“หึ!!!….เธอต้องการจะปั่นหัวพี่ล่ะสิ…ได้” หมอเขื่อนย่อตัวลงมาและจ้องมองดวงตาคู่งาม คนร่างบางก็จ้องเขากลับอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน
“พี่อย่ามาแตะต้องตัวตะวันนะ…เราไม่ได้เป็นอะไรกันพี่ไม่มีสิทธิ”คนร่างบางเธอโกรธและอยากจะให้เขานั้นรู้ถึงสถานะของเธอและเค้า….
“ตอนนี้ไม่เป็นอีกเดี๋ยวเป็นแน่ๆ” สายตาดุดันที่มันแฝงไปด้วยความเสน่หาที่มองคนสวยตรงหน้าบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขาต้องการอะไร
“พี่หมายความว่ายังไง???…พี่อย่ามาทำอะไรบ้าๆนะ” คนร่างบางที่รู้ชะตากรรมว่าเธอกำลังจะเสียเปรียบจึงสะบัดมือหนาของพี่หมอทิ้งและพยายามจะลุกขึ้น
“เธอก็รู้ดีแก่ใจ…ว่าพี่คิดยังไงกับเธอตะวัน” หมอเขื่อนจึงขึ้นมาคร่อมคนร่างบางเอาไว้และจับเธอกดลงไปที่เตียงนิ่ม
“ก็ไหนพี่บอกว่าจะรอตะวันพร้อมไง….ไม่ตะวันยังไม่พร้อม” คนร่างบางดิ้นสุดกำลังแต่มือหนาก็จับแขนเรียวขึงไว้กับหมอน
“หึ!!!…ยัยบื้อถ้ารอเธอพร้อม…ก็เป็นเ
