กนกขวัญมาถึงโรงแรมก่อนเวลาที่นัดกับเกวลินไว้ไม่กี่นาที ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในโรงแรม ร่างสูงในชุดสูทสีดำ ทรงผมถูกเซตเป็นทรงเข้ากับบุคลิก ทว่าใบหล่อเหลานิ่งเรียบ ดวงตาคมกริบที่เคยใจดี ตอนนี้มีฉายรังสีความเย็นชาแผ่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด
เธอมองคนตรงหน้าอย่างสงสัย ไม่รู้ว่าใครไปทำให้พ่อเสือร้ายไม่พอใจ ถึงได้มีหน้าตาดุดันขนาดนี้
“คุณเสือไปกินรังแตนที่ไหนมาคะ”
พยัคฆราชมองสำรวจใบหน้าหวานที่ไม่ได้มีอาการตกใจ หรือแสดงถึงอาการผิดปกติอะไร แต่ถ้าหากมองดีๆ จะเห็นว่าดวงตากลมโตแดงนิดๆ
เขาพยายามข่มอารมณ์ที่พร้อมจะปะทุออกมาทุกเมื่อ คว้าข้อมือเล็กแล้วพาเดินเข้าไปในลิฟต์ กดหมายเลขชั้นบนสุด ซึ่งเป็นที่นำพักของครอบครัว
กนกขวัญตกใจที่อยู่ๆ ก็ถูกลากเข้ามาในลิฟต์ มือเล็กข้างที่ไม่ถูกจับกุมพยายามแกะมือหนาที่บีบข้อมือของเธอแน่นจนเจ็บ
“คุณเสือ! ปล่อยหนูนะ หนูเจ็บ!”
เมื่อไม่สามารถแกะมือหนาออกได้ ก็เปลี่ยนเป
