เมย์ษญากลับมาบ้านแต่ก็ยังไม่เห็นเขากลับมา เธอเดินเข้ามาในห้องที่ดูว่างเปล่านึกถึงภาพที่เห็นเมื่อตอนเย็นที่ร้านอาหาร อยู่ดีๆ น้ำตาเธอก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บปวดแบบนี้เธอห้ามน้ำตาตัวเองไม่ได้มันไหลออกมาเอง เธอสับสนกับความรู้สึกที่ิอยู่ในใจ
“แม่คะ ทำไมเมย์ถึงได้เจ็บปวดใจแบบนี้ เมย์คิดถึงแม่นะคะ ถ้าแม่ยังอยู่แม่คงจะกอดปลอบเมย์ได้ อึกๆ”
เธอร้องไห้ออกมาน้ำตาอาบแก้มโดยไม่รู้สาเหตุ
แกร๊ก>. เธอหันไปมองที่ประตูเห็นเขาเดินเข้ามา
เขาปิดประตูเสียงดังแล้วก็เดินไปวางกระเป๋าที่โต๊ะโดยไม่พูดอะไร เธอเช็ดน้ำตามองเขานิ่งดูว่าเขาจะทำอะไรแต่เขาก็ไม่พูดอะไรสักคำ เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อชุดนอนแล้วก็ผ้าขนหนูออกมาแล้วเขาก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินออกมาด้วยอารมณ์ที่ยังหงุดหงิดอยู่ เขามองไปที่เตียงก็ไม่เห็นเธอมองไปรอบๆ ห้องเธอก็ไม่อยู่ เดินไปดูที่ระเบียงก็
