คัพเค้กของมาเฟีย

เรียกผมว่าคุณไวน์

ตลอดการเดินทาง มีเพียงแค่ความเงียบ ไม่มีแม้แต่เสียงเพลงใดๆ ไวน์ขับรถพาคัพเค้กมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวชานเมือง

"ลงรถ แล้วอย่าคิดทำอะไรโง่ๆ เชียว" เขาบอกกับหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะหลัง ทั้งคู่ลงจากรถ โดยที่ไวน์เป็นคนเดินนำเข้าไปในร้าน เขาเลือกั่งในโซนที่เป็นส่วนตัวมากที่สุด เพื่อที่จะคุยกับคัพเค้กเรื่องสำคัญ

"มีอะไรก็รีบพูดมาสิ" หญิงสาวบอกกับไวน์ที่กำลังเลือกเมนูอาหาร

"ผมไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว และกำลังหิวมากๆ ขอสั่งอาหารก่อนก็แล้วกัน" เขาตอบเสียงเรียบ ตาก็ยังคงอ่านรายชื่ออาหารในเมนูอย่างใจเย็น

"ตามใจ" คัพเค้กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะพบว่าแบตเตอรี่นั้นไม่เหลืออยู่แม้แต่นิดเดียว เมื่อคืนทำงานจนลืมดู

"บ้าจริง" เธอสบถอย่างหัวเสีย

"ว่าไงนะ" ชายหนุ่มลกแผ่นเมนูลง พลางหันมองคนตรงหน้า

"เปล่า มือถือฉันแบตหมดน่ะ"

"คุณจะกินอะไรไหม?"

"ไม่ดีกว่า ฉันไม่หิว" เธอตอบปฏิเสธ ไวน์ยักไหล่ เขาเข้าใจดี ตอนที่รู้เรื่องนี้ตัวเขานั้น ก็กินอะไรไม่ลงอยู่หลายวัน นอนไม่หลับอีกหลายคืน แต่ด้วยไม่ชอบรสชาติแอลกอฮอล์เท่าไหร่ จึงไม่ได้ดื่มตามสูตรคนอกหัก เขาเลือกที่จะไปว่ายน้ำ ต่อยกระสอบทราบเพื่อระายอารมณ์แทน

"อืม เข้าใจ คงกินไม่ได้ไปอีกสักพัก" ไวน์ว่าพลางกวักมือเรียกพนักงานให้มารับออร์เดอร์

"จะพูดได้หรือยัง ไอ้เรื่องที่อยากจะคุยกับฉัน"

"ใจร้อนจริงๆ"

"ฉันเเสียเวลามามากพอแล้ว"

"เข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน ผมอยากชวนคุณมาคบกับผมแบบหลอกๆ"

"เพื่อ?"

"ก็ไอ้คอปเตอร์ มันมาแย่งแฟนผมไป แล้วมันก็เป็นอดีตแฟนของคุณ ถ้าผมแย่งแฟนมันมาบ้าง อย่างน้อยมันก็คงจะรู้สึกหวงก้าง แล้วก็อยากจะได้คุณคืน..."

"ทำแบบนั้นแล้วได้อะไร?" คัพเค้กแทรกขึ้น"

"ได้ความสะใจ" เจ้าของความคิดตอบเสียงเรียบ แต่คนฟังถอนหายใจอย่างเต็มแรง เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะมีความคิดอะไรแบบนี้ ด้วยบุคลิกที่ดูเงียบขรึมที่มันขัดกับความคิดแบบเด็กๆ นี่

"นี่คุณ ฉันยอมรับนะ ว่าฉันเสียใจกับเรื่องนี้มาก แต่ก็ไม่ได้เสียใจขนาดว่าจะทำอะไรแบบที่คุณพูดหรอกนะ"

"ผมไม่ได้ให้คุณทำเปล่าๆ นะ ผมมีค่าตอบแทนให้" คัพเค้กจ้องมองคนตรงหน้า เพื่อรอฟังว่าเขาจะพูดอะไรต่อ

"ถ้าคุณตกลง ผมจะจัดการเคลียร์หุ้นร้าน ส่วนที่เป็นของไอ้คอปเตอร์ออกไปให้หมด เพื่อที่ว่าร้านจะได้เป็นของคุณแค่คนเดียว และจะได้ไม่ต้องเกี่ยวข้องออะไรกับมันอีก คนฉลาดๆ อย่างคุณ คงไม่ปล่อยช่องโหว่ตรงนี้เอาไว้หรอกใช่ไหม?" คัพเค้กคิดตามที่เขาพูด ก็จริง เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอก็คงต้องเลิกกับเขา หุ้นร้านถ้ายังมีชื่อเขาอยู่ คอปเตอร์ก็คงจะคอยมาวนเวียนอยู่เรื่อยๆ และเธอๆม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นแน่นอน

"และไม่ใช่แค่นั้น เงินที่คุณกู้มาถมร้านทั้งหมด ผมจะจัดการให้..." คัพเค้กทำท่าจะแทรกขึ้น แต่ก็ต้องชะงักเมื่อ ไวน์ยกมือขึ้นมาห้ามเอาไว้ก่อน

