“ผมขอเตือนนะรัณ อย่ายุ่งกับลูกชายผม!” เทียมกล่าวเสียงเหี้ยม
เวลานี้ความหลงใหลไม่ได้ทำให้นัยน์ตาท่านมืดบอดเหมือนเก่า ท่านรู้ดี เวลานี้ดารัณคิดอะไรอยู่
หญิงสาวช้อนสายตาหวานฉ่ำมองสามีแก่ที่นอนติดเตียง นางแอบสมเพชเทียมในใจ เขาห้ามสิ่งที่นางจะทำไม่ได้ เมื่อสภาพของเขา ทำได้แค่นั่งชะเง้อคอมอง
“รัณจะทำอะไรได้คะ...ลูกคุณไม่ใช่เด็กแล้ว”
หล่อนกล่าวเสียงหวาน ยิ้มเยาะเทียม รีบปรับสีหน้าแววตา ไม่ให้เขารู้ความในใจ
“ดีแล้วรัณ...ธรรวา ไม่ใช่เด็กหนุ่มเหมือนเมื่อก่อน และหากคุณยังทำตัวน่าอายแบบนั้น... บางทีครั้งนี้ คุณอาจจะเจอดีก็ได้”
เทียมเตือน...ธรรวาเข้มแข็ง ท่านคิดว่าบุตรชายออกจะใจดำด้วย เมื่อแม้แต่ท่าที่เป็นบิดา กว่าที่ธรรวาจะยอมลงให้ ก็จวนเจียนจะหมดลมหายใจ ดังนั้น...กับดารัณ ไม่มีทางเลยที่เขาจะยอมอ่อนข้อให้ เมื่อความทรงจำระหว่างกัน ไม่เคยมีเรื่องดี
ดารัณไหวไหล่ นางคิดว่าตนเองมีกลเม็ด และบางทีอีกเ
