ปรารถนาซาดิสม์ (มีเล่มทำมือค่ะ)

เป็นที่ถูกตาต้องใจ

ณ งานมอเตอร์โชว์ บูทของ BMW

            “ว้าว ว้าว ว้าว” เสียง ดรูว์ (Drew) ดังขึ้น ก่อนจะหันไปถามเพื่อน

            “เฮ้ย... เทมป์ นายว่ารถหรือคนอันไหนแจ่มกว่ากันวะ” ดรูว์พูดพลางยกนิ้วมือทำลูบที่ข้างปาก เหมือนน้ำลายจะหก

            “รถนะแจ่มอยู่แล้ว แต่คนมันก็ไม่แน่ ของยังงี้มันต้องมีการทดลองขับว่ะ” เทมป์พูดพร้อมกับปรายตามองพริตตี้สาวที่กำลังทำท่าลูบคลำอยู่ที่ตัวถังของรถ ทำหน้าตาเซ็กซี่สุด ๆ

            “กูว่าต้องแจ่มอยู่แล้วมึง นมตั้งเต้ากลมบล็อกขนาดนั้น ถ้าได้คลุกหน้าลงไปนะมึง ซี้ด” ดรูว์พูดทำลากเสียงยาว ๆ

            สายตาโลมเลียที่ทั้งสองหนุ่มจ้องมองไปยังอุมาริการ์นั้น ทำให้เธอถึงกับฉุนกึกในใจ แต่ใบหน้ายังคงเปื้อนรอยยิ้ม

            “ให้ท่าว่ะ” ดรูว์พูดขึ้น ขยิบตาไปทักทาย

            “สวัสดีครับ รบกวนกรอกข้อมูลสักนิดได้ไหมครับ ช่วงนี้มีโปรโมชันสุดพิเศษ ถ้าจองในงานนี้ ...(พูดพร่ำไปเรื่อย ๆ)...” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งที่เป็นผู้จัดการเดินตรงมาที่ทั้งสองคน ก่อนจะชักชวนให้กรอกข้อมูล และแนะนำเรื่องราวและข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับรถรุ่นใหม่ที่นำมาโชว์ในงานพร้อมโปรโมชันที่สุดร้อนแรง

            “อ๋อ คุณเทมป์ ผมจำได้ล่ะ”

ผู้จัดการหนุ่มทำหน้านึกออก เพราะชายหนุ่มเพิ่งไปถอยรถป้ายแดงออกจากโชว์รูมไปเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมานี้เอง

            “เป็นไงบ้างครับ คันที่คุณเทมป์ซื้อไป ผมบอกแล้วว่าไม่มีผิดหวัง” ผู้จัดการหนุ่มสีหน้าดีใจสุด ๆ มีความหวังภายในใจ

            “อ๋อ...คันนั้น ให้คุณย่าไว้ใช้ที่สุพรรณนะครับ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สายตาของเขาไม่ได้สนใจมองที่หน้าของผู้จัดการหนุ่ม แต่มองจ้องไปยังสาวสวยพริตตี้ที่กำลังทำท่าทางยั่วยวนต่าง ๆ อยู่ใกล้ ๆ รถคันงามนั้น

            “เอาอย่างนี้สิคุณอาคม” เทมป์พูดออกไปเหมือนกระซิบ

            “หากคุณทำให้สาวคนนั้นรับนัดทานข้าวกับผมได้ ผมจองคันนี้หนึ่งคัน” เมื่อจบคำพูดของเขา ผู้จัดการหนุ่มทำตาโต รีบตอบทันใด

            “ได้สิครับ ไม่มีปัญหา แม่ดอกไม้ไม่ปฏิเสธงานกินข้าวกับลูกค้าอยู่แล้ว ขอเบอร์คุณเทมป์ด้วยครับ คืนนี้การันตีมีเสียงหวาน ๆ โทรไปหาคุณเทมป์อย่างแน่นอน” เขารีบยื่นมือออกมา เทมป์ล้วงมือไปยังกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะหยิบนามบัตรออกมาให้เขียนยุกยิกแล้วยื่นให้ผู้จัดการหนุ่ม

