมาเหยียบซ้ำจนตายอยู่ดี

"นึกว่าจะเสียใจจนอยากตายซะอีก" คนขับรถพูดขึ้น

"ุณยังไม่อยากตายเลย แฟนที่คบมา 7 ปีหักหลังไปคบกับเพื่อน ฟังดูแล้วเจ็บกว่าฉันตั้งเยอะ" คัพเค้กย้อนเขาและเหมือนว่าหมัดของเธอจะหนักกว่าเขามาก ไวน์เร่งความเร็วด้วยความโกรธ และบนรถก็ไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้นอีก คัพเค้กได้แต่ภาวนาว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอ รถแล่นต่อไปบนทางด่วน โดยที่คัพเค้กไม่รู้เลยว่าปายทางคือที่ไหน