ณีนั่งรออัทธกานต์ที่ร้านอาหารเหมือนทุกวัน แต่ก็ดึกมากแล้วทำไมเขาไม่มาสักที เธอมองดูนาฬิกาที่ข้อมือก็สายมาหแล้ว เธอกดโทรศัพท์หาเขาก็ไม่รับ เธอพยายามโทรหาเขาหลายสายเขาก็ไม่รับสักที เธอส่งข้อความไปหาเขาก็ไม่อ่าน เธอรู้สึกกระวนกระวายใจมากจนนั่งไม่ติด
“ฮัลโหล วดีวันนี้ทำโอทีใช่มั้ย ยังอยู่ที่ออฟฟิศหรือเปล่า”
(อยู่ซิ แต่ก็ใกล้จะกลับแล้วละ ทำไมหรอ?)
ปลายสายถามเธอขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ณีนัดกับพี่อิทไว้ แต่เขายังมาไม่ถึงเลยฉันติดต่อเขาก็ไม่ได้”
(วดีเห็นคุณอิทออกไปตั้งแต่ช่วงเย็นแล้วนะ ท่าทางเขาดูรีบมากด้วย วดีก็นึกว่าเขารีบไปหาณีสะอีก แล้วเขาไปไหนอะ)
ปลายสายถามณีออกมาด้วยความสงสัย ทำให้ณีเริ่มคิดมากว่าเขาไปไหนทำไมถึงหายไปแล้วติดต่อไม่ได้แบบนี้ เธอวางสายจากวดีแล้วก็ลองกดโทรศัพท์ไปอีกเบอร์
“สวัสดีคะ บ้านอินนุกูลวงศ์ค่ะ”
เพ็ญรับสายโทรศัพท์บ้านที่ดังขึ้น
(เอ่ออ. คุณอิทกลับมาบ้านหรือยังคะ)