            “เฮ้ย... แต่กันชอบคนนั้นว่ะ” ดูรว์ใช้มือสะกิดเพื่อน ก่อนจะชี้ไปยังสาวสวยอีกคนที่ยืนอยู่ข้างรถอีกคัน

            “คุณอาคม คนโน้นด้วยนะครับ” เทมป์หันไปบอกคุณอาคมก่อนจะชี้ให้เขาดูสาวร่างสวยอีกคนที่ดูท่าทางร้อนแรงไม่แพ้คนที่เขาหมายตา

            “โนพอมแพลมครับ” คุณอาคมยกยิ้มดีใจ แค่นึกถึงค่าคอมมิชชันที่เขาจะได้รับแล้วก็ฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดี

            “ยื่นเอกสารที่ฝ่ายบุคคลให้เรียบร้อย เงินโอนเข้าบัญชีนะครับ”

ผู้จัดการที่คุมในงานมอเตอร์โชว์บอกกับสาว ๆ นุ่งน้อยห่มน้อยที่ดูอย่างไรก็สวยไปเสียทุกคน

            “ค่ะ” เสียงขานรับจากทุกคน

            อุมาริการ์ และกรพันธ์เดินออกมาพร้อม ๆ กัน

            “กลับรถไฟฟ้านะ” อุมาริการ์บอกเพื่อนสนิทที่ชื่อว่าทับทิม และเป็นเจ้าของคอนโดที่เธอแบ่งเช่าห้องอยู่ด้วย

            “รอแป๊บ ขอผูกสายรองเท้าผ้าใบก่อน” กรพันธ์รีบนั่งลงก่อนจะผูกเชือกรองเท้าที่หลุดลุ่ย

            “สองสาว ๆ ดอกไม้... ทับทิม... เดี๋ยว ๆ เดี๋ยว ๆ” คุณอาคมส่งเสียงวิ่งกระหืดกระหอบตามมา

            “เผลอแป๊บเดียวหายวับไปกันเลย โอ้ย... เหนื่อย” เขายืนหายใจโกยอากาศเข้าปอด

            “มีลูกค้าอยากทานข้าวกับเธอสองคน” คุณอาคมรีบเข้าเรื่องทั้ง ๆ ที่ยังยืนหอบเป็นหมาหอบแดดอยู่ตรงนั้น

            “คะ?” สองสาวอุทานขึ้นมาพร้อมกัน

            “แก่ไหม” ทับทิมถามขึ้นมาก่อน หันไปมองหน้าดอกไม้เหมือนปรึกษา

            “ยังไม่แก่ หนุ่มหล่อ รวย เป็นเจ้าของสนามแข่งรถ Turning Tides Circuit  (เทอร์นิงไทด์สเซอร์กิต) ที่พัทยาไง” เขารีบอธิบาย

            “ยังไงพี่อาคม เข้าเรื่อง” ดอกไม้รีบพูดดักคอ อย่างที่รู้กัน งานอย่างนี้นอกจากมาดูรถ แล้วหนุ่มหรือชายแก่ก็มักจะมาดูผู้หญิงสวย ๆ

            “สิบห้าเปอร์เซ็นต์สำหรับคอมมิชชัน ถ้าปิดรถได้”

อาคมรีบมีข้อเสนอ ก่อนจะยัดโบรชัวร์รุ่นรถที่เทมป์สนใจใส่ในมือของดอกไม้           

            “ฉันคนเดียวหรือพี่เทมป์” ดอกไม้รีบถาม

            “เปล่า ทับทิมด้วย คนละสิบห้าเปอร์เซ็นต์ช่วยกันหน่อยสิ อ้าว... ถ้ายังไงพี่เลี้ยงข้าวพวกเธออีกมื้อใหญ่ ๆ” อาคมรีบปิดข้อเสนอ ก่อนจะยื่นนามบัตรตรงไปที่อุมาริการ์

