บทที่ 5
นางร้าย
บทรักอันเร่าร้อนบรรเลงขึ้นในห้องแต่งตัวที่มีกระจกติดไว้รอบด้าน มาลุลีละอายใจเหลือเกิน ทั้งละอายและอับอายนัก ปากเธอนั้นด่าเขาว่าเขา แต่ร่างกายกลับเสนอสนอง ให้เขาปรนเปรอเสียเต็มคราบ
มันจบลงแล้ว เพลงราคะอันร้อนเร่า เธออิ่มเอมความสุขจนแทบสำลัก รับรู้ถึงกลิ่นคาวแห่งราคะที่คุกรุ่นไปทั่วห้อง เธอคว้าเอาเสื้อนอนมาสวมอย่างหมดแรงสิ้นท่าด้วยว่าถูกเขาสูบเอาไปจนหมด ซอกขาเบื้องล่างนั้นเฉอะแฉะไปด้วยคราบความใคร่
แค่ความใคร่ที่ไร้ความเสน่หา ช่างน่าเวทนานัก
“ออกไปนอนบนเตียง อย่าเรื่องมาก” เขาบอกตอนที่มีเสื้อนอนชุดใหม่อยู่บนร่าง เขาอาบน้ำอีกรอบแล้ว ได้กลิ่นครีมอาบน้ำหอมกรุ่น ในขณะที่มาลุลีต้องใช้เวลาหลายนาทีกว่าจะลุกจากโซฟาได้
มาลุลีไม่หือไม่อือ ไม่ส่งเสียง เธอเหนื่อยเกินกว่าจะอยากทำอย่างนั้น และมันทำให้โกมินทร์ได้ใจ
“เอาล่ะ ฉันรู้วิธีทำให้เธอสงบแล้ว ถ้าเธอมีฤทธิ์มีเดชขึ้นมาอีกละก็ ฉั