"ชู่ววว ผมยังพูดไม่จบ ผมมีเงินไว้ให้คุณลงทุนอีกล้านหนึ่งด้วย ผลประโยชน์ขนาดนี้ คนฉลาดแบบคุณไม่น่าปฏิเสธหรอกนะ"

"มันมากเกินไป!! คุณจะบ้าเหรอ หุ้นส่วนของคอปเตอร์บวกกับเงินที่กู้มาก็เกือบสองล้านแล้ว แล้วไหนที่คุณจะให้อีกตั้งล้านหนึ่ง เยอะขนาดนั้นฉันรับไว้ไม่ได้หรอก!!!" หญิงสาวโวยลั่น สำหรับเขาแล้ว นั่นอาจจะเป็นเพียงแค่เศษเงินหลังตู้เย็นเท่านั้น แต่สำหรับเธอที่ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ชีวิตต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบมาตั้งแต่เด็กมันคือเงินในจำนวนที่มหาศาลมากๆ

"คุณจะทำให้มันเป็นเรื่องยากไปทำไง เงินที่ได้มาแบบฟรีๆ เหมือนคุณถูกล็อตเตอรี่แบบนั้นแหละ"

"แต่ถูกล็อตเตอรี่มันได้ 6 ล้านนะ"

"ก็อย่าไปคิดว่าถูกรางวัลที่ 1 สิ คิดว่าถูกข้างเคียง 3 ใบก็แล้วกัน"

"เฮ้อ!! ไม่รู้แหละเงินตั้งขนาดนั้น ฉันรับเอาไว้ได้หรอก"

"ผมให้เวลาคุณไปคิดก่อน เชื่อผมเถอะคนอย่างไอ้คอปเตอร์มันต้องวนๆ เวียนๆ มายุ่งกับคุณแน่ ถึงจะแต่งงานไปแล้ว โดยใช้ไอ้หุ้นส่วนตรงนี้แหละเป็นข้ออ้าง เพราะคุณ...คงหาเงินมาตัดมันออกไปไม่ได้อยู่แล้ว" แม้ว่าเขาพูดของเขาจะฟังดูเหมือนกำลังดูถูกเธออยู่ แต่มันก็จริงตามที่เขาพูดทุกอย่าง คัพเค้กนิ่งเงียบไปอีกครั้ง เพราะต้องใช้ความคิดเพื่อตัดสินใจ

"แล้วคุณแน่ใจได้ยังไง ว่าคอปเตอร์เขาจะไม่รู้เรื่องที่คุณมา จ้างฉันไปแก้แค้นเขา"

"มันรู้แน่ๆ ถ้ามันรู้ว่าเขาหาตัวคุณเจอแล้ว แย่างที่บอกผมกับมันเป็นเพื่อนกัน มันรู้จักผมดี ถ้ามันรู้ว่าตอนนี้ผมพาคนของมันออกมานั่งกินข้าวแบบนี้ มันอาจจะพังงานแต่งเพื่อตามมาก็ได้"

"มันไม่ใช่แบบในละครนะคุณ อีกอย่างถ้าเขาแต่งงานไปแล้วแบบนี้ ฉันก็ไม่อยากจะให้คุณคาดหวังเรื่องผลที่จะตามมามากนักหรอก"

"ผมแค่ต้องการให้คุณมาเป็นของผม..." คำพูดของไวน์ ทำให้คนฟังหน้าร้อนผ่าว เธอหลุบสายตาลงต่ำเมื่อได้ยินแบบนั้น

"เอ่อ...ผมหมายถึง แค่แสดงละครหรอกไอ้คอปเตอร์"

"ฉันรู้ เอาเป็นว่า ขอฉันคุยกับเขาก่อน ถ้าเขาไม่ยอมออกไปจากชีวิตฉันดีๆ ฉันจะให้คุณช่วยก็แล้วกัน เพราะฉันเองก็ไม่ได้อยากจะเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีกแล้ว"

"แล้วสรุปว่าคุณชื่ออะไรนะ คุณบอกฉันไปหรือยัง?" คัพเค้กเอ่ยขึ้น เธอไม่แน่ใจว่าเขายอกชื่อของตัวเอง กับเธอหรือยัง

"ไวน์....เรียกผมว่าคุณไวน์"

"ต้องมีคุณด้วยเหรอ?"

"ถ้าอยากให้ดูเป็นคนสุภาพสักหน่อย ก็ควรมีนะ" เขาต้องเสียงเรียบ ก่อนอาหารที่สั่งจะเข้ามาเสิร์ฟพอดี คัพเค้กต้องทนดูอีกฝ่ายกินอาหารจานนั้นด้วยความหิวโหย เพราะไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน จากคนที่ไม่อยากกินอะไร ก็กลายเป็นว่าอยากจะกินไปด้วยอีกคน แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ เพราะพูดไปแล้วว่าไม่อยากกิน