Bölüm | 11
Bakışlarını gökyüzünden indirerek bahçe kapısının dışına çevirdi. Sarı taksinin farları sokağı boylu boyunca aydınlatıyordu. Yeşim Hanım taksiden inerek kapının önünde durdu. Bahçe kapısını açarak aheste adımlarla içeri girdi.
Üzerinde beyaz eşofman takımı ve kot ceketi vardı. Saçları tepeden at kuyruğuydu. Yavaş adımlarını giriş kapısına kadar sürürken, köpek havlama sesiyle olduğu yerde sıçradı.
“Sakin ol oğlum.” Dedi Orhan Alfa’ya seslenerek. “Otur.”
Köpek susarak oturmuştu.
“Bağlı, bir şey yapmaz.”
Yeşim yavaş adımlarla kapıya kadar yürüdü, biblonun içinden anahtarı alarak kapıyı açtı ve içeri girdi. Evin neredeyse tüm ışıkları açıktı. Adımları holden merdivenlere ilerledi yavaş adımlarla ilerlerken nefesini bıraktı. Burada olmaktan hiç hoşnut değildi.
Tahmini olara
