หญิงสาวไม่รู้จะทำอะไรในบ้านหลังใหญ่ที่มีสาวใช้ตระเตรียมทุกอย่างไว้ให้เสร็จสิ้นแล้ว ได้แต่เดินไปที่โต๊ะอาหารเพื่อจัดการกับมื้อเช้าตอนเก้าโมงเศษๆ มันไม่อร่อยเลยเมื่อต้องนั่งรับประทานคนเดียวบนโต๊ะตัวใหญ่ที่มีเก้าอี้ถึงสิบตัว
“คุณลุลีเอาโจ๊กอีกไหมคะ” ลดาถามตอนที่สองมือมีถาดใบใหญ่ มีโจ๊กอีกชาม น้ำเปล่าอีกแก้ว ทั้งขนมนมเนยอยู่บนนั้น
“ไม่เอา ไม่หิวเท่าไหร่ แล้วนั่น...ของใคร?”
“ของคุณหนูเกลค่ะ”
“หือ?” มาลุลีครางอย่างประหลาดใจ นี่มันวันอังคารนะ
แม่เลี้ยงคนใหม่ตรงดิ่งไปที่ห้องของลูกเลี้ยง เจอเข้ากับจิรกานต์ที่ยังอยู่ในชุดนอน น้ำท่ายังไม่อาบ มีหูฟังแนบหนู และกำลังสนุกอยู่กับวิดีโอที่หน้าจอสมาร์ตโฟน
“หนูเกล ทำไมไม่ไปโรงเรียน” มาลุลีถามดีๆ เด็กหญิงวัยสิบขวบหันมามองเธอ ปากเล็กๆ นั่นยังฮัมเพลงอยู่ และไม่มีวี่แววว่าจะตอบคำถาม
ลดารีบหาที่ทางวางถาดมื้อเช้า สงครามแม่เลี้ยงลูกเลี้ยงสงสัยจะยาว
“หนูเก
