เขยฝรั่งคลั่งสวาท

เขยฝรั่งคลั่งสวาท ผู้​เขียน กาสะลอง ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​ หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว* เขยฝรั่งคลั่งสวาท เชียงใหม่ พุทธศักราช 2564 เสียงกดออดหน้าประตูบ้านที่ดังขึ้นมาหลายครั้ง ทำให้ ‘เจสัน’ ชายหนุ่มลูกครึ่งสเปนวัยสามสิบปีที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขกของบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ ตั้งอยู่ชานเมืองเชียงใหม่ ต้องเดินออกมาหน้าบ้านด้วยความสงสัย พลันสายตาสะดุดเข้ากับเรือนร่างสุดเซ็กซี่ไม่คุ้นตาของผู้หญิงคนหนึ่ง หล่อนผมยาวสลวย สวมเสื้อเกาะอกลายดอกไม้สีม่วง อวดเนินอกขาวเนียนอวบใหญ่ กางเกงยีนส์ขาสั้นรัดสะโพกจนเห็นกลีบก้นกลมกลึง กำลังยืนกดออดอยู่หน้าประตูรั้วอัลลอยด์สีเงิน ครั้นเมื่อเจสันเดินเข้ามาจนใกล้… ก็ถึงกับต้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อพบว่าคนที่มากดออดเรียกอยู่หน้าประตูบ้านนั้นคือ ‘พัชชาร์’ แม่ของภรรยา หรือแม่ยายของเขานั่นเอง “แม่พัชร์… ” ลูกเขยอุทานเรียกชื่อแม่ยายสั้นๆ ว่า ‘พัชร์’ตามที่ลูกสาวของหล่อนเรียกจนติดปาก “จ้ะ… แม่เอง… ” พัชชาร์ยิ้มทักทายด้วยความดีใจเมื่อได้พบหน้าสามีของลูกสาว “เจย์ตกใจมากใช่ไหมจ๊ะที่เจอแม่… ” พัชชาร์เรียกชื่อลูกเขยของหล่อนสั้นๆ เช่นกัน ชื่อเล่นของเจสันก็คือ ‘เจย์’ “ครับ… ตกใจมากครับ ก็คุณแม่แอบมาเงียบๆ แบบนี้… ” เจสันรีบเปิดประตูรับผู้มาเยือน “ที่แม่ไม่บอกก่อน… ก็เพราะว่าแม่อยากเซอร์ไพรส์จ้ะ… ” พัชชาร์ตอบแล้วเดินกลับเข้าไปในรถแคมรี่สีขาว ขับผ่านประตูอัลลอยด์ที่เปิดรับเข้ามาจอดคู่กับรถฟอร์จูนเนอร์สีดำคันใหญ่ของเจสัน จอดอยู่ในโรงจอดรถริมรั้ว “แล้วยัยดาวล่ะจ๊ะ… ” พัชชาร์ถามถึง ‘เด่นดาว’ ลูกสาวของหล่อน เพราะว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ และสัปดาห์นี้ก็มีวันหยุดยาวติดต่อกันไปจนถึงวันจันทร์ สาเหตุที่พัชชาร์ไม่บอกล่วงหน้าก็เพราะคิดว่ายังไงก็ต้องได้เจอลูกสาวแน่ๆ จึงมาโดยไม่บอกไม่กล่าวหวังเซอร์ไพรส์ “ดาวไม่อยู่ครับ ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนครับแม่พัชร์… ” เจสันตอบ ทำเอาหัวคิ้วของแม่ยายชิดเข้าหากัน “เอ่อ… อะไรนะ… ยัยดาวไม่อยู่… ” พัชชาร์ทำหน้าผิดหวัง… กลับกลายเป็นว่าตอนนี้คนที่ตั้งใจมาจะมาเซอร์ไพรส์… กลับเจอเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่า “ใช่ครับ… ดาวไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนครับแม่พัชร์” “อ้าว… แล้วทำไมเจย์ไม่ไปด้วยล่ะ… ” พัชชาร์นึกสงสัย “พอดีป๋อมเพื่อนสนิทของดาวได้รางวัลจากการชิงโชคใบเสร็จชอปปิ้งของห้างครับ ได้รางวัลตั๋วเครื่องบินสองที่นั่ง… เพื่อนก็เลยขอให้ดาวไปเป็นเพื่อนครับ… ตอนแรกผมจะซื้อตั๋วเพิ่มเองแล้วไปด้วยกัน แต่ก็ติดงานกะทันหันเลยให้ดาวไปกับเพื่อนสองคน… ” เจสันไขข้อสงสัยของแม่ยาย “ตายจริง… คิดว่าจะได้เจอยัยดาว งั้นคืนนี้แม่ไปนอนที่โรงแรมดีกว่า… ” แผนของพัชชาร์จำต้องเปลี่ยนกะทันหัน “อุ๊ย… อุตส่าห์มาถึงบ้านแล้วทำไมจะต้องไปนอนที่โรงแรมล่ะครับแม่พัชร์… บ้านผมก็มีตั้งหลายห้อง… ” ลูกเขยรีบค้าน “แม่รู้จ้ะว่ามีหลายห้อง… แต่ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองต่อสองมันไม่งาม… ” พัชชาร์คำนึงถึงความเหมาะสมระหว่างหญิงชาย “ไม่เห็นจะเป็นไร… คุณแม่คิดมากไปหรือเปล่าครับ… เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมโทรหาดาว… คุณแม่คุยกับดาวก่อนนะครับ… ” เจสันกดโทรศัพท์โทรหาภรรยา คุยกันครู่สั้นๆ เมื่อดาวรับสาย จากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์มาให้แม่ยายคุยกับลูกสาว “คุณแม่… เสียดายจัง… ไม่ได้เจอกันเลยค่ะ” น้ำเสียงดีใจ กรอกมาจากปลายสายของหญิงสาวที่อยู่ญี่ปุ่น นานเป็นปีแล้วที่พัชชาร์ไม่ได้เจอกับเด่นดาว ครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา “เป็นความผิดของแม่เองแหละที่ตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์หนูโดยไม่นัดกันก่อน… ก็เลยคลาดกัน” พัชชาร์รู้สึกเสียดายเช่นกัน “แต่ก็ไม่เป็นไรนี่คะ… แม่พัชร์จ๋ารอหนูนะคะ… พรุ่งนี้หนูก็กลับแล้วค่ะ… ” “อ๋อ… หนูกลับพรุ่งนี้หรือจ๊ะ… งั้นก็ได้จ้ะ… ” พัชชาร์เห็นว่าไม่นาน “ค่ะ… คุณแม่ไม่ต้องไปนอนโรงแรมนะจ๊ะ ที่บ้านมีหลายห้องค่ะ เดี๋ยวหนูสั่งให้พี่เจย์จัดห้องให้แม่พัชร์ พี่เจย์จะดูแลคุณแม่อย่างดี… ” เด่นดาวไม่อยากให้มารดาต้องไปพักที่อื่น “งั้นก็ได้จ้ะ… ” พัชชาร์ตอบ ยอมค้างคืนบ้านลูกสาวในที่สุด “ไม่ต้องเกรงใจนะคะคุณแม่… เดี๋ยวหนูขอคุยกับพี่เจย์สักครู่ค่ะ… ” เด่นดาวกล่าว… “ยัยดาวขอคุยด้วยจ้ะ… ” พัชชาร์ยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ลูกเขยสุดหล่อ สองผัวเมียคุยกับต่อมาอีกครู่สั้นๆ ก็กดวางสาย “ผมช่วยครับคุณแม่… ” เจสันหันมากุลีกุจอเข้าช่วยยกกระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ออกมาจากเบาะที่นั่งด้านหลังของรถโตโยต้าแคมรี่สีขาวของแม่ยาย ลูกเขยเดินนำหน้า พาพัชชาร์เข้าบ้านหลังใหญ่ด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจอย่างเห็นได้ชัด กับการมาเยือนโดยไม่คาดฝันของแม่ยายคนสวย ในเวลาต่อมา ตอนค่ำ… เจสันพาแม่ยายแวะมากินมื้อค่ำที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่ “ร้านน่ารักจัง… ” พัชชาร์ทอดสายตาแลไปรอบๆ บริเวณ ร้านนี้ตกแต่งได้บรรยากาศของเมืองเหนือ ฝาผนังประดับไว้ด้วยไม้แกะสลักเป็นรูปช้างสวยงาม ที่ประตูทางเข้าด้านหน้ามีร่มสีแดงอันใหญ่ตั้งอยู่มุมทางเข้า “แม่พัชร์เลือกเลยครับ… อยากทานอะไร… ” ลูกเขยยื่นเมนูอาหารให้แม่ยาย “นานแล้วที่แม่ไม่ได้กินอาหารเหนือ… ” พัชชาร์มองดูเมนู… ทั้งร้านขายแต่อาหารเหนือ มีทุกเมนูที่นึกถึง แต่ที่พัชชาร์ชอบที่สุดก็คือแกงฮังเลที่หล่อนไม่เคยลืมกลิ่นเครื่องเทศซึ่งแม้จะไม่รู้จักว่า