อีกด้านของห้องที่อยู่ติดกันพราวฟ้าที่ยังไม่นอนเพราะอ่านหนังสือที่จะสอบพรุ่งนี้ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากห้องข้างๆ เธอค่อยๆ เอียงหูฟัง และเสียงมันก็ดังขึ้นเรื่อยๆ
เสียงนี้มัน
หัวใจของพราวฟ้าเต้นกระหน่ำ
“อ๊า ไคล์ อ๊า เบาหน่อย อ๊า” เสียงครางโหยหวนเรียกชื่อคนที่อยู่ร่วมห้องเธอมาตลอดสามเดือน
พราวฟ้าเม้มปากแน่นจนรู้สึกเจ็บแต่เธอก็ไม่หยุด เจ็บกายเธอไม่สนแต่เจ็บใจนี่สิ เห็นเธอเป็นแบบนี้เธอก็มีความรู้สึกมีหัวใจ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง
ตลอดสามเดือนที่ผ่านมาเธออยู่อย่างสงบ ไคล์ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่ ถึงเธอจะรู้ว่าเขานอนกับคนอื่น เธอก็ไม่เคยยุ่งแล้ววันนี้มันคืออะไร เขาต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ
“อ๊า อ๊า”
พราวฟ้าทนฟังไม่ได้ นอนเอาหมอนปิดหูทั้งสองข้างมุดหน้าลงกับเตียง แต่เสียงมันดังเกินไป น้ำตาหลายหยดไหลออกมาเป็นสาย เสียงสะอื้นดังขึ้นเบาๆ
ทำไมเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