            “ก็ได้ แต่พี่ชัวร์นะ” ดอกไม้พูดดักคอเอาไว้ก่อน ส่วนทับทิมยื่นส่งมือไปให้ตรงกลางวง อาคมรีบเอามือของเขามาวางทับ ก่อนที่ดอกไม้จะส่งมือเธอวางไว้บนสุด

            “เย้ ๆ” สามคนตะโกนขึ้นมาทันที ก่อนที่อาคมจะวิ่งปรู๊ดเข้าไปในงานเหมือนเดิม เพราะเขาและทีมงานคนอื่น ๆ ต้องเก็บทุกอย่างกลับออฟฟิศภายในคืนนี้

            “Turning Tides Circuit เทมป์ ตรินัย ตุลยากร” ดอกไม้อ่านที่นามบัตร ก่อนจะพลิกดูด้านหลังของมัน

            “เจอกันที่ เชคกิ้ง ผับ รัษฎาห้าทุ่มนะครับ เทมป์”พร้อมกับลายเซ็นยึกยือ

            ‘เหอะ...ไอ้หน้าหม้อ’ ดอกไม้คิดในใจยิ้มหยันออกมาที่มุมปาก

            “ไปแท็กซี่ดีกว่านะ ฉันว่าไม่ทันแล้ว” ทับทิมบอกก่อนจะยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู

            “อือ” ดอกไม้พยักหน้ารับ ก่อนที่เพื่อนสาวจะยกมือขึ้นโบกรถแท็กซี่คันหนึ่งที่วิ่งผ่านมาพอดี

            “ไป เชคกิ้ง ผับ ที่รัษฎาค่ะ” ทับทิมโผล่หน้าเข้าไปใกล้ตอนที่แท็กซี่ลดกระจกลง พอเห็นเขาพยักหน้า เธอจึงสะกิดให้เพื่อนขึ้นรถ

            จังหวะกลองผสานกับเสียงกีตาร์และเครื่องดนตรีอีกหลายชิ้นดังกระหึ่มไปทั้งฮอล์ของผับชื่อดังย่านรัษฎา

            “ฉันมาถึงแล้วค่ะ” ดอกไม้โทรเข้าไปหาเทมป์

            “รอผมที่เลานจ์ก่อนนะครับ เดี๋ยวให้พนักงานพาขึ้นมาที่ห้องวีไอพีชั้นลอย” เขาบอกเธอก่อนที่เขาจะวางสาย

            “มาแล้วว่ะ” เทมป์หันไปบอกเพื่อนระบายยิ้มออกมาเต็มหน้า

            เชคกิ้ง ผับ เป็นการลงทุนสองหุ้น คือ เทมป์กับดรูว์ แต่เทมป์ถือหุ้นที่เจ็ดสิบดรูว์ที่หุ้นที่สามสิบ แต่การบริหารงานส่วนใหญ่อยู่ที่เทมป์ ดรูว์ทำเกี่ยวกับการตลาดและการโฆษณา

            “กูจองห้องพิงก์นะ” ดรูว์ชิงพูดขึ้นก่อน ว่าเขาจองห้องนอนวีไอพีสีชมพูหวานที่สองหนุ่มลงทุนตกแต่งไปด้วยจำนวนเงินมากอยู่เพื่อเอาไว้สำราญกับหญิงที่ทั้งสองพึงพอใจ

            “เออสิวะ ให้มันได้อย่างนี้เพื่อนกู” เทมป์ส่ายหน้าเบา ๆ อย่างระอาเขาคงจำต้องได้ใช้ห้องทำงานอีกแล้วสิ ก็วันนี้เป็นวันคู่ห้องพิงก์เป็นของดรูว์ แต่วันไหนที่เป็นเลขคี่ห้องพิงก์ก็ต้องเป็นของเขา