เช้าวันต่อมา
วันนี้ตะวันออกห้องไปทำงานแต่เช้า และตฤณภพเขาเองก็ได้โทรนัดเธอ ให้ไปทานอาหารเช้าที่ใกล้โรงพยาบาลเขาเริ่มทำคะแนนโดยการคอยไปรับไปส่งเธอ ซึ่งตะวันเธอก็พยายามบ่ายเบี่ยง แต่ก็เกรงใจตฤณเพราะทางไปบริษัทของเขามันผ่านทางไปโรงพยาบาลพอดี เขาจึงขับรถมารับเธอที่คอนโดและออกไปทานมื้อเช้าด้วยกันที่ร้านใกล้ๆโรงพยาบาล ซึ่งเป็นร้านอาหารกึ่งร้านกาแฟชื่อดัง ส่วนมากลูกค้าก็จะเป็นพนักงานโรงพยาบาลแพทย์และพยาบาลรวมไปถึง ข้าราชการในกรมแถวๆนั้น
“ทานเยอะๆนะคะ…น้องตะวันตัวผอมไปรึเปล่าเนี้ย” ตฤณเขาพูดจาไพเราะเสียงอ่อนหวาน ตะวันเธอก็รู้สึกเกร็งๆและเกรงใจตฤณ
“พี่ตฤณคะเดี๋ยวตอนเย็นพี่ไม่ต้องมารับตะวันที่โรงพยาบาลนะ เพราะตะวันอาจจะเลิกค่ำๆและจะกลับก่ะยัยนิดหน่อยค่ะ” คนร่างบางหาข้ออ้างเพราะเธอกลัวว่าตฤณภพจะมารับเธอในตอนเย็น และเธอเองก็ไม่ค่อยอยากจะให้เขามาคอยรับ-ส่งแบบนี้
“น้อง
