“เป็นอะไรขิม ใครทำอะไรเรา” เธอดึงน้องสาวเข้ามากอดปลอบด้วยความเป็นห่วง พลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถามคนที่มากับน้องสาว
คเชนทร์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ซวยแล้ว เคลียร์กันเอาเองนะพี่เสือ เขาขอโทษพี่ชายในใจ
“คนทำกำลังสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่บนห้องโนนครับ อยากรู้เรื่องอะไรก็ไปถามกันเอาเอง ผมไม่เกี่ยว ผมแค่มีหน้าที่พาขิมมาส่งให้ถึงมือพี่ลินแค่นั้นเอง”
กวินภพพอได้รู้ว่าใครทำน้องสาวตัวเองร้องไห้ ก็ขบฟันกรามแน่น แล้วเอ่ยบอกกับพี่สาว
“เดี๋ยววินไปคุยกับมันเอง ลินพาขิมเข้าไปในห้องก่อน”
“วินใจเย็นๆ ไปคุยกันดีๆ นะ จะมามีเรื่องชกต่อยกันวันนี้ไม่ได้ พี่ขอ ถือว่าเห็นแก่น้องนกด้วย” เกวลินเห็นว่าน้องชายกำลังโกรธ ก็เลยว่าขึ้นอย่างเพื่อเตือนสติน้องชายให้ใจเย็น
กวินภพหันมองเจ้าสาวของตัวเองที่กำลังหน้าเสีย จึงยื่นมือไปวางบนศีรษะเล็กแล้วลูบเบาๆ ดวงตาวาวโรจน์อ่อนลง
“สัญญาว่าจะคุยดีๆ แต่ถ้ามันไม่เป็นหมาบ้าก่อนนะ” ว่าจ
