ชายหนุ่มเดินหน้าเชิดผ่านดารัณมาโดยไม่คิดกล่าวลา เขาหรี่ตาลงเมื่อเดินผ่านดลยาผู้หญิงอีกคน หล่อนซุกตัวอยู่ด้านหลังคนรับใช้เหมือนเดิม... ไม่แม้แต่จะเผยอหน้ามาอำลาเขาเหมือนที่หวัง เมื่อหล่อนเป็นมากกว่าคนรู้จัก ชายหนุ่มชะงักฝีเท้า เขาจิ๊ปาก!! ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร แต่เมื่อเห็นหล่อนขยับหลบด้านหลังคนงาน ริ้วความโกรธจึงผลักดันให้เขาเดินต่อไปข้างหน้า พร้อมกับมุมปากที่แสยะยิ้ม เขายิ้มหยันใคร ตัวเอง...หรือดลยา
รถยนต์คันใหญ่เคลื่อนที่ออกไปจากแหล่ง จุดหมายปลายทางคือการส่งเจ้านายหนุ่มที่ท่าอากาศยาน เขาต้องเดินทางหลายต่อ ดังนั้นเรื่องการเดินทางตรงเวลาจึงจำเป็นอย่างยิ่ง...
ธรรวาระบายลมหายใจออกมาจากช่องจมูกแรงๆ ความรู้สึกหน่วงๆ ในอก ตั้งแต่ก้าวพ้นประตูรั้วบ้านบดินทร์เดช เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร เมื่อเจ้าตัวเองยังไม่กล้าค้น เขาทิ้งความรู้สึกนั่นไว้ในใจ พยายามจำกัดตัวเองไม่ให้สนใจ แต่บางครั้งที่นั่ง
