Bölüm | 22
Televizyonun karşına oturmuş, aldığı DVD’yi takarak çalıştırmıştı. Yaklaşık üç saattir sıra sıra tüm videoları sadece izliyordu. Televizyon ve elektronik eşyalarının olduğu ve şuan içinde bulunduğu odanın kapısını kilitlemişti. Gün aydınlıkken kapattığı perdeler hala kapalıydı. Yere oturmuştu, gözleri ağlamaktan şişmiş ve kurumuştu. Görüşü buğulanmıştı. Göz kapaklarını kapatıp açtıkça iğneler batırılıyor gibiydi.
Yerde oturuyordu, kollarını diktiği dizlerinin üzerine koyarak serbest bırakmıştı. Peri Hanım kapıyı tıklattığında, sesi çatallı çıktı.
“Yalnız kalmak istiyorum Peri Hanım, bugünlük işiniz bitti. Çıkabilirsiniz.” Derken sesini aynı tonda ve ciddi tutmaya çabaladı.
“Yemeğinizi ne yapayım?”
“Dolaba kaldırabilirsiniz.”
“Peki.” Dedi Peri Hanım kapı
